Hoe gaat het met u?

Deze week Sien Blokhuis (99) en Theo & Rieky ter Bogt

Door Theo Huijskes

GROENLO - Hoe komen velen onder ons in de huidige coronatijd de dagen door? Kortom, hoe gaat het met hen? Correspondent Theo Huijskes sprak met een aantal in of niet meer in Groenlo woonachtige stadsgenoten.

‘Ik mag graag koken, bakken én praten!’
Op 14 januari in het nieuwe jaar hoopt zij haar 100ste verjaardag te vieren. Maar op de huidige leeftijd van 99 jaar ging zij nog naar het Sourcy Center in Zieuwent om een potje te bowlen. Daarnaast wil zij weinig weten van een bejaarden- of zorgcentrum en kiest er nog steeds voor om, zij het gedeeltelijk, zelfstandig te wonen. Wanneer ik zonder vooraankondiging voor haar sta, krijg ik van meet af aan te maken met een vrouw die nog steeds bijzonder gemotiveerd en met name geïnteresseerd midden in het leven staat. Het gaat hier om Sien Blokhuis-Brunninkhuis, geboren op 14 januari 1921 in het Twentse Tilligte in een gezin met zes kinderen. Een vrouw om veel bewondering voor te hebben. Een en ander zeker gelet op het gegeven dat al haar broers en zusters zijn overleden. En niet te vergeten het grote verdriet vanwege het overlijden van haar echtgenoot Frans op de leeftijd van 63 jaar en de dood van haar drie zonen Clemens, Bertus en Frans jr., die respectievelijk slechts 49, 59 en 56 jaar mochten worden. Starende naar zijn midden in de kamer staande kleurrijke foto, heeft Sien met name veel verdriet om het overlijden van Frans jr. “Dit komt omdat hij bij zijn vriendin in Sant Pere Pescador in Spanje is overleden met het gevolg dat er voor mij geen gelegenheid meer was om afscheid van hem te nemen”, aldus Sien, die apetrots is op haar alleen overgebleven dochter Tineke, die met schoonzoon Harm Walhof aan de Garstenveld in Groenlo onder hetzelfde dak wonen. “En wat denk je wie mijn leven ondanks al dat verlies de nodige kleur weten te geven? Dat zijn mijn vijf kleinkinderen en mijn vijf achterkleinkinderen, met een zesde op komst. Een bijzonder kostbaar bezit, dat je zelfs op mijn leeftijd jong houdt.”

Het enthousiasme van deze bijna 100-jarige Sien kent haast geen grenzen wanneer zij diverse boeken en magazines tevoorschijn haalt, waarin zij is geportretteerd. Het meest tot de verbeelding spreekt daarbij een aan haar gewijd kleurrijk boekwerk met de titel ‘SIEN, dat wicht kumpt niks van terecht ……..’ Een in haar hele leven sportieve vrouw zijnde, die houdt van koken, bakken én praten, het eten van een zachtgekookt eitje en het drinken van een lekker kopje koffie! Een lezenswaardige samenvatting met een blik in het verre verleden, van de donkere jaren tijdens de Tweede Wereldoorlog, van het wonen met haar man Frans en gezin in de stadsboerderij aan de Lievelderstraat, van de vakanties, haar vele jubilea-verjaardagen en het zijn van moeder, grootmoeder en overgrootmoeder. Daarnaast het halen van het zwemdiploma toen ze de leeftijd van 50 jaar reeds gepasseerd was, het zijn van adjudant tijdens het door CV De Knunnekes georganiseerde seniorencarnaval, het op haar oude dag nog gezellig roken van een sigaretje, hetgeen zij tot op de dag van vandaag nog niet kan laten en last but not least een verslag mét foto in de Groenlose Gids, in 2011 gemaakt door uw verslaggever toen Sien als bowlingster op 90-jarige leeftijd gehuldigd werd.

Sien Blokhuis, die in Groenlo ook nog enkele bestuursfuncties heeft bekleed, zoals 12 jaar in het bestuur van de Vrouwenvereniging, alsmede 12 jaar in het bestuur van de Seniorenvereniging, laat uw verslaggever ook kennis maken met het boek ‘Verhalen om bij stil te staan in het kader van 1945-2020 oftewel 75 jaar Tilligte vrij’. Ook aan dit aan haar geboorteplaats gewijde boek, dat in april van dit jaar gepresenteerd is, heeft Sien met een zes pagina’s tellend verhaal, compleet met foto’s, meegewerkt. Haar reactie: “Geschiedenis is altijd een hobby van mij geweest. En dat zal evenals de liefde voor de natuur, voor bloemen, planten en vogels blijven zolang ik nog leef!”

