Henk te Maarssen tijdens zijn missiewerk in Papoea-Nieuw-Guinea.
Henk te Maarssen tijdens zijn missiewerk in Papoea-Nieuw-Guinea. Foto: eigen foto

Mgr. Henk te Maarssen viert diamanten priesterjubileum

Algemeen

Emeritus-bisschop van Kundiawa (Papoea-Nieuw-Guinea)

Door Theo Huijskes

TETERINGEN/GROENLO - Johannes Henricus J. (Henk) te Maarssen werd op 3 september 1933 in Groenlo geboren. Na zijn studie werd hij op 31 januari 1960 tot priester gewijd bij de Congregatie van de Missionarissen van Steyl. Na in hetzelfde jaar als neomist te zijn ingehaald in zijn geboorteplaats Groenlo en vervolgens een vervolgstudie in onder andere Engeland te hebben afgerond, vertrok Te Maarssen in maart 1962 als missionaris naar het huidige Papoea-Nieuw-Guinea, grenzende aan Indonesië en gelegen ten noorden van Australië. Na aldaar verschillende functies te hebben vervuld, werd Te Maarssen op 10 mei 2000 benoemd en op 24 augustus 2000 gewijd tot bisschop van Kundiawa. In verband met het bereiken van de gestelde leeftijdsgrens (75 jaar), ging hij op 12 januari 2009 met emeritaat. Vervolgens bleef hij nog ruim tien jaar in Papoea-Nieuw-Guinea wonen en werken om in mei 2019 naar Nederland te verhuizen. Vanuit het Missiehuis Sint Franciscus Xaverius in Teteringen komt de inmiddels 86-jarige Mgr. Henk te Maarssen SVD, tevens emeritus-bisschop, op zondag 16 februari naar Groenlo om met onder andere een Eucharistieviering in de H. Calixtusbasiliek, zijn 60-jarig (diamanten) priesterjubileum te vieren.

Nederland is te vol en veel te druk
Tijdens een aangenaam telefoongesprek met Henk te Maarssen, wordt het uw verslaggever duidelijk dat de priester-jubilaris niet te juichen stond om Nieuw-Guinea weer in te ruilen voor Nederland. "Niet voor niets ben ik, en dat ook nadat ik met emiraat ging, mij op diverse terreinen blijven inzetten voor Nieuw-Guinea. De belangrijkste reden van mijn terugkeer naar Nederland, is dat mijn gezondheid mij verplichtte om naar mijn vaderland te verkassen. In mijn geval probeerde de kanker mij via een tumor in de blaas te slopen. De operatie en alles wat nadien volgde, had een goed verloop. Ik ben weliswaar een beetje wankel op mijn benen, maar voel mij verder goed en gezond. Een voor mij zwaar wegende reden dat ik gaarne tot het einde van mijn leven in Nieuw-Guinea had willen blijven, is gelegen in het feit dat Nederland in al die jaren enorm is veranderd. In mijn beleving te vol en veel te druk. Daar waar ik mij in Nieuw-Guinea helemaal thuis voelde, let wel als een vis in het water, voel ik mij nu in Nederland als een vreemdeling. Het gemeenschapsgevoel ontbreekt hier op alle fronten. Juist het omgekeerde is in Nieuw-Guinea het geval. Daar gaat tot op de dag van vandaag het gemeenschapsgevoel te allen tijde boven het individualisme, zoals dat in Nederland helaas overheerst."

