Kijkjes van de Grolse stadstoren | Van zwarte kapsters naar digitale klussers

De Torenwachter: van zwarte kapsters naar digitale klussers

Ik trap een open deur in als ik zeg (en toch zeg ik het) dat de samenleving snel verandert, beste Grollenaren. Ik neem als bewijs daarvoor maar een simpel voorbeeld uit mijn eigen familie en aangezien dat 'gewone leu bunt' is de verandering algemeen. Voorheen werd er in mijn familie, zo herinner ik me, nog weleens gesproken over het fenomeen van de 'zwarte kapsters'. Dat bleken in de praktijk eerbare huismoeders te zijn die het toen wat karige inkomen wat opkrikten door bij te klussen. En ze hadden ook min of meer verstand van kappen of deden alsof, maar ze kapten daar niet mee; nee integendeel zelfs want ze kapten driftig om zich heen om zo een stiekeme maar toch standvastige klantenkring op te bouwen. Het geld werd zwart verdiend en economisch gezien gingen zowel de zwarte kapsters als de klanten er financieel op vooruit, want de een verdiende meer en de ander gaf minder uit. Alleen de fiscus was de pineut; ja, als er ergens meer is dan moet er ergens ook minder zijn. Ik ben geen groot econoom, maar die gedachte kon ik nog wel volgen.

Dat fenomeen van die zwarte kapster kwam altijd aan de orde als het economisch wat tegenzat; de gevestigde barbiers en kapsalons hadden moeite klanten te trekken en dan bleken er verdorie ineens hele regimenten van zwarte kapsters te zijn die hun de klanten aftroggelden!

In tijden van hoogconjunctuur hoorde je die gevestigde salons niet. Dat probleem deed zich in mijn beleving ook steeds voor bij andere klussers als schilders, timmerlieden en metselaars. In hoogtijdagen van de economie en de bouw vonden de aannemers het best dat die handige jongens bijklusten want die aannemers konden het grote werk al nauwelijks aan en dat kleine prutswerk lieten ze dan graag aan de wilde markt over.

Maar als het werk minderde dan begonnen de anders zo nobele werkgevers daar ineens geheel anders over te denken. Je had bij die kapsters ook dat ze in de keuken of in de garage of in een half 'afgespijkerde' slaapkamer een soort 'kapsalon' hadden gecreëerd waar het woord 'salon' overigens meestal in schrijnende tegenstelling stond met het gebodene. Van buiten was er uiteraard niks van te zien, maar soms kwamen vrouwen met verhitte hoofden en opvallende haardossen naar buiten stuiven en dan wist je het wel.

De tijden zijn veranderd.

Vroeger was een woning een woning en dus uitsluitend met een woonbestemming. Maar je ziet nu bijvoorbeeld salons verschijnen die zijn gevestigd in wat een woonbestemming heet. Blijkbaar wordt daar door de overheid nu anders over gedacht. En het opvallende is dat je nu heel veel nieuwe beroepen hebt die je vanuit huis met het grootste gemak kunt doen. In de sfeer van het computerwerk, de digitale wereld, heb je talloos veel nieuwe beroepen waarvoor je niet meer nodig hebt dan een tafel en uiteraard een computer met externe verbindingen.

Je ziet dan ook vaak afbeeldingen waar meestal een aantrekkelijke vrouwelijke verschijning of een aantrekkelijk gemaakte vrouwelijke verschijning achter een computer zit met een fraaie drinkbeker naast zich (vooral geen schoteltje erbij Torenwachter!) en ze buigt zich dan met quasi grote belangstelling over een of andere grandioze tekst die ze net heeft uitgevogeld. De nieuwe beroepen die vanuit huis worden bedreven.

Weg zijn de half afgetimmerde garages, de digitale wereld schrijdt voort. En zo heeft een groot deel van de huizen een functie gekregen die eerder niet aanwezig was en waarbij niemand had gedacht dat het ooit zover zou komen (ja jullie wel, maar ik niet).

Torenwachter