KIJKJES VAN DE GROLSE STADSTOREN

Taalvaardige politicus

Jullie zullen het allemaal hebben gelezen, beste Grollenaren. Jullie zullen gelezen hebben dat het met de staat van de Muziekkoepel en omliggend terrein nou niet echt jofel is gesteld, om het maar eens in gewone Grolse volkstaal te zeggen. Dan knap je dat toch gewoon meteen op, was de eerste gedachte die bij mij opkwam. Simpel toch, maar zo simpel is het niet Torenwachter!

Die simpele visie van mij houdt namelijk helemaal geen rekening met de politieke werkelijkheid, met het moeten sonderen in de samenleving van de gangbare gedachten omtrent dat opknappen. Het is een ingewikkeld proces waarvan de uitkomst onzeker is. Maar zeker is wel dat het daarom nog lang niet geregeld is. De gemeente haast zich het besluit te vertragen, dat is misschien cryptisch gezien wel de juiste conclusie. Als het plan ooit op zekere dag zal zijn vastgesteld is het maar de vraag of de Muziekkoepel nog bestaat. Maar daar gaat het niet om; het gaat om de achterliggende hogere visie en de daarbij behorende procedures.

Er wordt al een hele tijd geduwd en getrokken meen ik te beluisteren om het terrein en de Muziekkoepel (de burgerij schonk mij) in volle glorie te herstellen en het culturele en sociale element daarbij weer her in te voeren. Van versterken kan geen sprake zijn want het is er nu niet.

Ja, jullie merken dat ik probeer er hoogwaardige zinnen van te maken. En dat doe ik om te kunnen wedijveren met de wethouder die over die stand van zaken van de Muziekkoepel gaat. Gevraagd naar zijn mening (zie onze Groenlose Gids van vorige week) gaf hij een staaltje van politiek taalgebruik waar ik naar hartenlust van heb genoten. Ongelooflijk hoe hij een toch simpel probleem als het opknappen van een gebouwtje transponeert naar een hogere orde. Daar wil ik het graag nog even over hebben en dat heeft ver voorrang boven de bijna basale behoefte aan gewone herstelwerkzaamheden.

Citaat van de wethouder: “Ik heb de reacties en oproepen op social media gezien om de Muziekkoepel weer de uitstraling te geven die deze verdient. Het is mooi om te zien dat inwoners hier ook verantwoordelijkheid voor willen nemen en met initiatieven en ideeën komen. Het Programma Stad Groenlo is ook bedoeld om initiatieven los te maken. In het programma staat niet voor niets ‘mensen maken de stad’. Daar is dit een mooi voorbeeld van. Vanuit het project Grachtverbreding zijn al wel gesprekken gevoerd met gebruikers van het gebied. Dat heeft nog niet tot concrete plannen geleid.” Zo, even stoppen met de citaten want ik ben bijna buiten adem.

Het is toch geweldig als je in enkele vloeiende zinnen het probleempje van het opknappen van een jaren vijftig gebouwtje weet te verbreden tot een groots geheel van ‘mensen maken de stad’. Dat is heel wat anders dan de vraag: wie knapt het op? En inwoners die hun verantwoordelijkheid willen nemen. Heerlijke taal, echt waar. Je schiet er geen ene sodemieter mee op, maar er staan wel zinnen van formaat. Zelf heb ik een voorliefde voor dit soort taalgebruik dat zo mooi de werkelijkheid verbloemt. Je ligt op een gegeven moment gewoon aan de voeten van die wethouder die het helemaal niet meer heeft over opknappen. Het is een hoogverheven toonzetting die ver uitstijgt boven de hoogte van de Muziekkoepel.

Nog een klein citaatje tot slot, als slagroom op de taart: 'De wethouder gaat samen kijken welke mogelijkheden er zijn voor de Muziekkoepel en het gebied Maliebaan en hoe we deze initiatieven kunnen faciliteren.'

Dank, dank aan de wethouder voor deze toegift.

Nu het opknappen zelf nog.

Torenwachter