Afbeelding

Zwaleman | Voorouders

Algemeen

Voorouders

Waarom toch duiken zoveel mensen in het verleden om uit te zoeken wie hun voorouders waren? Ik heb me dat vaak afgevraagd. Zelf heb ik nooit de behoefte gehad in archieven en kerkboeken te snuffelen om te ontdekken met wie mijn voorvaderen trouwden en wanneer, hoeveel kinderen ze kregen en met wie die dan weer trouwden en kinderen kregen. Ik ben best geïnteresseerd in mijn verleden, maar ik hoef niet alles zo precies te weten. Dat wordt me al snel te saai.
Blijkbaar ben ik een uitzondering, want genealogie of voorouderonderzoek is zo'n beetje de meest beoefende hobby van Nederland. Zeker sinds alles wat je weten wilt op internet te vinden is en je niet meer in stoffige archieven hoeft te duiken.
Al die amateur-genealogen zeggen natuurlijk vooral geïnteresseerd te zijn in geschiedenis, maar volgens mij hopen ze stilletjes toch allemaal dat uit hun speurwerk blijkt dat ze een paar druppels blauw bloed in de aderen hebben. Dat één van hun voorouders van adel was. Of op z'n minst een bastaard-kind van een edelman uit vroeger tijden.
Ik roep altijd dat zo'n adellijke afkomst me niks kan schelen, maar stiekem ben ik stikjaloers op mijn lief. Dankzij een ver familielid dat zijn (en dus ook haar) familiegeschiedenis onderzocht, weet ze dat een van haar voorouders van adel was. Weliswaar van betrekkelijk lage adel, maar hij schopte het wel tot schout van Doesburg en ook in Doetinchem had hij het nodige in de melk te brokkelen. Daar kan ik niet tegenop. De voorouders die ik van naam ken hebben het nooit verder gebracht dan boer, veenarbeider, postkantoorhouder, banketbakker of schoolmeester. Een opsomming in chronologische volgorde, dus u ziet: er zat een stijgende lijn in.
Die kennis van deze bij naam bekende voorvaderen is trouwens niet het gevolg van genealogisch onderzoek. Mijn vader heeft ooit (zo'n tachtig jaar geleden, hij was net twintig) een stuk familiegeschiedenis opgetekend uit de mond van zijn toen al stokoude overgrootvader. Daardoor weet ik nu allerlei leuke dingen over mijn familie. Bijvoorbeeld hoe mijn betovergrootvader ooit in Nederland belandde. Als boerenknecht uit de Grafschaft Bentheim wilde hij samen met zijn broer wat bijklussen in Noord-Holland. Daar konden ze een paar 'tüchtige' grasmaaiers wel gebruiken. Met de zeis op de schouder trokken de broers te voet door Drenthe. Gastarbeiders avant la lettre, zou je kunnen zeggen. In een klein dorpje aangekomen wilden ze hun dorst lessen en vroegen ze een plaatselijke schone om een kroes water. Toen deze werd aangereikt keek mijn betovergrootvader haar in de ogen en prompt sloeg zijn hart op hol. In Noord-Holland is hij nooit gearriveerd, hij trouwde het meiske en bleef in Drenthe hangen.
Kijk, dat zijn verhalen die je niet leest in kerkboeken of bevolkingsarchieven. Hoewel….. Een naamgenoot van mij, die veel geleerder is dan ik, heeft ooit een zeer gedegen onderzoek gedaan naar onze familienaam, waarbij hij maar liefst zeshonderd jaar terug ging. En hoewel ook hij zijn kennis alleen maar vergaarde in allerlei stoffige archieven, kwamen er toch een paar aardige anekdotes naar boven. Bijvoorbeeld over voorvader Geert, die in het Rampjaar 1672 meedeed in de strijd om Coevorden. Al was bij hem van vechten eigenlijk geen sprake. Niet echt, tenminste. Want toen de stad bestormd werd, was Geert stomdronken. Op een platte wagen zijn roes uitslapend werd hij door zijn kameraden de stad binnen getrokken. Maar goed, hij was er bij, ik heb een held in mijn familie! Al vraag ik me af, of ik daar trots op moet zijn….

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant