Aan alle door het corona geteisterde Grolse jongeren binnen en buiten de stad

Aan alle door het corona geteisterde Grolse jongeren binnen en buiten de stad

Er is momenteel wel heel veel aandacht voor de bedreigde groepen in onze samenleving en dat blijken vooral de ouderen te zijn, beste Grollenaren. Maar het lijkt er verdorie wel op alsof we de jongeren helemaal vergeten, maar als je praat van in de problemen zitten! Juist, die jongeren. Eerst heb je je bijvoorbeeld jarenlang op het Marianum van het ene tentamen naar het andere moeten slepen. Daarbij steeds proberend om toch nog net een meer dan armetierig zesje te scoren om op die manier ‘indringende gesprekken’ met coördinatoren en ander listig opvoedvolk te vermijden. En nu je eindelijk de eindstreep lijkt te naderen, is er ineens geen landelijk eindexamen meer. Nu tellen plotseling alleen de schoolcijfers terwijl je stiekem had gehoopt dat je in een soort wanhopige eindspurt toch nog net zegevierend over de eindstreep zou komen.

Je had gehoopt op de uitslagen-dag net dat telefoontje te krijgen waardoor ineens de vlag in top kon, evenals de tas of de rugzak die al die jaren als een loden last om de schouders heeft gehangen. En dan dat galafeest, gaaf man. Niks is ervan over; je kunt verdorie niet eens de kroeg in terwijl er nu meer dan ooit een goede reden is om de Kneipe in polonaise binnen te gaan. Dit zou toch juist hét moment moeten zijn om met alle abituriënten (lastig woord) de kroeg in te duiken en daar voorlopig ook niet meer uit te komen.

De kroegen zitten dicht, de bars zijn gesloten en ga je in een of ander afgelegen kippenhok hokken dan komt er vast een representant van het gezag die op basis van allerlei vage noodwetgeving niet de kosten van het feest meebetaalt, maar daar juist nog een flink bedrag bovenop gooit. En dan heb je in je schooltijd ongetwijfeld mooie vriendinnen gehad of mooie vriendjes en dat zou normaliter vooral na het examen nog eens flink kunnen worden verstevigd. Maar hoe dan? We hebben echtparen die altijd al bij elkaar hokken (dat schijnt veel voor te komen bij echtparen) en die mogen wel dicht bij elkaar blijven, maar de jongeren moeten afstand houden van minstens 1,50 meter. Hoe denk je ooit nog een mooie relatie te kunnen opbouwen met een niet te overbruggen kloof van 1,50?

Ik begrijp zelf niet dat er nog geen opstand onder het jonge volk komt, vooral in Nederland dus met die anderhalve meter. Worden er op deze manier ooit nog wel baby’s geboren als de afstand zo groot is? Ik wil niet de deskundige uithangen, maar ik weet wel dat 1,50 meter afstand voor een ‘losse’ relatie onmogelijk kan leiden tot gezinsuitbreiding. Dat lukt geen fatsoenlijk mens, hoewel ik moet toegeven dat er ook op dit gebied ware acrobaten zijn die je versteld laten staan over hun goochelkunst!

Ja, als dat zo doorgaat dan ontstaat er in de door demografen zo graag gezien sociale opbouw van het land een enorme lacune. Dat je een aantal jaren helemaal geen kinderen hebt; dat daardoor de scholen als het ware tijdelijk ontvolkt dreigen te geraken en dat er dus populair gezegd bijna geen hond meer in de klas zit.

En dat ze dan om het maar te verdoezelen de oppervlakte van de klassen steeds kleiner maken zodat het toch voller lijkt. Hoezo anderhalve meter afstand, wat een gekke gedachte zeg! Nee, lekker gezellig en dicht bij elkaar dat geeft een hele hoop sociale interactie. Dat gaan die leraren en docenten dan roepen. Maar nu is er geen sprake van actie, laat staan van interactie.

Torenwachter