‘De familieband is ons sterkste wapen!’
‘Dat is d’r ene van Fuuksken ter Bogt oet de Greuneweg!’ Wanneer ik Grollenaar Theo ter Bogt met deze uitspraak confronteer, verschijnt er een brede lach op zijn gezicht. “De aan mijn vader toegekende bijnaam ‘Fuuksken’ is afkomstig van foekepot, vroeger een alternatief volksmuziekinstrument, meestal bestaande uit een uitgeholde suikerbiet met daarover heen een varkensblaas.” Was je vader het hoofd van een foekepotterij? “Dat kun je wel zo stellen”, vertelt Theo als oudste zoon van een bekend Grols gezin met 12 kinderen. “Eigenlijk telde ons gezin 14 kinderen, maar twee kinderen zijn op jonge leeftijd in de oorlogsjaren overleden. Dat de foekepot als een soort symbool onze familie karakteriseert, heeft ook te maken met het feit dat muziek en zang altijd centraal stonden binnen het gezin. Zo is bijvoorbeeld mijn vader decennia achtereen lid geweest van mannenzangvereniging Inter Nos en is broer André niet alleen dirigent van het koor ‘Songs4all’, maar zingen naast zijn vrouw Thea, ook een zestal zussen van mij mee in dat koor”, aldus de aanvoerder van de Ter Bogt-broers, die met hun uit met name bouwvakkers bestaande gezin eerst aan de Groeneweg en later aan de Winterswijkseweg in Groenlo hebben gewoond.

Theo ter Bogt, geboren op 16 december 1938 en binnenkort 82 jaar jong, liet in 1960 op de kermis in Mariënvelde zijn oog vallen op echtgenote Rieky Kolkman. De daadwerkelijke eerste ontmoeting vond enkele weken later plaats op de kermis in Lievelde. Rieky Kolkman werd op 31 december 1940 in Mariënvelde geboren en dat in een boerengezin met acht kinderen. Twee zussen van haar zijn inmiddels overleden. “In mei 1963 zijn wij getrouwd en nu dus bezig met ons 58ste huwelijksjaar”, vertelt een nog altijd erg gelukkig en gezond echtpaar. “Na eerst in Eibergen en Borculo te zijn gehuisvest, wonen wij nu vanaf 1980 in Groenlo in een gelijkvloerse woning aan de Tramstraat, eerst op nummer 5 en sinds 2003 in deze hoekwoning op nummer 1. Ons mooie leven wordt mede bepaald door het op korte afstand wonen van onze drie kinderen, te weten Rita in Terborg, Frank in Groenlo en Walter in Eibergen. Samen met hun partners hebben zij gezorgd voor zeven kleinkinderen en inmiddels ook al twee achterkleinkinderen met de derde op komst. Ook in deze, door ons omarmde situatie is de familieband sterk en vertrouwd en zijn onze kinderen er op ieder moment wanneer wij hen nodig hebben.”

De in Groenlo veelal als OGZO-bode bekendstaande Theo ter Bogt, maakt er geen geheim van dat hij evenals zijn vader en zijn broers ook werkzaam is geweest in de bouw. “Na de technische school gevolgd te hebben, stond ik al als 15-jarige jongen op de steiger. Nadat ik gedurende mijn diensttijd in de periode 1958-1959 anderhalf jaar als militair in Nieuw-Guinea heb gediend, heb ik veel avond- en andere studies opgepakt om mij op een totaal ander terrein binnen de maatschappij waar te kunnen maken. Dit heeft ertoe geleid dat ik in een periode van in totaal 30 jaar, en dat in allerlei oplopende functies, met veel plezier heb gewerkt bij het Ziekenfonds OGZO. Een baan waarbij ik het leven, gezien vanuit verschillende invalshoeken, heb leren kennen en tegelijkertijd veel mensenkennis heb opgedaan. Maar daarnaast heb ik ook veel tijd besteed aan mijn gezin en aan mijn grootste hobby’s. Wat het laatste betreft, zijn dat vooral de voetbalvereniging Grol, waar ik evenals mijn broers een verwoed supporter van ben en niet te vergeten de Groenlose biljartclub Ivoor, waarvan ik sinds 1960 en dat inmiddels 60 jaar trouw lid ben!”