Mooie, onvergetelijke 47 jaren
Ondanks dat hij graag de 50 jaar had volgemaakt, heeft Te Maarssen 47 onvergetelijke jaren in Nieuw-Guinea achter de rug. "Het begon allemaal op 13 maart 1962, de dag waarop ik in Madang arriveerde. Na een aanloopperiode trok ik van dorp naar dorp voor allerlei werkzaamheden, zoals biechthoren, katechumenen-onderricht, het verzorgen van H. Missen met daarnaast doopsels, huwelijken en allerhande pastoraal werk. In november 1964 werd ik pastoor van de primitieve, totaal verwaarloosde buurtparochie Goglme, waar ik al gauw tot bouwpastoor werd gebombardeerd. Na mijn eerste verlof in 1968 heb ik, geïnspireerd door het Tweede Vaticaans Concilie, geholpen aan de totstandkoming van een breed gedragen pastoraal plan. Na werkzaam te zijn geweest in onder andere Denglagu en Mingende, werd ik overgeplaatst naar het aartsbisdom Madang, alwaar ik in 2000 na de functie van administrator tot bisschop werd gewijd, hetgeen gepaard ging met een groot, 20 duizend zielen tellend volksfeest. Er volgde een in alle opzichten enerverende tijd met in 2007 het zilveren feest van het bisdom. In 2007 ben ik begonnen met het maken van plannen voor mijn opvolging. Na in eerste instantie de aanstelling van een hulpbisschop, heb ik mij uit het bisdom teruggetrokken, hoewel de priesters mij tot drie keer toe bezworen hebben om te blijven. Maar op inmiddels 75-jarige leeftijd vond ik het goed geweest."

De laatste 'echte' Grolse missionaris
Wat ook nog eens wordt bevestigd door het boek '50 jaar Thuisfront Grolse Missionarissen', geschreven door wijlen Harry Klein Tank, is dat Henk te Maarssen de laatste 'echte' Grolse missionaris is, die in de missie werkzaam is geweest. Een vijftiental jaren geleden waren er dat nog drie, te weten naast Henk te Maarssen ook nog eens Jan Frank, werkzaam in Indonesië, en Joris van der Zant, werkzaam op de Solomoneilanden. Frank overleed echter in 2006 en Van der Zant in 2019. Klein Tank, die vanaf 1968 vijftig jaar achtereen contacten heeft onderhouden met Grolse missionarissen, waaronder paters, zusters en broeders, heeft in zijn boek op een vijftal pagina's de goede band, die Te Maarssen op verre afstand van Groenlo met zijn geboorteplaats onderhield, uit de doeken gedaan. Ook pastoor Herman de Jong van de St. Paulusparochie deelt de mening dat Henk te Maarssen, onder andere met het schrijven van nieuwsbrieven, altijd goede en nauwe contacten heeft onderhouden met de Groenlose geloofsgemeenschap. "Wanneer hij in Nederland vertoefde, was hij te allen tijde een welkome celebrant in de H. Calixtusbasiliek. Als gevolg daarvan zijn het velen in Groenlo, die het missiewerk van de Congregatie van het Goddelijk Woord (SVD) in Papoea-Nieuw-Guinea ondersteunen."

Het is hier goed leven en wonen
Ondanks een nieuwe gewenningsperiode op Nederlandse bodem, voelt Henk te Maarssen zich in het Missiehuis Sint Franciscus Xaverius in Teteringen, tevens zijn voormalige studielocatie en heden ten dage helemaal geïntegreerd in het luxueuze en van alle faciliteiten voorziene Park Zuiderhout, helemaal thuis. Te Maarssen daarover: "Na de Tweede Wereldoorlog nam de behoefte aan missionarissen af, waarmee de oorspronkelijke functie van het gebouw verviel. Daarom werd het Missiehuis in de jaren zeventig van de vorige eeuw in gebruik genomen als bejaardencentrum voor missiepaters op leeftijd. Tevens werden er ook andere congregaties, alsmede bejaarden vanuit de bevolking toegelaten en werd de naam gewijzigd in Park Zuiderhout", aldus diamanten jubilaris Henk te Maarssen, die ondanks zijn kanttekeningen met betrekking tot alle veranderingen in Nederland aangeeft er een bijzonder goed bestaan te hebben. "Het is hier goed leven en wonen. Ik heb een fantastisch woonappartement en de verzorging is hier uitstekend. Door de aanwezigheid van enorm veel comfort, kun je hier helemaal zelf bepalen hoe je het leven invult."

De jubileum-eucharistieviering vindt plaats op zondag 16 februari, aanvang: 10.30 uur in de H. Calixtusbasiliek. Na afloop van de viering is er gelegenheid om de jubilaris te feliciteren, waarna het feest in familie- en vriendenkring wordt voortgezet.

Emeritus-bisschop Henk te Maarssen in de tuin van Park Zuiderhout in Teteringen.
Henk te Maarssen uit Groenlo (60 jaar priester), zittende voor het voormalige Missiehuis Sint Franciscus Xaverius in Teteringen.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant