Kijkjes van de Grolse stadstoren | rebelse Achterhoekse jeugd

De Torenwachter: niks mooier dan een rebelse Achterhoekse jeugd

Wat heb ik afgelopen week genoten van een artikel in de Gelderlander, beste Grollenaren. Het was puur genieten, echt waar. Vertel Torenwachter, vertel! Dat doe ik nu.

De kop van het artikel trok meteen mijn aandacht. Iets klopte er namelijk niet; ik wist eerst nog niet precies wat, maar er stond met chocoladeletters: 'Achterhoekse jongeren gaan liever dansen dan borrelen'. Ik moest ver terug in mijn herinnering; dansen dat was vroeger toch een noodzakelijke bezigheid om verkering te krijgen? Nu heet dat een 'relatie' of zoiets. Bij ons in de familie gold het adagium: aj altied nee zegt, kriej nooit verkering. Daar had mijn familie wel even een punt! Dansen was volgens latere slogans ook nog eens plezier voor twee, maar volgens vrijgezellen destijds was het verdreet veur dree. Dan kon je veel beter gaan borrelen. Dus eerst borrelen en pas veel later - eventueel dan - dansen. Zou dan, zo vroeg ik me af, het beeld van vroeger volledig gekanteld zijn? Toen las ik het artikel.

Gedreven bestuurders en mensen uit het bedrijfsleven hier in de Achterhoek, de ceo's en captains of industry, hadden jongeren voor een drankje uitgenodigd in Amsterdam. Daar zouden ze door een groot koffieconcern met Achterhoeks roots worden ontvangen. Doel van de actie: aandacht op de Achterhoek houden en de schijnwerper daarbij vooral richten op de banenmarkt in deze regio.

Maar de uitnodigers kwamen op de koffie. De jongeren wilden liever dansen dan bier drinken. Maar toen las ik: ze gaan liever naar het Amsterdamse Dance Event. Dat is toch weer een ander soort dansen, toch? Nu wordt er vermoedelijk begin volgend jaar een nieuw treffen gepland.

De Regio Achterhoek zal morren, maar wat ik nu zo mooi vind is die onbezorgdheid van de jeugd. Mooi dat clevere types de Achterhoek op de kaart willen zetten, daar allerlei plannen voor bedenken. Maar voor de jeugd is dat (nog) een brug te ver. Die gaan liever naar een dancefeest. Mooi dat die jeugd zo eigengereid is. Dat ze zich (nog) niks aantrekken van somberende bestuurders en bedrijfsbonzen. Dat ze gewoon lekker wat anders doen. Heerlijk dat ze zo tegendraads zijn.

Daar komen later de beste mensen uit voort. Dus de regio Achterhoek moet niet moedeloos worden. Ik herinner me dat wij ooit op school cultureel moesten worden verheven. Het was prut met die cultuurstatus en daar diende verandering in te komen. Toen kwam de wereldberoemde Rosa Spier opdraven. Wij hadden nog nooit van haar gehoord. Ze was een fabuleus harpiste, zeiden ze. Jullie zal het wellicht niks meer zeggen en ons destijds ook niet.

Ze trad op en ging met die snaren bezig en zo. Ongetwijfeld virtuoos en briljant, maar wij schuifelden al direct verveeld op onze stoelen. Gevolg: propjes schieten naar de meisjes, elkaar uit de stoelen werken enzovoort. De leraren trachten wanhopig in te grijpen, op de tenen sluipend sloegen ze links en rechts in het rond, sleurden jongens en meisjes zo geruisloos mogelijk naar buiten en sisten voortdurend dat we stil moesten zijn. Gevolg: lawaai. Op het eind van het optreden van Rosa Spier zaten nog slechts enkele brave broeders in de zaal, de rest stond lallend buiten.

Daar moet ik nu aan denken; het komt best goed met onze jeugd. Eerst dancefeesten en zo en dan pas op de koffie.

Rosa Spier ben ik nooit meer vergeten. Toch een winstpuntje. En de zich vervelende leerlingen zijn wakkere, doelbewuste en vaak ondernemende types geworden. Ja, ik dan wat minder, maar dat is slechts de uitzondering die de regel bevestigt.

Torenwachter