Afbeelding

Kijkjes van de Grolse stadstoren | Om te lachen heb je veel ernst nodig

Algemeen

De Torenwachter: om te kunnen lachen heb je heel veel ernst nodig

Welaan, beste Grollenaren, we zitten vlak voor de door velen als 'legendarisch' betitelde buutavonden, pronkzittingen, whatever you want. Dit jaar zes in totaal en daar komt dan ook nog een dameszitting bij. We leven wat die buutavonden betreft duidelijk in een hoogconjunctuur. De Knunnekes hebben blijkbaar toch de gevoelige Grolse snaar geraakt, zijn op iets bijzonders gestoten. Er kleeft een soort latente behoefte aan Grollenaren voor dergelijke festijnen. Het zal ongetwijfeld op enig moment, zoals de golfslag in de economie, ook wel weer een tandje minder gaan, maar het is wel een festijn dat bij ons past. Op de een of andere manier hebben wij toch veel behoefte aan vrolijkheid, aan grappen, aan frivoliteiten, aan onverwachte dingen waardoor we het doorgaans zo saaie en langdradige padje even kunnen verlaten. Of dat stukje DNA nog voortkomt uit de tijd dat we ons voortdurend achter wallen en muren moesten zien te beschermen tegen onverlaten en dat juist daardoor een vrolijke uitlaatklep meer dan noodzakelijk was, ik weet het niet. Maar ik denk het wel.

Een dikke 2800 Grollenaren (3.000 zeggen echte Grolsen dan) gaan de komende weken genieten van wat onze plaatselijke artiesten allemaal hebben uitgedacht. Zelf ben ik een man van de buuts; al het andere is ook hartstikke mooi, maar ik ben echt van het gesproken woord. Iedereen heeft zo zijn voorkeuren. En als ik iemand in de nöaletonne hoor en bezig zie, dan moet ik altijd denken hoe dat tot stand is gekomen.

Dat Henkie vele avonden heeft zitten te worstelen met zijn teksten. Dat hij soms een writer's block had en dat hij toen zelfs met de steun van enkele halve liters toch niet vooruit te branden was. Maar dat er ook avonden waren dat de letters en de zinnen gewoon op het papier leken af te stuiven, wat ook weer leidde tot het genot van enkele halve liters.

En als je dan na al die inspanningen 's avonds de grappen door de zaal schalt en ze ziet aanslaan dan kan ik me voorstellen dat dit een goed gevoel oplevert. Je kunt er misschien wat schouderophalend over doen en zulke mensen zijn er ook, maar er is of er zijn toch redenen om extra trots te zijn.

De Knunnekes hebben het toch gepresteerd om al die amateurs te bewegen mee te doen en hebben op die manier gezorgd voor een extra stuk volkscultuur. Dat is de serieuze keerzijde van de medaille. De Knunnekes dagen de mensen uit het beste in zich naar boven te halen.

In een tijd waarin het is vergeven van landelijke teeveeprogramma's met vaak ook nog een bedenkelijke inhoud, is het een verademing dat je pure volkscultuur op een hoog niveau krijgt aangeboden en ook nog eens om de hoek! Dat meen ik echt; dat is een facet dat niet vaak wordt genoemd en onderkend.

Hier in de Achterhoek wordt nu dagelijks geroepen dat we zo uniek zijn. Jullie lezen dat ook allemaal. Van bijzondere vlaggen tot aansprekende citaten, het is er allemaal. Maar ik vind dat we de Knunnekes ook wel even mogen noemen; die het specifieke karakter van dit stadje zo mooi promoten.

Waar tref je dat aan? Hier dus!

Misschien gaan die zes buutavonden dit jaar wel nog meer aanspreken; je weet het maar nooit. Het leek lang onmogelijk om van één naar twee avonden te gaan. Nu zijn er zes.

Mochten er mensen zijn die nu enthousiast zijn geworden: misschien volgend jaar zeven avonden en wellicht tevens een zevende hemel.


Torenwachter

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant