Frank Zand | Bezwaarstukje

Bezwaarstukje

Het wordt steeds later donker en ik hoor vanuit mijn werkkamer - het schrijven van een column is een soort van werk - geluiden van kinderen op een hangplek annex trapveldje annex skateboardbaan.

Ik vraag me af of die meneer die altijd overal last van heeft daar ook last van zou hebben. Hij heeft last van voetballende kinderen in zijn buurt. Blijkbaar heeft hij bionische oren, want mensen die dichter bij het pannaveldje wonen, hebben er geen last van.
Hij is ook hooggevoelig, want hij heeft ook last van verschillende soorten beplanting in een gemeentelijke strook, dat verstoort zijn gevoel voor eenheid. Inmiddels heeft de gemeente dat probleem voor hem opgelost; goed dat de overheid prioriteiten stelt, de meest schrijnende zaken moeten inderdaad als eerste worden aangepakt.
Hij schijnt ook last te hebben van auto's die per ongeluk bij het keren een stukje van zijn oprit gebruiken.
En zo zijn er nog veel meer dingen die zijn leven verpesten. Van niet de wijn uit het gewenste jaar geserveerd krijgen, via dancebassen die elk jaar wel 2 of 3 uur zijn oren teisteren, tot en met lachende kinderen die op kamp zijn en die hij kan horen.

De man klaagt en procedeert erop los. Hij belast het ambtelijk apparaat van Oost Gelre. Hij jaagt de gemeentelijke belastingen omhoog. Denk daaraan als u de komende tijd in twee gelijke termijnen betaalt. Hij valt waarschijnlijk onder de post restafval.

Het lijkt op roddelen wat ik doe, maar ik heb dit uit zoveel onafhankelijke en weliswaar bevriende maar toch betrouwbare bronnen dat dit geen roddelstuk is, maar verslaggeving.
Dit stuk zou dus eigenlijk deels als redactioneel stuk geplaatst kunnen worden. Maar omdat een columnist nu eenmaal minder beroerd betaald wordt dan een correspondent, staat het toch hier.

Onze gemeentegenoot zou moeten verhuizen van zijn residentie in het centrum van een Oost Gelrese kern, naar een hutje op de hei. Of liever nog: naar een kistje onder de hei.
Dan heeft hij nergens meer last van.
Hoewel ... er gaan ook weleens kinderen dood terwijl ze nog in de overlast gevende leeftijd zitten. Als hij er dan in het hiernamaals maar geen last van heeft. Want die hel en die hemel, daar schijnt maar een dunne en nauwelijks geluidsisolerende wand tussen te zitten.

Nee, ik zou zeggen: neem een leven, jij kunt het nog.
Drink een espresso of een goed wijntje (maakt niet uit van welk jaar) op je zitje in je grote tuin. Nu het weer zachter wordt, kan dat al vaker dan je denkt. Bovendien heb je vast terrasverwarming.
En als je dan in de verte eens een puberale kreet hoort, geniet ervan. Sommigen zouden er alles voor over hebben om nog één keer zoiets te horen.