Afbeelding

Allaat

Algemeen Columns

Ik was door mijn redactionele connecties recent opnieuw terechtgekomen op de eerste pronkzitting van carnavalsvereniging De Knunnekes in Groenlo. Die eerste in een serie van zes is altijd de sponsoravond. Dan is een deel van de zitplaatsen gereserveerd voor de sponsoren, meest lokale en regionale ondernemingen. En die sponsoren hebben dan weer relaties - no strings attached - en zo kom ik dus ook nogal eens op zo'n paradeplaats terecht. Zelfs voor de garderobe hoefden we niet te betalen, de jas kon gratis uit. De schoenen hielden we wel aan, al viel dat niet mee als je er eigenlijk naast wilt lopen.

Waarom ik daar pas zo laat over bericht? Ik had daar vorige week al over kunnen schrijven, maar dat heb ik bewust niet gedaan. In tegenstelling tot enige anderen in de Groenlose Gids. Daar kwam nogal wat commentaar op. Niet vanwege dat wat geschreven was, maar vanwege het feit dat er op het moment van publicatie nog enkele pronkzittingen moesten plaatsvinden. Daarmee zou de verrassing eraf zijn voor degenen die naar de zittingen in het tweede weekend zouden komen.

Ach, de schade van die krantenpublicaties tussen de twee weekenden in viel trouwens nog wel mee. Er waren weliswaar wat namen uitgelekt, maar die gaan meestal na het eerste weekend toch wel rond via de wijnstok. Bovendien: inhoudelijk was er (bijna) niets over de buuts en andere acts verklapt. En het hoeft toch ook niet zo supergeheimzinnig, het is geen prinsenbal.

Eén van de artikelen die na het eerste zittingenweekend verscheen, was andermaal wel erg winderig geformuleerd; maar ook ik heb eigenlijk niks te zeiken over de avond. En ik zeik best graag ergens over. En het is ook wel leuk dat die betreffende correspondent geen last heeft van de spreekwoordelijke Achterhoekse bescheidenheid.

Ik zat op die sponsorbuutavond met een paar Lichtenvoordenaren die wat dat betreft ontmaagd werden. Staan, zitten, staan, zitten. Schunkeln, zingend antwoorden op zingend vragen. In het begin keken ze als twee Europese ontdekkingsreizigers die een paar eeuwen geleden voor het eerst bij een afgelegen Afrikaanse stam terechtkwamen en moesten wennen aan peniskokers en andere onverwachtingen.

Maar het Lichtenvoordse wennen aan die Grolse taferelen op de sponsorcarnavalsavond ging snel. Ondanks de wat voorspelbare sneren vanuit het stadje naar het dorp. Heb ik toch een klein beetje te zeiken. Die nacht trouwens nog veel meer, door al die gesponsorde drank. Ook al had ik over de hele avond minder gedronken dan Joost of Martijn tijdens een buut van twintig minuten.

Thuis bleek ik ook nog eens een koelkast versierd te hebben, en dan niet die hoofdprijs van de loterij maar een andere.

Maar uiteindelijk kwam alles en iedereen weer op zijn twee benen terecht en namen we als goede vrienden afscheid met muziek van de avond ervoor in onze hoofden. Veur de zoveelste keer, bye bye zwaai zwaai en I'll be there for you.

Als ik met mijn relatie met deze sponsor in stand weet te houden (en relaties in stand houden is niet mijn sterkste punt), ga ik volgend jaar weer.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant