Zwaleman | E-bikes

E-bikes

Na vele jaren elders te hebben gewerkt en gewoond keerde ik in 1997 terug in de Achterhoek. Ik was overgeplaatst naar Lochem, naar de redactie van de krant die tegenwoordig Stentor heet maar toen in de Achterhoek door iedereen nog gee-oo-cee werd genoemd.

Op weg naar kantoor kwam ik dagelijks door Laren en ik weet nog hoe ik mij verbaasde dat ik op mijn eerste werkdag op de parkeerplaatsen in dat dorp – het was begin mei en prachtig weer- zoveel auto's zag staan met een fietsendrager achterop.

Mijn collega's vertelden me, dat er in de Achterhoek ontzettend veel werd gefietst. En dat met name ook Laren heel populair was. Omdat vele toerfietsers dat dorp al kenden van de Fietsvierdaagse, die elk jaar duizenden deelnemers trok. "Maar het zijn buiten de vakanties om uiteraard allemaal wat oudere mensen, die hier komen fietsen", legde een van de collega's uit. "Wij spreken dan ook van de grijze golf als ze in mei massaal deze kant op komen."

Het was op die dag, dat ik voor het eerst de term VUT-rek hoorde. Waarmee een fietsdrager werd bedoeld, die in ieder geval toen nog vooral door wat oudere mensen werd aangeschaft. "Zo'n ding koop ik dus nooit!", riep ik. Tja, ik was midden veertig en had nog de ijdele hoop eeuwig jong te blijven. In ieder geval zo jong van geest, dat ik na mijn pensionering spannender dingen zou gaan ondernemen dan fietstochtjes door de Achterhoek.

Op dezelfde wijze reageerde ik toen een paar jaar later steeds meer mensen overgingen tot de aanschaf van een elektrische fiets. Nee, dat zou ik nooit doen, ben je gek? Ik ging me niet conformeren aan die grijze massa, dat stond voor mij wel vast.

We zijn inmiddels een dikke twintig jaar verder. Negen jaar geleden heb ik een fietsdrager aangeschaft. In verband met het klimmen der jaren had de baas mij in de jaren daarvoor steeds meer vrije tijd toebedeeld. Op zoek naar een invulling daarvan ontdekte ik dat fietsen eigenlijk best leuk is. Vooral als je verder weg gelegen onbekende streken kunt verkennen. En ja, dan is zo'n fietsendrager op de auto toch wel heel erg handig!

In de afgelopen jaren kreeg ik nog veel meer vrije tijd. En dus ook veel meer kans om met mijn lief lange fietstochten te maken. Dat hebben we ook gedaan. Maar de laatste tijd werd het voor mij steeds lastiger haar bij te houden. Zeker als het heuvelopwaarts ging of met tegenwind kwam ik maar met moeite vooruit. De prijs die je betaalt als je ruim veertig jaar zware shag hebt gerookt!

U raad het waarschijnlijk al: onlangs zijn mijn lief en ik langs gegaan bij de plaatselijke fietsenboer en hebben we e-bikes aangeschaft. Met het oog op te verwachten verdere verstramming van mijn ledematen allebei een damesmodel. Voor mij een felblauwe, die van haar heeft een wat beschaafdere kleur. Mijn karretje heeft ook smalle banden, de hare zijn wat breder.

De fietsenmaker reageerde verbaasd, dat we niet allebei precies dezelfde fiets uitkozen. "Dat doen de meeste oudere mensen", sprak hij. "Juist", repliceerde ik. "Oudere mensen doen dat. Maar ik ben nog lang niet oud!" En dit gezegd hebbende scheurde ik weg. Dankzij mijn Bosch middenmotor in volle vaart en toch niet naar adem happend. Lang leve de vooruitgang!