Zwaleman
Zwaleman

Zwaleman | Beatmuziek

Algemeen Columns

Beatmuziek

Juli 1964. De zomer heeft tot nu toe niet voorgesteld. Maar vandaag, die dag die 55 jaar later nog in mijn geheugen gegrift staat, is het behoorlijk warm. Toch ben ik niet in het zwembad te vinden. Ik zit met mijn beste vriend op op diens piepkleine slaapkamer. Waar het knap benauwd is, want we houden het raam potdicht. Bang voor klagende buren, want de volumeknop op de bandrecorder staat helemaal open. Keer op keer klinkt de gitaar van Keith Richards en zingt Mick Jagger met zijn zo kenmerkende stem: It's all over now. We kunnen er geen genoeg van krijgen.

De Beatles kenden we al een tijdje. Sensationeel, die nieuwe beatmuziek! Maar dit sloeg alles. Na die zonnige dag in juni zat ik voorgoed in het Stones-kamp. Want zo ging dat in die dagen, je hield van de Beatles of je was fan van de Stones. Allebei, dat kon gewoon niet.

Nog geen week later werd bekend dat de Stones voor een eerste optreden naar Nederland zouden komen. Daar moest ik bij zijn! Maar tot mijn verbazing vonden mijn ouders het allerminst normaal dat een twaalfjarig jochie in zijn eentje met de trein naar Scheveningen zou reizen. En nog wel voor een concert van zo'n stel langharige apen. Ja werkelijk, zo betitelde pa mijn grote helden! Naar hun toestemming kon ik wel fluiten, laat staan dat ze trein- en toegangskaartje voor me wilden betalen.

Een paar weken kwam er een soort herkansing. In de Geldersch-Overijsselse Courant las ik dat de Engelse beatgroep The Scorpions naar Zutphen kwam. Vergeleken bij de Stones was dat tweede garnituur, maar altijd nog beter dan niks natuurlijk. En ik wilde zo verduveld graag eens een beatgroep in het echt zien. Maar ook nu kreeg ik niet de ouderlijke zegen.

Inmiddels snap ik mijn ouders wel. Zeker in de achteraf-wetenschap dat beide concerten volledig uit de hand liepen. Van de Stones in het Kurhaus is dat wel algemeen bekend, het optreden van de Scorpions in Zutphen is een beetje in de vergetelheid geraakt.

Binnenkort komt daar verandering in. Door een boek over de geschiedenis van de popmuziek in de Torenstad. Op dit moment wordt daar keihard aan gewerkt door Harry Leushuis, ooit zelf in het Zutphense een befaamd popmuzikant. Hij stuurde mij onlangs het deel dat al klaar is toe. En toen ik las over dat befaamde concert, dat in een gigantische vechtpartij eindigde, kwamen ook mijn jeugdherinneringen weer boven.

Die uiteindelijk trouwens ook een happy end hadden. Want twee dagen nadat ik van mijn moeder nee op het rekest had gekregen vertelde mijn vader dat The Scorpions ook naar mijn woonplaats Goor zouden komen. En dat hij daar persoonlijk (mijn oude heer was journalist) naar toe zou moeten. "Dan mag jij mee", beloofde hij.

En het werd nog mooier. Op de dag zelf bleek dat mijn vader niet alleen het concert zou verslaan, maar ook de leden van de band moest interviewen. In het voorcafé van De Ster, waar die avond het concert zou zijn. Ook bij dat gesprek mocht ik aanwezig zijn! Ik gloeide van trots en opwinding, toen ik daar naast zanger Peter Lewis zat. Die me ook nog een colaatje aanbood. Ik durfde het bijna niet op te drinken.

Die avond beleefde ik samen met papa mijn allereerste popconcert. Staand op een stoel, dan kon ik het podium zien. De band speelde covers en sloot af met It's all over now (!)) Maar ik had het gevoel dat mijn leven nog maar net begon.


Jan Buter 

buterneede@hotmail.com

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant