IJscommissie Grolse Gracht klaar voor vorst
Algemeen'Het wordt wel weer tijd'
Door Henri Walterbos
GROENLO - De herfst heeft goed en wel zijn intrede gedaan, de bladeren zitten in de overgang van zomer naar herfst, maar bij Welgelegen komt een vijftal heren binnengelopen met allemaal dezelfde dikke jassen aan, Grolse mutsen op en sjaals met hetzelfde motief stevig om hun nek gewikkeld. Het is de Vrijwilligersgroep IJscommissie Grolse Gracht, zoals ook op hun rug geborduurd staat. Ze komen samen voor een eerste bijeenkomst in aanloop naar een hopelijk strenge winter en dus ijs op de gracht. "Het wordt wel weer tijd," vindt Anton Bleumink. "Het is alweer vier jaar geleden dat we de 11-bruggentocht hebben gehouden. De heren Henk Ebbers, Antoon Bleumink, Stef Roerdink en Hennie Wildenborg hebben elkaar in deze setting een tijdje niet gezien. Wilhelm Reijrink hoort de kolderieke opmerkingen en humoristische plaagstootjes lachend aan. De heren hebben het duidelijk erg gezellig met elkaar. Henk Ebbers wordt er in korte tijd diverse keren aan herinnerd dat hij uit Lichtenvoorde afkomstig is. 'Hee Keienslepper,' klinkt het een paar keer. Henk bijt lachend van zich af.
Drijvende kracht
Als de naam Bert Oesterholt valt dan wordt het stil, vallen de gezichten weer in de plooi. Oesterholt maakte jarenlang deel uit van de groep en overleed twee jaar geleden aan de gevolgen van een ernstige ziekte. De mannen zijn geroerd. "We missen Bert ontzettend. Hij was de drijvende kracht van de groep. Je kon hem er ontzettend goed bij hebben," vertelt Anton. "We hebben ook ontzettend gelachen om hem. Als het ijs kraakte, dan stond Bert al op de kant. Goh wat jammer toch," gaat Stef verder. Het is tevens het bruggetje naar de 'welkomstceremonie' van de nieuwe leden van de IJscommissie Grolse Gracht: Frans Peterman en Wilhelm Reijrink, de vervanger van Bert. Voorzitter Henk Ebbers heet Reijrink van harte welkom door hem de officiële ijsjas met de Grolse muts en dito sjaal te overhandigen en verontschuldigt Peterman deze middag. Later op de dag wordt deze in zijn huis officieel welkom geheten in de IJscommissie Grolse Gracht. Reijrink voelt zich ondertussen al helemaal thuis tussen de mannen die de grootste lol hebben met elkaar. "Toen ik hoorde dat ze wel mensen konden gebruiken, heb ik aangegeven wel interesse te hebben. Schaatsen op de Grolse gracht deed ik veel, als de winters er naar waren. Toen ik als klein kind op de Canisusschool zat, bleef ik tussen de middag extra over om op de gracht te kunnen schaatsen." Als het nieuwe lid zijn jas en winteruitdossing aan heeft getrokken en lacht om de opmerkingen over en weer, volgen de andere heren zijn voorbeeld door zich ook in de jas te hijsen en zich naar de Grolse Kameleon, aangemeerd bij het Boothuis, te begeven voor een inspectie van de gracht, zodat de ijsmeesters niet onverhoopt voor verrassingen komen te staan zodra Koning Winter Nederland aan doet. "Geleuf moar dat d'r weinig ijsverenigingen bunt wee ne eigen schipper hebt," roept Stef Roerdink. Tijdens de rondvaart merkt de schipper regelmatig afval op dat in het water ligt. Lege flesjes en bierblikjes vooral. "Het valt mij eerlijk gezegd nog behoorlijk mee," bekent Bleumink aan het eind van de tocht. De andere heren knikken. Ook worden knelpunten bekeken. "Hier schaatsen ze heel vlot onder door. Heel knap," roept Hennie Wildenborg als hij onder de brug bij de Eibergseweg doorvaart en alle heren plat in de boot liggen. "As ik in de zommer rondvaar met volk zeg ik altied tegen vrouwleu dat ze zo hoge meugelijk mot blieven zitten met hun permanentjes. Bunne wi-j mooi van de spinnewebben onder de brugge af." Iedereen lacht. Als er ter hoogte van het eilandje bij de Halve Maan een opmerking wordt gemaakt over de te lage doorvaarhoogte van het witte bruggetje heeft Wildenborg nieuws, heet van de naald. "De burgemeester zat onlangs in het bootje met een gezelschap toen we het daar ook over hadden. Toen gaf ze aan dat er plannen zijn om het bruggetje tachtig centimeter te verhogen zodat er onderdoor geschaatst en gevaren kan worden." Het stemt de ijsmeesters tevreden. Als ze uitstappen besluiten ze er 'een te drinken' op de goede afloop. "Binnenkort gaan we een keer met zijn allen een zaterdag alle rotzooi langs en in de gracht verzamelen. Dan ziet het er weer netjes uit en kan het ook niet vastvriezen in het water. Dan heb je er geen last van," roept Stef nog snel. "En moar hoppen dat 't geet vrezen. 't Dreajbook lig kloar."
