Kijkjes van de Grolse stadstoren | Maakbare (Grolse) samenleving

De Torenwachter over de maakbare (Grolse) samenleving

Ik neem toch aan, beste Grollenaren, dat jullie ook regelmatig in een supermarkt verblijven. Verblijven, inderdaad; dat is heel iets anders dan boodschappen doen in een supermarkt of nog net voor het sluitingsuur proberen de vergeten pot met rode bietjes te scoren. We hebben nu al twee supermarkten waar je de producten zelf kunt scannen en als ik de grootgrutters goed begrijp, dan gaan we steeds meer die kant op. En waar is het einde?

Dat zei ik ook tegen zo'n man in de supermarkt die zich blijkbaar verveelde achter het winkelwagentje en doelloos rondkeek, terwijl zijn vriendin met passie naar producten zocht. Dat bleek een misvatting van mij, zoals zo vaak. Precies. Hij veerde meteen op en kreeg iets gedrevens in zijn ogen. Hij zei dat we nog maar aan het begin stonden van een nieuwe supermarktrevolutie. Het zou een kwestie van tijd zijn voordat we gescand en wel de supermarkt zouden binnenlopen en dat dan de geschiedenis en alle gegevens van je koopgedrag al geregistreerd stonden. Die zaten allemaal slim verwerkt in diverse chips. Niet in zakken chips, zei hij er nog bij. Ik mocht eens op verkeerde gedachten komen!

Je hebt straks zo'n chip in je oor die je gedrag in de supermarkt voortdurend corrigeert. Als je tien minuten niets doet dan lanterfanten dan zegt die chip in je oor: je hebt al tien minuten niets gekocht, vorige keer was je veel sneller en ook vooral adequater. Is er soms iets aan de hand? Je bent nu langs het vak met de kazen gelopen zonder aankoop, terwijl je toch normaliter altijd kaas neemt. Gewoon vergeten? Is het je dag niet of is er iets op medisch gebied met je aan de hand? Dat blijkt trouwens niet uit je pilleninname, die vertoont eenzelfde structureel systeem. Liep je daar maar zo langs het opwindende wijnaanbod van deze week met de 'twee voor een' aanbieding? Het zou jammer zijn als je dat zou vergeten. We weten dat je geheime vriendin dat ook heerlijke wijn vindt. Een goedkope en tevens gemakkelijke verrassing kun je dus maken met wellicht opwindende gevolgen; dat kan de oogst zijn.

Ik wilde net zeggen dat dit een wat al te gortige en absurde werkelijkheid was, toen een man in onvervalst Grols riep: "Marie, mow nog ne kratte bier hebben?" Haar antwoord was even duidelijk als eenvoudig: "Nee Herman, bier is van de wekke neet in de anbieding."

Zie je nu wel, zei de man, dat soort dingen komt straks niet meer voor. Je wordt al voordat de krat halfleeg is daarop geattendeerd en het wordt zo slim gespeeld dat het precies aansluit bij de bieraanbieding. Dan zegt die vrouw geen 'nee' meer. Zo zorgen ze ervoor dat de biervoorraad slinkt want het kan natuurlijk niet zo zijn dat die supermarkten met overschotten komen te zitten.

Het zou nog maar een paar jaar duren, zei-ie, voordat alles, maar dan ook alles van een mens in onnavolgbare systemen zou zijn opgeslagen. Schuilkelders en heimelijke wegen, routes en stiekem cafébezoek zouden onmogelijk en zelfs ondenkbaar worden. De hele dag zou de chip in je oor je corrigeren, meedenken en adviseren, wat eigenlijk dirigeren zou zijn. Als het even meezit weten ze straks ook wanneer je een kopje koffie wilt, voegde hij er nog aan toe. Ik dacht: koffie dat is wat; nou heb ik wel genoeg futuristische ellende gehoord en zette mijn route voort. Ik kwam langs een koffieautomaat; daar zat en wakkere dame die zei: "Kopje koffie meneer?"

Vanuit mijn ooghoeken zag ik die computerfuturoloog breed grijnzen.

Torenwachter