Kijkjes van de Grolse Stadstoren | Fusie voetbalclubs markeert einde van tijdperk

Torenwachter: fusie van Grol en Grolse Boys markeert einde van een tijdperk

De fusie tussen de S.V. Grol en Grolse Boys is nagenoeg rond, zo lees ik beste Grollenaren. Merkwaardig overigens dat de leden zelf daar (nog) geen bericht van hebben gehad. Ik ben zelf ook al een suf tijdje lid van de Grol en het had me wat chiquer geleken als de leden eerst waren geïnformeerd. Ik zal toch niet de enige zijn zonder bericht? Op 1 januari a.s. moet het dan een gelopen race zijn. Er zullen, zoals dat heet, nog wel wat pijnpunten zijn over kleuren en dergelijke. Nu ben ik eigenlijk overigens maar matig geïnteresseerd in al die details en constructies; interessanter is het om die fusie te zien tegen de achtergrond van een snel veranderende samenleving.

De samenleving kende lang een duidelijke indeling: Nederland was een verzuild land en iedere geloofsrichting had zijn eigen zuil en zijn eigen organisaties. Die verzuiling werkte ook door in het dagelijkse economische proces; je had bijvoorbeeld katholieke bakkers en protestantse medebroeders, maar of dat ook leidde tot een andere broodsamenstelling is me ontgaan, wie het weet mag het zeggen. Hier was die verzuiling bijvoorbeeld mooi te zien bij de beide harmonieën, de Burger en de Leo. Dan kreeg je als grap dat een goed Burger lid eigenlijk lid moest zijn van de Leo! Altijd mooie borrelpraat. Nu hebben we nog één - algemene - muziekvereniging die zich siert met de naam Muziekvereniging Groenlo. Dat idee leek ogenschijnlijk jarenlang praktisch onhaalbaar maar het gebeurde toch.

Die verschijnselen zag je ook bij zang- en toneelverenigingen enzovoort en dan nu bijna aan het eind van die keten de fusie van Grol en Grolse Boys. Ooit waren het 'vijanden' van elkaar en dat leidde vaak tot stevige uitspraken in beide kampen, die naarmate de avond vorderde aan duidelijkheid en stelligheid alsmaar toenamen.

Het bijzondere van het oude systeem was wel dat je veel concurrentie had en dat die concurrentie leidde tot betere prestaties aan beide kanten, want hoe dan ook er kon niet worden verloren van de tegenpartij. Hier speelde dat misschien een tikje minder omdat de katholieken ver in de meerderheid waren waardoor de andere partijen al automatisch meer in de schaduw bleven.

Maar de onderlinge concurrentie was er altijd, wat zeker voor enig extra vermaak zorgde.

Nu alles zo'n beetje 'in elkaar is geschoven' is het interessant je af te vragen waar dat op de duur naar toe gaat. Hebben we nu langzamerhand een status quo bereikt waarin nog slechts door enige ouderen met de nodige stemverheffing om zich verstaanbaar te maken kan worden gesproken over rivaliserende andersdenkende formaties die ze met imponerende cijfers het zwijgen hebben opgelegd? Nederlagen herinneren zich die mensen meestal niet meer.

Zal het ooit zo zijn dat juist dat algemene dat iedereen overal bij hoort uiteindelijk weer zal leiden tot bepaalde afscheidingen?

Voorspellen, zei Wim Kan al, is moeilijk, vooral als het om de toekomst gaat.

Je kunt hier ook de mooie filosofie aanhalen: alles stroomt, niets blijft wat het is. We kunnen wel vaststellen dat we ook hier helemaal het eind van de verzuilingsstaat meemaken, dat alle deuren en ramen wijd zijn opengezet en dat er voor iedereen plaats is in de herberg.

Of dat uiteindelijk ook weer zal leiden tot een wat kleurlozer samenleving en dus op de duur tot een proces van toch weer nieuwe organisaties - andere organisaties - kan deze eenvoudige stukjesschrijver niet inschatten.

In ieder geval maken we wel een proces mee waarbij de 'oude samenleving' verdwijnt, zo die al niet is verdwenen.

Torenwachter