Lenie Brinkman (88) al 70 jaar actief op de planken
Algemeen'Toneel is haar lust en haar leven!'
Door Theo Huijskes
GROENLO - In hun knusse appartement in Den Koem in Groenlo zit Lenie Brinkman, geboren Ter Schegget, aan de zijde van haar man Jan Brinkman helemaal op de praatstoel wanneer het over het amateurtoneel in deze regio gaat. De vitale, bijzonder levenslustige vrouw, werd geboren op 1 februari 1929 in Amsterdam. Zij was in april 1947 één van de oprichters van de actieve en in deze regio populaire theatergroep TOP (Tot Ons Plezier) in Lochem.
Het is haar echtgenoot, die bij het interview als regisseur optreedt en een eerste voorzet geeft. "Ondanks dat het spelen van toneel haar in het bloed zit, treedt zij nooit op de voorgrond", vertelt een emotionele Jan Brinkman (89). "Zij is altijd met anderen bezig, waarbij zij zichzelf zoveel mogelijk wil wegcijferen. Mijn bewondering voor haar is ongekend groot en dit laatste met name voor haar altijd aanwezige doorzettingsvermogen. Ik ben al meer dan 60 jaar met haar getrouwd en heb onvoorstelbaar veel aan haar te danken. Zij verdient het om eens in de schijnwerpers te worden gezet. Dit vooral vanwege haar verdiensten voor en op het toneel. Dat is nog steeds haar lust en haar leven!"
Jubileumvoorstelling
In het kader van het 70-jarig bestaan van toneelvereniging TOP vonden er in november in de Schouwburg van Lochem een viertal jubileumuitvoeringen plaats. En het was daarbij Lenie Brinkman, die inmiddels 15 jaar in Groenlo woont, die een belangrijke rol vertolkte in de komedie 'Ja zuster, nee zuster'. "Het was andermaal geweldig om te doen. Ik heb vooraf wel aangegeven dat ik met een rollator loop, maar dat was voor de regie geen enkel probleem", vertelt de actrice in geuren en kleuren. "Vanaf de oprichting van de toneelvereniging en dat tot mijn 60e levensjaar heb ik ruim 60 rollen met veel plezier en liefde gespeeld. Dit is nu vanwege mijn leeftijd teruggebracht naar één per vijf jaar, telkenmale wanneer het om een jubileumuitvoering gaat. Zo heb ik mij vijf jaar geleden nog mogen uitleven in het muziektoneelstuk 'De Jantjes'. Verder bewaar ik nog steeds geweldige herinneringen aan mijn rol in de musical 'My Fair Lady', gebaseerd op het toneelstuk 'Pygmalion', opgevoerd in 1997 bij het 50-jarig bestaan van de club, waarbij ik als zijnde de moeder van professor Higgins een hoofdrol kreeg toebedeeld."
Hoogtepunten
Lenie Brinkman verhuisde als kind vanuit Amsterdam naar Lochem, waar zij ten tijde van de lagere school lid werd van een zangvereniging. "Na de Tweede Wereldoorlog ging het niet meer met de zangvereniging en hebben wij met in totaal zes leden de toneelvereniging TOP opgericht. Van de oprichters ben ik alleen nog in leven. Hetzelfde geldt in feite ook voor het aantal toen in Lochem aanwezige toneelverenigingen: vijf in totaal. Daar is heden ten dage alleen TOP nog van over. Mijn huwelijk met Jan had tot gevolg dat wij naar Deventer verhuisden, maar dat vormde voor mij geen enkele beletsel om de club trouw te blijven. Het zal er ongetwijfeld mee te maken hebben dat ik in 1957 bij de viering van het 40-jarig bestaan ben benoemd tot Erelid." Wanneer Lenie wordt gevraagd naar de hoogtepunten in haar toneelcarrière, volgt er een stilte. "Dat zijn er teveel om op te noemen. Maar wanneer ik er toch een paar moet noemen, zijn dat mijn rollen in de komische thriller 'De Bemoeial', het verzetstuk 'De Grote Strijd' en het toneelstuk 'Vluchtweg afgesloten'. Bij het spelen van dat soort stukken merk ik dat ik verliefd ben op het toneel."
Toneel in Groenlo
Dat de krasse actrice veel lof en waardering heeft voor het Groenlose toneel, wil zij niet onbelicht laten. "Ik sla geen uitvoering van de plaatselijke toneelvereniging DITO over. Niet meer weg te denken in in Groenlo. En ik meen te weten dat DITO al meer dan 80 jaar bestaat. Ze spelen niet alleen prachtige toneelstukken, ze hebben daarvoor ook uitstekende spelers en bovenal staat de organisatie als een huis. Verder ook mooi dat een dergelijke club nu in De Mattelier voor het voetlicht kan en mag treden." Lenie Brinkman heeft inmiddels een hoogrode kleur van positieve opwinding. "Weet je", zegt ze "dat ik een enorm liefhebster ben van het dialect. Maakt mij niet uit of het gaat om het Achterhoekse, Twentse, Sallandse of welk dialect dan ook. Het zal in de toekomst moeilijk worden, maar het is een grote wens van mij dat het, en dat ook op het toneel, niet verloren gaat." Om deze wens kracht bij te zetten, staat Lenie Brinkman op van haar stoel en brengt uit het hoofd vol overgave het lange maar prachtige gedicht 'Onzen Achterhook", geschreven door dichter en romanticus A.C.W. Staring, in onvervalst dialect ten gehore.
