Kijkjes van de Grolse Stadstoren

Wordt de Torenwachter uit het verkiezingslokaal gesleept?

Dat was me een heftig gebeuren, beste Grollenaren. Ja, dat is een modern woord 'heftig'; het wordt te pas en te onpas gebruikt, maar ik gebruik het nu omdat het past bij het horrorscenario. Zoals zo vaak begon het allemaal ogenschijnlijk simpel. Ik lees in de Groenlose Gids over de raadsverkiezingen en ik zie frisse, koene, scherpzinnige, bevlogen en tevens geharnaste types in de krant staan die allemaal een eigen mening hebben en dus met elkaar verschillen. Maar ik ben onder de indruk van ál die kandidaten. Als ik lees wat de een zegt dan denk ik: dat is mijn favoriet, maar dat denk ik bij elke volgende ook verdorie! Die kandidaat-raadsleden, dat is me wat. En sociaal dat ze allemaal zijn, sociaal tot in het oneindige. Er mag niemand worden vergeten, niemand overgeslagen en het is zo ontzettende sociaal dat het bijna asociaal wordt.

Als ik kandidaat zou zijn - ze zijn wel wijzer Torenwachter, oké, oké - maar als ik kandidaat zou zijn zou ik bijvoorbeeld ergens tegen zijn. Meer nog uit balorigheid, dan uit de gedachte dat het goed is met verve ideologische politieke vergezichten uit te dragen. Ik zou zeggen: nou, al die subsidies die ze allemaal maar jaar in jaar uit krijgen, daaraan moet op staande voet een eind komen. Dat is een mooi begin, dat zou ik zeggen. Gewoon stoppen, laat ze zelf eens iets doen in plaats van maar steeds op die goeie lobbes van een gemeente te leunen. Maar steeds achterover in de leunstoel zitten af te wachten totdat die arme gemeente weer wat doet. Altijd die gemeente maar opjagen; jaag jezelf op man!

Het voordeel van mijn politieke systeem zou zijn dat ik niet overladen raak met stemmen. Want als je te veel stemmen krijgt dan moet je weer iedereen gaan bedanken dat ze je het vertrouwen hebben gegeven en dat dát dan weer kracht geeft om onverdroten - ik herhaal: onverdroten - door te gaan met je overal voor in te zetten.

Ik zou na de verkiezingen met de opbrengst van bijna nul stemmen uitkunnen met een kort bericht bestaande uit drie woorden: "U wordt bedankt!"

Maar die echte kandidaat-raadsleden: het is geweldig wat ze allemaal willen en zeggen te kunnen. Toen kreeg ik opeens het lumineuze idee: ik ga op alle kandidaten stemmen. Ik had de lijst van de kandidaten al thuis gekregen en dacht: ja, ik ga op jullie allemaal stemmen. Elk vakje maak ik rood. Ik weet wel dat dan het biljet ongeldig is, maar in mijn systeem zou geen enkel raadslid zonder stemmen blijven. Ze zouden naderhand allemaal kunnen zeggen: er heeft iemand op mij gestemd! Ik ben blij gestemd. Ja, ik weet wel dat dit niet mag van de kieswet en de burgemeester en ook niet van het hoofd van het stembureau en tevens niet van de leden daarvan, maar daar had ik helemaal niks mee te maken.

Dus ging ik naar het stembureau, kreeg een biljet en het hokje in. Er gebeurde de eerste minuten niks. Toen riep de voorzitter: gaat het meneer? (hij bedoelde: gaat het niet?). Het potlood is op zei ik. Er werd een nieuw potlood gebracht en toen zagen ze dat ik alles aan het roodkleuren was. U overtreedt de wet, krijste een juffrouw. Wellicht net een cursus gehad. Pleur op, zei ik. Dat had ik niet moeten zeggen. De voorzitter rees van zijn 'zetel' en riep: gooi hem eruit! Dat deden ze. Toen werd ik wakker.

Wat is er?, vroegen de huisgenoten.

Ik ben ontstemd, zei ik.

Torenwachter