Hoe gaat het met u?

Antoon Rouw en Trees Zieverink-Berentsen

Door Theo Huijskes

GROENLO - Voor veel actieve ouderen is het afzien deze dagen. Hoe komen deze mensen de dagen door? Kunnen ze hun draai vinden, piekeren ze veel of berusten ze in hun situatie? Kortom, hoe gaat het met hen? Correspondent Theo Huijskes sprak met een aantal Groenlose ouderen.

Als 92-jarige vier ik nog steeds het leven
In de vijftiger jaren van de vorige eeuw kwam hij niet alleen naar Groenlo vanwege zijn benoeming tot leerkracht aan de basisschool St. Aloysius, ook trouwde hij in 1957 met zijn Grolse geliefde en levenspartner Koos Bomers. Ze kregen vier kinderen. Koos kwam in juni 2014 te overlijden.

Wij hebben het hier over Antoon Rouw, geboren op 12 oktober 1927 in Gendt bij Nijmegen en bezig aan zijn 93ste levensjaar. “En dat doe ik nog altijd onder het motto ‘Vier het leven!’, waarbij ik op iedere dag zoveel mogelijk mijn geestelijke en lichamelijke gesteldheid probeer te trainen”, aldus de opgewekte, bijzonder positief in het leven staande Rouw, die ondanks zijn respectabele leeftijd van 92 jaar nog altijd zelfstandig woont in het wooncomplex ’t Bagijn aan de Deken Hooijmansingel. “Samen met mijn hulp, waarmee ik een fantastisch duo vorm en mijn beide in Groenlo woonachtige dochters (de beide zonen wonen in respectievelijk Amsterdam en Denemarken, ThH), die voor mij de warme maaltijden verzorgen, red ik mij uitstekend. Zo verzorg ik het ontbijt en de lunch zelf, lees ik de krant en kijk praktisch alleen ’s avonds televisie. Wat het lezen van kranten betreft, wil ik deze gelegenheid aangrijpen om nog eens te benadrukken dat de Groenlose Gids voor velen, en dat met name in de huidige coronaperiode, van onschatbare waarde is. Ik heb aan de krant reeds een donatie overgemaakt en ik hoop dat velen dit voorbeeld volgen.”

Een boodschap die helemaal past bij de man die in zijn onderwijsleven erg veel heeft betekend als directeur van de basisschool St. Ludgerus in Zwolle en dat bijna 30 jaar achtereen. Om nog maar niet te spreken over zijn vele vrijwilligerswerk met als absolute uitschieter zijn onnavolgbare inzet voor de St. Vincentiusvereniging in Groenlo en dat inmiddels al meer dan 50 jaar, waarvan ruim 30 jaar als voorzitter. “Dat werk heb ik en doe ik nog altijd met ongekend veel plezier”, aldus de man die trots is op zijn zeven kleinkinderen, maar daarbij wel aangeeft dat hij nog graag wil meemaken dat zijn eerste achterkleinkind wordt geboren.

Nog altijd ‘Grolse Wanten’ breien
“Ik kijk uit naar het moment, waarop ik met name mijn kleinkinderen en achterkleinkinderen weer kan zien en knuffelen. Ondanks dat ik vol lof ben over de goede, liefdevolle verzorging in De Molenberg, beschouw ik dat zeker gevoelsmatig als het grootste gemis tijdens de huidige coronacrisis.”

Aan het woord is Trees Zieverink-Berentsen, geboren op 20 december 1933 in Avest, die als 86-jarige haar zes kinderen, dertien kleinkinderen en drie achterkleinkinderen, waarvan de oudste inmiddels al tien jaar is, als grootste en belangrijkste vorm van rijkdom beschouwt. “In de huidige, onwerkelijke omstandigheden besef je des te meer wat al die kinderen voor je betekenen. Daarbij komt dan ook nog eens mijn in 2003 plotseling overleden echtgenoot Theo in herinnering, hetgeen het extra zwaar maakt. Met Theo en ons gezin hebben wij 41 jaar aan de Deken Hooijmansingel gewoond, waarna ik eerst samen met Theo en daarna alleen een 20-jarige mooie tijd heb gehad aan de Willem Alexanderhof. Vervolgens drieënhalf jaar jaar in ’t Begijn gewoond en inmiddels alweer een jaar in De Molenberg te midden van veel gezellige mensen en alleen maar liefdevolle verplegers en verzorgers.”

Pratende over het verleden, tipt Trees graag aan dat zij niet minder dan 38 jaar onderdeel heeft mogen uitmaken van het zangkoor van de r.k. kerk St. Calixtus en daarnaast 37 jaar vocaal actief is geweest binnen de gemengde zangvereniging Excelsior. “Prachtige tijden, waar ik met ongelooflijk veel plezier aan terugdenk en ook graag aan herinnerd wil worden.” Aldus de goed relativerende vrouw, die naast het zich uitleven op Facebook en het sturen van appjes naar haar kinderen, bovendien één belangrijke hobby niet alleen al tientallen jaren heeft uitgeoefend, maar dat heden ten dage nog steeds doet en dat is het breien van de bekende ‘Grolse Wanten’ in alle maten, voor jonge kinderen tot bejaarden. “Zolang mijn handen en daarbij met name mijn vingers het toelaten, blijf ik dit dankbare werk als hobby uitoefenen. Deze week nog hebben ze hier een tiental paar, door mij gebreide kinderwantjes opgehaald.”

Volgende week in deze rubriek: Leo Huurneman en Marietje Lensink-Mokkink.