Afbeelding

Rondleiding

Algemeen

Rondleiding

Het waren twee Brabantse stellen die ik trof; toffe stellen zogezegd beste toeristen. Jullie hadden het ook kunnen zijn. Ze kwamen net vanaf een in de nabijheid gelegen horecabedrijf (ik mag geen namen noemen vanwege sluikreclame) en ze hadden hier een riant onderkomen gevonden op een groot recreatiepark in de nabijheid. Ja, ik noem wederom geen naam want anders zegt onze hoofdredacteur: ‘Zeg beste Torenwachter, laten die zelf maar reclame maken.’ Hij zou trouwens waarschijnlijk in dit geval het woord ‘beste’ weglaten. Oké, ik ken mijn positie.

Ze kwamen uit Den Bosch en ze vonden het leuk om eens een andere vestingstad te bezoeken. Toffe lui, zoals ik al zei. Ze stonden voor het voormalige kantongerecht en vroegen of dit nu een eetgelegenheid was. Ik keek vragend. ‘Kanton-gerecht’ zei een van de dames en ze keek er licht ondeugend bij. Toch een minpuntje dat dit markante gebouw niet meer als kantongerecht in gebruik is, riep een van de mannen. Hoe komt dat? Ik begreep dat dit mijn kans was om ook te scoren.

Ik begon te vertellen dat hier vroeger veel recht werd gesproken omdat er veel onrecht plaatsvond. Slechteriken, dieven, inbrekers, schimmige kooplui met malavide transacties, duistere familievetes enzovoort. Toen had je rechters nodig. Maar gaandeweg de tijd zei ik, zijn de Grollenaren als het ware boven zichzelf uitgegroeid; het zijn allemaal brave en degelijke burgers geworden die naar de geest en de letter van de wet leven. En we zijn daardoor de eerste plaats in Nederland die het zonder rechters kan stellen, een soort Utopia.

We kwamen bij de muziekkoepel. Dat ziet er niet zo best uit, riepen ze. Dat zal wel snel opgeknapt worden. Hier moet ik jullie toch enigszins teleurstellen, begon ik. Kijk, het mag dan misschien in Den Bosch snel gaan, hier pakken we zoiets als een opknapbeurt oerdegelijk aan. We zijn nu een klein 20 jaar bezig met de voorbereiding van een aanpassing en het is nog maar de vraag of we dit voordat de heft van deze eeuw is verstreken, klaar hebben. Maar dan heb je ook wat en als jullie aan het eind van jullie leven hier nog eens langs lopen dan zou het kunnen- ik geef absoluut geen garanties - dan zou het kunnen dat er dan binnenkort wordt begonnen met de uitvoering.

We gingen verder en ik begon me langzamerhand een door geen enkele instantie aangestelde of aangewezen uiterst deskundige Grolse stadsgids te voelen. Iemand die een grote kennis koppelt aan een zo mogelijk nog grotere fantasie, want daar berust zo’n functie meestal op, toch?

We arriveerden bij de Mattelier. Ik vertelde dat dit een groot sociaal-cultureel centrum is dat met enthousiasme wordt geleid en waar het begrip ’vrijwilliger’ tot ijle hoogten is gestegen. Nou, zei een van de dames, er was zeker de afgelopen tijd niet veel te doen met die corona en zo. Ze liet dat ‘en zo’ wat hangen zodat ik het zelf verder kon invullen. Kijk, zei ik, daar hebben we ook wat op gevonden. Het heet normaliter de Mattelier, maar is het nu een slappe tijd en is er niet veel te beleven, dan noemen we het gewoon de ‘matte lier’. Even een bijvoeglijk naamwoord van maken en het geeft de situatie perfect weer.

De stellen wisten wel voldoende en vroegen of hier ook terrassen waren. Zeker zei ik. Kom mee en drink wat mee, riepen ze. Nou, dat was weer eens even wat anders. Ik heb ze veilig naar de terrassen gebracht en daar hebben we enorm genoten van de pinten.

Hoe het afgelopen is ben ik nu even kwijt.


Torenwachter

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant