Marietje Walterbos in woonzorgcentrum De Molenberg. Foto: Theo Huijskes
Marietje Walterbos in woonzorgcentrum De Molenberg. Foto: Theo Huijskes Theo Huijskes

Hoe gaat het met u?

Algemeen

Marietje Walterbos en Ton ten Brincke

Door Theo Huijskes

GROENLO - Voor veel actieve ouderen is het afzien in de huidige tijd. Hoe komen mensen de dagen door? Kunnen ze hun draai vinden, piekeren ze veel of berusten ze in hun situatie? Kortom, hoe gaat het met hen? Correspondent Theo Huijskes sprak met een aantal Groenlose ouderen.

Dit is een geluk bij een ongeluk
“Dat ik sinds kort in De Molenberg mag wonen, betekent voor mij een geluk bij een ongeluk. Ik ben weliswaar in een vreemd pakhuis verzeild geraakt, maar wel in een onderkomen waar de gastvrijheid, alsmede de totale verzorging top is. Na mijn 9-jarige verblijf in ’t PrincenQuartier en de gevolgen van mijn val aldaar, zou ik niet meer terug willen.” Dit zegt Marietje Walterbos, geboren Goldewijk, in haar gezellige woonomgeving op de tweede verdieping van het Groenlose woonzorgcentrum. Marietje, op 29 september 1929 in Mariënvelde geboren en dus bijna 91 jaar jong, staat in Groenlo bekend als een altijd vrolijke, gastvrije vrouw met een eeuwigdurende lach op haar gezicht. Maar achter die lach schuilt ook veel pijn en verdriet. Zaken waarover ze met liefde wil praten om zodoende de kern van het leed goed te kunnen relativeren en een plekje te kunnen geven.

Geboren in Mariënvelde, in een gezin met acht kinderen, overleden er twee van hen veel te vroeg op de leeftijd van nog geen jaar en veertien jaar. Op dit moment heeft zij alleen nog haar iets jongere zus Mientje. Bovendien vond haar geboorte plaats in een kippenhok, omdat de naastgelegen boerderij van haar ouders door brand was verwoest en op dat moment werd herbouwd. “Desalniettemin heb ik een prachtige jeugd gehad”, vertelt Marietje. “Een jeugd die wel voor de nodige opschudding zorgde toen ik verkering kreeg met Hennie Walterbos, wonende aan de Hartebroekseweg in Groenlo. Het eerste commentaar met de strekking van hoe ik het in mijn hoofd kon halen om ‘ne stadsen oet Grolle’ aan de haak te slaan, staat mij nog bij als de dag van gisteren. Maar met Hennie, helaas in 1997 op de veel te jonge leeftijd van 65 jaar overleden, ben ik 40 jaar heel gelukkig getrouwd geweest. Samen hebben wij een prachtig gezin gesticht met vijf kinderen (Marcel, Sylvia, Carla, Rosalien en Hans).

Ook dit geluk bleef niet onaangeroerd. Circa 33 jaar geleden overleed dochter Rosalien (23) als gevolg van suïcide -afscheid nemen van het leven-. Een eigenlijk niet te verwerken klap wanneer je eigen, op dat moment zichtbaar gelukkige dochter ervoor kiest om zo’n beslissing te nemen. De acceptatie was extra moeilijk omdat in die tijd de mensen om je heen er niet rechtstreeks, maar wel achter je rug over wilden praten.” Maar ook daarna bleef het verdriet Marietje achtervolgen toen in februari 1999 schoonzoon Tonnie Vaarwerk (44) met de beide zoontjes Freek (8) en Job (6) tijdens de wintersportvakantie in het Oostenrijkse Galtür om het leven kwamen. Dochter Sylvia bleef alleen achter. “Voor haar heb ik onvoorstelbaar veel bewondering. Hoe zij zich al die tijd staande heeft gehouden en dat nog steeds doet, verdient alle lof. Ik ben enorm blij dat zij het naar haar zin heeft met partner Jan Ruikers, nota bene wonende in het huis in de Goudsmitstraat, waarin Hennie en ik na ons huwelijk enkele jaren hebben gewoond”, zegt de opnieuw tranen wegpinkende Marietje. “Maar laat duidelijk zijn dat ik trots en blij ben op en met al mijn (schoon)kinderen en kleinkinderen!”

Wij zijn al 58 jaar bij elkaar!
Als een markant Grollenaar kent menigeen in Groenlo hem in diverse hoedanigheden. Onder andere als tamboer-maitre van destijds de Leo Harmonie, nu Muziekvereniging Groenlo geheten, of als bekkenist van de bekende boeren- en hofkapel De Knolle. Ook maakte hij furore in de rol van Sinterklaas en dat gedurende een periode van maar liefst veertig jaar in gezinnen, bij verenigingen en bedrijven. Ook in carnavalskringen is hij geen onbekende. Dit laatste alleen al vanwege het feit dat hij op ‘de elfde van de elfde’ in het vestingstadje Groll werd geboren en in 1987 onder het motto ‘’t Zit wal snor!’ werd gebombardeerd tot stadsprins van CV De Knunnekes.

Wie is deze door het leven gaande bourgondische Ted de Braak van Groenlo? Ton, in de Grolse volksmond Toon, ten Brincke is blij verrast dat hij, en dat zonder vooraankondiging, door de schrijver van deze rubriek wordt bezocht en daarbij de vraag krijgt voorgelegd: Hoe gaat het met u? “Het gaat op dit moment niet helemaal om over naar huis te schrijven”, begint de op 11 november 1941 in de Grolse Groeneweg -nu Nieuwe Groeneweg geheten- geboren echtgenoot van Netty. “Wij zitten beiden in de lappenmand vanwege problemen met onze benen. Heeft Netty beide knieën verdraaid en krijgt daarom kunstknieën, bij mij is mijn rechteronderbeen geamputeerd als gevolg van een aneurysma. Ondanks een prothese en de naweeën van eerdere lichamelijke mankementen, betekent dit dat ik erg beperkt ben in bepaalde activiteiten, zoals het maken van wandelingen. Maar laten wij positief blijven, immers wij leven nog!”

Aldus de man die zijn in Oldenzaal geboren Netty Piggen in 1962 ontmoette tijdens de bruiloft van Antoon en Maria Frank. “Ik had nog nooit van Groenlo gehoord”, vult Netty lachend aan. “Maar omdat Maria Frank en ik collega’s van elkaar waren in het Enschedese zorgcircuit, hoorde ik ook bij de bruiloft. De klik met Ton was er meteen en na een verkeringsperiode van vijf jaar, zijn wij in 1967 getrouwd met een feest bij Op den Akker en drie jaar geleden hebben wij in City Lido op grootse wijze ons 50-jarig huwelijksfeest gevierd. Al met al zijn wij dus al 58 jaar bij elkaar.”

Ton en Netty betrokken na hun huwelijk een nieuwbouwwoning aan de Callixtusstraat, alwaar men momenteel nog steeds woonachtig is. Na eerst bij een tweetal andere bedrijven gewerkt te hebben, is Ton ten Brincke vervolgens 40 jaar werkzaam geweest bij Grolsch Bierbrouwerij. “Na eerst als koetsier en later als expeditie-medewerker op de grote vaart, heb ik mijn carrière daar afgesloten als chef expeditie.” Ton en Netty kregen twee zonen: Roy en Pascal, die samen met respectievelijk Monique en Anita gezorgd hebben voor twee kleindochters bij eerstgenoemde en een kleinzoon bij laatstgenoemde. “Onze kinderen zijn ons alles en onze kleinkinderen zijn een dergelijke vorm van rijkdom, die eigenlijk niet uit te leggen valt!”

Ton ten Brincke in zijn woning aan de Callixtusstraat in Groenlo. Foto: Theo Huijskes

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant