Volgens de Torenwachter lossen vrijwilligers alle problemen hier op

Ha, die toeristen: heerlijk hier hè. Dat gelukzalige gevoel in de vermaarde Grolse veste te vertoeven en nog lang niet naar die vermaledijde gemeente in het westen te hoeven. Ik kan me dat goed voorstellen en jullie zitten hier niemand in de weg. Dat was enkele weken geleden wel anders geweest toen er nog volop werd gebouwd, gezaagd, geboend, gespijkerd en schoongemaakt, opgeruimd en hersteld. Waar heb je het over, Torenwachter, hoor ik jullie roepen.

Nou, het zit zo: het barst hier van de vrijwilligers, echt waar. Er zijn hier meer vrijwilligers dan inwoners. Hoe dat kan? We hebben hier fantastisch mooie meiden en die hebben natuurlijk altijd weer (nieuwe) relaties en als die jongens dan hier naar komen dan is het niet van: goh, wat leuk dat jullie d'r (eindelijk) zijn. Helemaal niet, meteen helpen met sjouwen en zagen en niet alleen achter die mooie meiden aanjagen. Gewoon een kwestie van instelling. Wel even de handen uit de mouwen steken. Allemaal al dan niet enorm gemotiveerde vrijwilligers. Nee, nu niet gaan roepen dat ze die bij jullie ook hebben en dat jullie op school voorleesmoeders hebben die helpen bij het lezen. Niet voorlezen aan de andere moeders, maar aan de kinderen. Dat begrijp ik.

Je kunt buiten de vakantie om hier overal vrijwilligers aantreffen. Daar komen plotseling enkele in stevige overalls gestoken kloeke mannen uit de gevangenis onder het gemeentehuis naar boven kruipen. Dat zijn geen bezoekers, het zijn hardwerkende vrijwilligers die alles bijna letterlijk verder uitdiepen. U beklimt de Calixtustoren, u kunt net zo hoog gaan als u wilt maar er zijn altijd vrijwilligers. Vrijwilligers die u graag tekst en uitleg geven, maar u krijgt ze niet zover dat ze gaan uitleggen waar Lichtenvoorde ligt. Die komen binnenkort dus voor een bijzondere onderscheiding in aanmerking.

En dan hebben we bijvoorbeeld de plaatselijke voetbalclubs. Een heel leger van uiterst gedreven en bedreven mensen bestormt letterlijk elke week de velden, de kantines, de kleedkamers, de tribunes enzovoort. Alles is eersteklas! Dat kun je van de elftallen zelf niet zeggen, hoor ik u nu al meteen sarcastisch roepen. Daar gaat het nu niet over. Wij hebben eersteklas onderhoud en dat is bij jullie gewoon allemaal minder, geef het maar toe.

Gaan jullie bijvoorbeeld naar de VVV dan heb je daar ook weer vrijwilligers. Dames die u kloek en vaardig alles uitleggen in voor u begrijpelijke taal en ze vertellen jullie zelfs dingen waar niet om gevraagd is. Gewoon extra service en dat alles voor nop!
Maar de meest bijzondere vrijwilligers zitten ongetwijfeld bij het in aanbouw zijnde sociaal-cultureel centrum de Mattelier, dat loopt als een tierelier.

De gemeente had gezegd dat er 'eigen inbreng' zou moeten zijn, voor enkele tonnen. Dat had de gemeente niet moeten zeggen want vanaf dat moment waren de eigenlijke bouwvakkers niet eens meer nodig! Nauwelijks was het besluit genomen of daar stoomden de eerste wildenthousiaste en uiteraard deskundige aankomende metselaars, timmerlieden, schilders, vloerenleggers en dradenspanners naar de Mattelier op. Het was een groot kluwen van ogenschijnlijk door elkaar lopend werkvolk, maar er zat een goed geoliede efficiencymachine achter. De gemeente begon na enkele maanden al te roepen: Ho maar, het streefbedrag is al gehaald. Maar de overheid was kansloos. De beroepsvaklui werden aan de kant geschoven. Zij hebben een heerlijke vrije tijd gehad in de stad Grol. Het is zelfs zover gegaan, dat de vrijwilligers al begonnen aan de belendende panden; de sporen daarvan zijn nog te zien in de omgeving. De Mattelier is de nieuwe tierelier.

Volgende week over het onderwijs hier.

Torenwachter