LTO bestuurt met achterhaalde kennis

LTO bestuurt met achterhaalde kennis

LTO reageert op verzoek. Dus kennelijk niet uit zichzelf, maar na aandringen van niet nader genoemde personen. Ze reageert op de artikelen die het actiecomité 'Megamestvergister Groenlo Nee' met enige regelmaat schrijft in deze rubriek, en meldt in haar reactie dat het betreffende comité onwaarheden verspreidt, angst zaait, demoniseert en zaken verdraait. Welnu, ik volg de betreffende artikelen op de voet, en moet de eerste onwaarheid, verdraaiing of overtrokken risicowaarschuwing nog ontwaren. Het LTO bestuur Oost Achterhoek is kennelijk niet in staat een helikopterview over de landbouw te creëren, want met zo'n geheeloverzicht zou hen duidelijk geworden zijn dat Nederland, mineralentechnisch (fosfaat stikstof kali) gezien, netto-importeur is, en derhalve niet in staat een substantiële bijdrage te leveren aan het wereldvoedselvraagstuk. Bovendien is dat vraagstuk meer politiek en economisch bepaald dan empathisch, immers: de uit Nederland uitgevoerde landbouwproducten gaan naar de hoogste bieder en niet naar de hongerigste vrager. De suggestie van LTO dat de expansiedrift van de Nederlandse landbouw dan ook voort zou komen uit een barmhartige houding jegens de aanstaande hongerigen in de wereld is niet alleen een leugen maar ook nog eens een misbruikte dekmantel voor beoogd economisch gewin. De volgende leugen is de bewering dat de Achterhoek kunstmestvrij zou kunnen worden door de vergister. Juist de mest waarmee de vergister gevuld wordt is een overschot uit de intensieve veehouderij, die op haar beurt voor het grootste deel gevoerd wordt met geïmporteerd en op kunstmest geteeld voer. In LTO's beperkte blik wordt de Achterhoek schijnbaar kunstmestvrij, maar in werkelijkheid is daar helemaal geen sprake van. Leugen drie is de stelling dat de hoeveelheid mest niet zou toenemen door de mestvergister. Er zijn in Nederland nog steeds mogelijkheden om voor bepaalde diercategorieën - o.a. vleeskalveren, vleesvee - de mestproductie uit te breiden, en deze fosfaatproductie mag wettelijk gezien wel degelijk nog een paar miljoen kilo groeien, dat is omgerekend naar vleeskalverenmest meer dan drie maal de totale capaciteit van de beoogde vergister. Voor wat betreft de veiligheid van de vergister vertrouwt LTO geheel op de vergunningverlener die beoordeelt of de veiligheid voor de omgeving in het geding is. De OmgevingsDienst Achterhoek die dit voor de vergunningverlener beoordeelt, wist op de informatieavond in De Mattelier het verschil nog niet tussen het vermogen en de (door grijs gas) opgewekte energie van de installatie, laat staan dat deze afdeling kan beoordelen of de mega-installatie een gevaar vormt voor de omgeving.
LTO onderkent niet dat er een mestprobleem is en stelt dat voor elke vracht mest wel een afnemer te vinden is, bijvoorbeeld in het buitenland, maar als ik het 'Landwirtschaftliche Wochenblatt Westfalen Lippe' opensla lees ik toch duidelijk dat de Nederlandse mest zwaar onder vuur ligt, temeer omdat de Duitsers ter plaatse zelf al moeite genoeg hebben hun mest afgevoerd te krijgen. Bovendien, is de LTO het dan geheel ontgaan dat de minister juist de mestverwerkingsplicht heeft ingesteld omdát er voor het mestoverschot geen ruimte was? Los van alle eenzijdige benadering door LTO is het meest wonderlijke aan haar reactie nog wel dat zij niet inziet dat de Nederlandse boer eerder slachtoffer van het huidige intensieve systeem is dan profiteur, want de profiteurs zijn de multinationals die als toeleverancier en afnemer de anonieme boer volledig in de macht hebben. Het zou dan ook van visie getuigen wanneer LTO een weg zoekt om de Nederlandse landbouw aan deze wurggreep te ontworstelen en de boer weer perspectief te bieden met een werkelijk gezonde circulaire landbouw.

John Arink Lievelde