We hebben een woonboot

We hebben een woonboot

... en het ligt in de Amstel. Mooi inhaaknummer. Ondanks of misschien wel dankzij de taalfout. Een woonboot is mannelijk of vrouwelijk, maar niet onzijdig, dus het had moeten zijn: hij of zij ligt in de Amstel.
Sowieso mooi om de woonproblematiek eens positief te bekijken en te bezingen.

Inhaken is voorlopig nog wat onverantwoord misschien, maar ik hoorde het nummer op de Lichtenvoordse coronakermis en zag de mensen op het terras netjes virusproof op dit nummer met de handen in de lucht zwaaien. Zonder sjaaltje tussen de handen.
Dat kunnen blanken/witten trouwens als geen ander, met een sjaaltje boven hun hoofd heen en weer zwaaien.

Ik schrijf dit een paar uur voor de persconferentie van de excellenties, maar het meeste is al uitgelekt.
De anderhalve meter gaat eraf, in de meeste gevallen. Niet dat er zich nog veel mensen aan hielden, maar goed, op een antenne van hoe het echt gaat in het land, heb ik de Twee Pinten 2.0 nog nooit kunnen betrappen.
De coronapas komt er dus wel, in de vorm van een QR-code of een gezellig analoog printje.

Dat kan trouwens nog weleens problemen op gaan leveren. Ik ken een mevrouw van rond de 80 - die behoorlijk gezond en fit is en dus ook van D66 nog even mag blijven - die geen smartphone en geen pc of laptop heeft, en (dus) ook geen printer. Omdat ze zo gezond is, heeft ze geen mantelzorger en ook niemand die het coronatoegangsbewijs voor haar kan printen. Ik neem aan dat de gemeente voor dit soort gevallen haar printers ter beschikking stelt.
Want die mevrouw wil graag met een goede vriendin - ook al gezond en fit en dus levensvatbaar - op een terras een kopje espresso met een gebakje gebruiken. En nou zal een Oost Gelrese terrasuitbater geen enkel probleem hebben met twee keurige dames aan een buitentafeltje, tenslotte zijn de meeste horeca-ondernemers mensen die wel wat van de wereld begrijpen.
Maar de overheid kennende zullen de horeca-ondernemers wel met de handhaving worden opgezadeld en ook een stoere boete krijgen als er iemand in hun zaak niet de juiste status heeft. Je zou natuurlijk de mensen op hun eigen verantwoording kunnen aanspreken, maar dat is veel te bewerkelijk voor de sterke arm.

Toeval bestaat niet, ik hoor Stef Ekkel tijdens het schrijven van het column op de radio: ‘Toen kwam er een smeris zo een met een pet. Hij zei jullie moeten hier wegwezen mensen ... Ze protesteerden maar dat gaf hun geen biet. Want je moeten weten ‘t is Jan met de pet maar. Die moeten ze hebben en de groten dus niet.’
In sommige teksten zit echt wel meer dan je op het eerste gehoor of gezicht denkt. Daarom graag nog een keer bovenaan beginnen.