Collegetour Marianum met Gijs Jolink

'De Achterhoek is gewoon heel erg cool'

Door Henri Walterbos

GROENLO/LICHTENVOORDE - "Eigenlijk is het de mooiste tijd van je leven. De hele wereld ligt dan nog aan je voeten. Dat was een mooie tijd. Kattewaad uithalen. Nu ook nog wel, maar dat is toch anders." Dat zegt Gijs Jolink als Sander Esselink van het Marianum hem naar lokaal 635 begeleidt van de vestiging in Groenlo, waar Gijs te gast is in Collegetour, onder leiding van Esselink, als onderdeel van de Burgerschapsdagen die de Groenlose/Lichtenvoordse scholengemeenschap, de week voorafgaande aan de herfstvakantie voor haar leerlingen heeft georganiseerd. Gijs en Sander komen zojuist van de locatie Lichtenvoorde gereden alwaar het eerste rondje plaatsvond. "Was erg leuk om te doen," kijkt Gijs terug als hij de school inloopt.

In lokaal 635 van de geheel verbouwde school zit een grote groep eerstejaars leerlingen al klaar om onder meer aan de hand van door Esselink voorbereidde stellingen over vooral de Achterhoek en de Zwarte Cross met elkaar van gedachten te wisselen. De leerlingen hebben ieder een rode en een groene kaart in handen. "Wie het eens is met de stelling steekt de groene kaart op, wie het er niet mee eens is de rode," legt Esselink uit. Dan stelt Gijs zich voor. Heel bescheiden, want kennen ze hem eigenlijk allemaal wel? "Jullie kunnen mij misschien kennen van de Zwarte Cross. Ik ben mededirecteur van de Feestfabriek Alles Kump Goed, waarmee we toffe dingen organiseren en ieder jaar iets uitbrengen wat je niet zo één, twee, drie verwacht, zoals damestasjes van tentzeil en het Nozem drankje dat inmiddels al op 600 punten in Nederland verkocht wordt. Met de band Jovink and the Voederbietels gingen we heel Nederland door. Een erg toffe tijd."

Niet iedereen blijkt Gijs te kennen. Gijs vind het alleen maar leuk en weet in het uur dat volgt de leerlingen aan zijn lippen te laten hangen. De stellingen geven genoeg gespreksstof om het uur te vullen. 'De Zwarte Cross is het grootste festival van Nederland', 'De Achterhoeker staat bekend als een harde werker,' en 'Een Achterhoeker zegt niet snel wat hij denkt.'

Trots
Dan vraagt Esselink welke leerlingen trots zijn op de Achterhoek. Niet iedereen steekt een groene kaart op. Aan de reacties en gezichtsuitdrukkingen van de leerlingen te zien zijn zij nog niet zo heel erg bezig met wat het gevoel inhoudt jezelf een trotse Achterhoeker te voelen. Nog niet over nagedacht, tot nu. Er zijn al zoveel andere dingen waar ze zich al druk om moeten maken. Mooi om te zien. Wel groene kaarten, maar een motivatie blijkt moeilijk. "Het is hier gewoon mooi," roept een jongen. "Alles is hier mooi," gaat een klasgenoot nog een stapje verder. Het is koren op de molen van Gijs. Als Esselink zijn gesprekspartner vraagt wat de Achterhoek met hem doet, volgt één grote lofzang. Oprecht, vanuit zijn hart, precies op de juiste toon zodat de kinderen aandachtig luisteren. "Ik ben zelf heel erg trots. Mijn vader en opa komen hiervandaan en de natuur is hier heel erg mooi. Achterhoekers werken hard, zijn warm en gastvrij, en het is hier veilig. Je bent hier vrij. Ik zet in Hummelo nooit mijn fiets op slot. De Achterhoek is gewoon heel erg cool."

Ondanks dat Gijs het gevoel misschien wel letterlijk met de paplepel werd ingegoten als 'zoon van' oer-Achterhoeker en Achterhoeks eerste ambassadeur Bennie Jolink van Normaal, bekent hij zich wel te herkennen in de vragende blikken van de kinderen."Toen ik 13, 14 was, zoals jullie nu, vond ik dat gedoe over het 'trots op de Achterhoek' allemaal maar suffig en was ik daar ook helemaal niet mee bezig. Ik ben me er ook pas later bewust van geworden dat ik hier graag bij wil horen. Zoiets als noaberschap is ook iets heel moois hier, zo weet ik nu. Het is elkaar steunen en helpen als de iemand hulp nodig heeft. Elkaar bij staan, elkaar na staan. Ik heb ook gestudeerd en in steden gewoond. Daar zijn mensen veel meer met zichzelf bezig. Je hoeft heus niet hele dagen bij elkaar over de vloer te lopen, maar je helpt elkaar wel. Dat vind ik mooi."

Veel werkgelegenheid
De leerlingen wordt ook gevraagd of ze al een idee hebben of ze later in de Achterhoek blijven wonen of naar elders vertrekken. "Als ik hier een goede baan kan vinden wil ik wel hier blijven wonen," roept een meisje. Jolink hierop: "Het is een misverstand dat hier in de Achterhoek weinig banen zouden zijn. Heel veel zelfs. Op velerlei gebied. We hebben veel maakindustrie maar ook grote innovatieve bedrijven zoals ook bijvoorbeeld Nedap hier in Groenlo. Een prachtig bedrijf. Zo heb je er best veel. Niet veel mensen weten dat in de Achterhoek, op Eindhoven na, de meeste patenten en octrooien worden aangevraagd. Je hebt hier heel veel coole bedrijven. Ons bedrijf is ook cool. Ik ga elke dag met veel plezier naar mijn werk." Jolink jr weet de kinderen te bereiken en aan het denken te zetten over 'de Achterhoek' , ook in combinatie met hun toekomst. "Je moet er goed over nadenken wat je straks wilt. Wil je gaan studeren en daar blijven om werk te vinden bijvoorbeeld. Dat kan, maar daar zit je dan misschien op je veertigste, in een rijtjeshuis in Almere en vraag je je af 'is dit het nu?' Al je vrienden en familie wonen in de Achterhoek. Dan kun je bijna niet meer terug als je een gezin hebt en kinderen die daar naar school gaan en er al hun vriendjes en vriendinnetjes hebben. Daarom moet je daar al vroeg over nadenken. Ik ben blij dat ik weer terug ben gegaan. Het is het beste wat ik ooit in mijn leven gedaan heb. Er zijn volop kansen en mogelijkheden hier. Ga studeren, behaal zoveel mogelijk diploma's maar kom terug. We hebben jullie nodig," is zijn oprechte pleidooi. Onmiddellijk richt Essselink zich tot de leerlingen. 'Wie weet al zeker dat hij/zij in de Achterhoek blijft wonen?' Twijfels zijn af te lezen op de gezichten. Een van de jongens is zeker. "Ik vind de stad gewoon niks. Hier heb je rust en iedereen kent elkaar."

De creativiteit van de Achterhoeker komt ook voorbij. "Creativiteit is meer dan tekenen en schilderen alleen," geeft Esselink, zelf tekenleraar, nog mee. Dan volgt een opsomming voorbeelden door de kinderen zelf aangedragen. "De houten standbeelden op de muziekkoepel"' roept een jongen uit Groenlo, "Bloemencorso", roept een meisje uit Lichtenvoorde. "Klopt," knikt Esselink. "De gemeente Oost Gelre profileert zichzelf als een evenementengemeente. Er wordt veel georganiseerd. De Zwarte Cross, De Slag om Grolle van aankomend weekend. Dat is ook creativiteit."

Zwarte Cross
Niet iedere leerling blijkt al eens op de Zwarte Cross te zijn geweest, zo blijkt. "Van wie nog nooit op de Zwarte Cross geweest is, wie zou er binnen een paar jaar wel eens een kijkje willen nemen?", vraagt Esselink. Het aantal vingers blijft verrassend laag. "Werk aan de winkel, Gijs. Een stukje marketing. Dit zijn je bezoekers van de toekomst," lacht Javier Castilla, conrector van de school, in zijn richting. Gijs knikt. "De Zwarte Cross sluit aan bij de waarden van een Achterhoeker. We wilden gewoon iets doen wat nog niet gedaan is en met dingen waar we zelf van houden; muziek, motorcross, theater. Doe dingen die je zelf tof vindt, dingen die dicht bij je hart liggen. Daar kun je heel veel mee bereiken," drukt Gijs zijn toehoorders op het hart. "We zijn op meerdere fronten het grootste evenement, maar dat vinden we helemaal niet belangrijk. We willen vooral origineel zijn. We nemen onszelf vooral niet al te serieus." Dan een vraag die er naadloos op aansluit. 'Wat ga je doen als Tante Rikie een keer stopt?' "Een goede vraag," vindt Gijs. "Wij geloven wel in een eeuwig durend leiderschap. Net zoals een staatshoofd van Noord-Korea ooit. Toen die dood was, bleef hij nog steeds president. Niet dat ons het regime van Noord Korea zo ligt, maar zo'n eeuwigdurend leiderschap, daar geloven wij wel in voor de Zwarte Cross. Tante Rikie is meer dan festivaldirectrice. Ze zit in het logo, is belangrijk voor social media en ze staat media te woord. Ze is er ooit bij gekomen omdat ze de moeder is van een kameraad van me, André Nijman. Ze waren onze buren. Toen André mee ging naar optredens van Jovink, ging zij ook mee. Anders zat ze alleen thuis op de bank. Van het een kwam het ander. Al snel kwam ze ook op het podium, zong ze een liedje en scandeerde zaal al haar naam; 'Tante Rikie, Tante Rikie'. Mooi man," lacht Gijs. "Er zijn al zoveel mensen die zichzelf zo serieus nemen. Toen hebben we haar maar festivaldirectrice gemaakt. We kregen die vraag wel eens namelijk. Dan wilden media de festivaldirecteur spreken. Schoven wij haar naar voren. "Ja, maar daar komt niets zinnigs uit", hoorden we dan. "Uit de directeur van Lowlands toch ook niet", zeiden wij dan," lacht Jolink kwajongensachtig. Het is hem ten voeten uit.

Amnesty International
Op de vraag op welke artiest/band hij het meest trots is die op de Zwarte Cross optrad een verrassend antwoord. "We hebben een goede samenwerking met Amnesty International. Hebben we tijdens de cross een keer aandacht gevraagd voor de vrijlating van de dames van de band Pussy Riot. Zij zaten in Rusland in de gevangenis vanwege hun kritiek op het bewind van president Poetin. Hebben we de 'Naked run' georganiseerd. Mensen die spiernaakt over de crossbaan renden, met enkel een crosshelm op. Kwam 's avonds al op het journaal in Rusland. Toch bijzonder. Wat Amnesty wilde bereiken gebeurde in de Achterhoek, op de Zwarte Cross. Binnen een paar maanden waren ze vrij. Toen wilde iedereen ze ineens op het festival hebben, maar ze kozen er voor om naar ons toe te gaan. Omdat wij al aandacht voor hen hadden toen ze nog in de gevangenis zaten. Daar ben ik dan best wel trots op." Tot slot mogen leerlingen aanbevelingen doen voor de line up van de Zwarte Cross. "AC-DC," roept iemand, niet wetende dat de festivaldirecteuren zelf grote fans zijn van de Australische hardrockgroep, met gitarist Angus Young, die in Aalten woonachtig is. Na afloop vertelt Gijs de vragensteller dat AC-DC er waarschijnlijk niet in zal zitten. "Misschien een keer Angus alleen, wie weet. Afgelopen jaar is hij wel geweest als bezoeker. Hij vond het tof."

Pak An
Tot slot vertelt Gijs nog vluchtig over Stichting Pak An. "Ik wil graag iets doen voor de Achterhoek en de Achterhoekers. Daar hebben we ons succes aan te danken. Ons doel is ideeën die bijdragen aan de toekomst van de Achterhoek te ondersteunen." De leerlingen lijken na een uur lang Achterhoek-educatie al 'een ietsie pietsie' bewuster van kansen en mogelijkheden die de streek biedt waarin ze wonen en leven. De 'promotietoer' van Gijs Jolink zou op iedere school in de Achterhoek zijn werk kunnen doen. Misschien iets voor Stichting Pak An?