Een interview met Groenlose Gids-columniste Mirjam van Erp
Algemeen‘Er overkomen me dingen en die moet ik opschrijven, ik kan niet anders’
GROENLO - In de trein, op het terras, vanaf haar balkon aan de Kevelderstraat. Voor Mirjam van Erp (53) is het leven van alledag een onuitputtelijke bron van inspiratie voor haar ‘stukjes’ die sinds enige tijd in columnvorm in de Groenlose Gids verschijnen. “Ik heb al veel reacties op mijn columns gehad. Dan zeggen mensen: ‘Dat is niet echt gebeurd, dat verzin je toch zeker?’ Maar ik heb nog nooit één column verzonnen. Ik kan ademloos kijken en luisteren naar wat er om me heen gebeurt. En als ik dan aan mijn keukentafel ga zitten, komen de woorden en zinnen vanzelf tot mij.”
Door Annekée Cuppers
Mirjam groeide op in Groenlo, aan de Buitenschans, in het gezin van leraar Nederlands Hans en pianodocente Margreet. “Mijn moeder gaf pianoles aan huis en dan moesten wij als kinderen stil zijn en ons zonder kabaal zelf zien te vermaken. Ik las veel, mijn vader had een gigantische boekenkast en een brede smaak die ging van ‘Kopstukken’ van Godfried Bomans tot de Suskes en Wiskes van Willy Vandersteen. Ook speelden wij veel buiten, het liefst op braakliggende terreinen. Dat zijn fantastische plekken voor kinderen waar je heerlijk je fantasie kunt uitleven. Ik heb mij als kind erg vrij gevoeld. Als je de kerktoren nog maar kunt zien, zei mijn vader altijd. Niemand wist precies waar je was en kinderlokkers bestonden toen nog niet. Het was ook de tijd van de eerste echte kinderseries, zoals Q & Q. Ook dat zette weer aan tot spelen en je fantasie gebruiken. En soms had je niks te doen en verveelde je je een tijdje. Dan kreeg je de tijd om dingen te verwerken in je hoofd en weer op nieuwe ideeën te komen. Best jammer dat de kinderen van nu daar zo weinig aan toekomen.”
In deze periode legde Mirjam de basis voor het schrijversvak. “Al op de basisschool was ik bezig met opstellen en stukjes schrijven. Ik herinner me nog dat meester Ten Have eens tussen de middag naar ons huis belde met de vraag of ik nog een stukje kon schrijven voor de schoolkrant want ze hadden kopij tekort. Toen was ik acht jaar”
‘De positieve
reactie van
Sylvia
Witteman
gaf mij
voldoende
zelfvertrouwen om
met schrijven
door te gaan’
Haar hele leven is Mirjam blijven schrijven en publiceerde ze haar ‘stukjes’ zoals ze die zelf noemt, regelmatig op Facebook. Hierop ontvangt ze zulke positieve reacties en aanmoedigingen om ermee door te gaan, dat Mirjam het waagt haar grote voorbeeld, Sylvia Witteman (columnist bij o.a. Libelle en de Volkskrant, red.) hierover te benaderen. “De reactie van Sylvia was zo positief, dat heeft mij echt gestimuleerd om hier mee door te gaan. Dat iemand die je niet kent en die het zelf heel goed kan, zegt dat ze jouw werk goed vindt, dat gaf mij voldoende zelfvertrouwen om hiermee door te gaan. Toen heb ik besloten er echt voor te gaan.”
‘Ik heb veel
rust en stilte
nodig, kan
urenlang
zitten met de
poesjes om
me heen en
verder niks’
Mirjam benaderde de redactie van de Groenlose Gids om te peilen of er interesse was om haar ‘stukjes’ in de Groenlose Gids te publiceren. Na een aantal proefschrijfsels die door vormgeefster Lisa Wellink van een passende opmaak werden voorzien, kreeg Mirjam het verzoek om als vaste columniste maandelijks haar belevenissen met het Grolse lezerspubliek te delen. “Ik vind het het prettigst als ik kan gaan schrijven als het me overkomt. Dat is soms drie keer in de week en soms drie maanden niet. Dan ga ik aan mijn keukentafel zitten en ben benieuwd welke verhalen er die dag weer tot mij komen.”
Mirjam vervolgt: “Mijn hoofd is vaak erg vol. Ik heb veel rust en stilte nodig en geniet ervan om urenlang in de woonkamer te zitten met alleen mijn poesjes om me heen en verder gewoon niks. De keuze om na een jarenlange en erg fijne relatie toch weer op mijzelf te gaan wonen is de beste die ik ooit heb gemaakt. Ik kan enorm genieten van gesprekken met vrienden, en van Tim en Jesse (Ebbers, red). Het is fijn dat we het afschuwelijke verlies van Tims dochter Jasmijn kunnen delen. Maar ik gedij het best als ik alleen ben. Dan komen ook vaak de beste verhalen naar boven.”
