In memoriam Ferry Broshuis: grootmeester in het klein maken van Grols wel en wee

Een geliefd Grollenaar is niet meer onder ons. Journalist en columnist Ferry Broshuis (Groenlo, 9 januari 1941) is dinsdag 7 november te midden van zijn gezin rustig ingeslapen. Hij schreef meer dan een halve eeuw voor onder andere deze krant. Tot een maand voor zijn overlijden deelde hij onder het pseudoniem Torenwachter wekelijks zijn ‘Kijkjes van de Grolse stadstoren’. Ferry schreef deze column sinds 1966, eerst in de Geldersche Bode die later opging in de Groenlose Gids.

Door Gerwin Nijkamp

Zijn columns waren stukjes proza waarin hij zijn stadsgenoten - die hij steevast met ‘beste Grollenaren’ aansprak - voorzag van de broodnodige lichtheid. Misschien was het omdat hij in de toren zat en alles van zo’n hoogte nietig lijkt, maar Ferry was een meester in het klein maken van grote zaken. Het belangrijkste instrument daarbij was zijn verhalende en milde humor. In de columns beschouwde hij met name het Grols wel en wee en kraakte daarbij zo nodig een kritische noot, maar speelde nooit op de man. Dat deed hij niet, omdat Groenlo daar in zijn ogen te klein voor was. Hij hield het bij humor op postzegelniveau, zoals de Grollenaar het zelf noemde.

Hoewel de naam Torenwachter anders doet vermoeden, stelde hij zichzelf nooit boven anderen. In zijn ‘kijkjes’ dreef hij regelmatig de spot met zichzelf. Of beter gezegd: hij vulde de gedachten van zijn publiek zelf maar vast in. Zoals hij in zijn laatste column - waarin hij zijn afscheid aankondigde - grappend stelde dat er ‘nu ook ongetwijfeld een juichkreet zal ontstaan in zin van dat hew ehad’. 

Grolle kreeg echter nooit genoeg van de Torenwachter. Kritische mailtjes over de inhoud van zijn columns zijn op een hand te tellen. De meelevende reacties op zijn afscheidscolumn daarentegen bij lange na niet. Ferry was een man die zowel in papieren gedaante als in levende lijve een glimlach op ieders mond toverde. De verslaggevers van deze krant denken nog met warme gevoelens terug aan de correspondentenborrel van afgelopen voorjaar waarbij hij nog aanwezig was.

Ook in andere gezelschappen en organisaties was Ferry een zeer graag geziene gast. Hij droeg zijn steentje bij in de politiek, was vele jaren actief voor SV Grol, CV De Knunnekes en maakte het vestingstadje de laatste jaren mooier als lid en gids van de groep Muurgedichten Groenlo. Bovenal was de Grollenaar een echte familieman. Zijn hele gezin, maar ook zeker onze collega en zijn dochter Kyra, stond hij bij met zijn (journalistieke en politieke) kennis en ervaring.

Hoewel het leven hem niet altijd toelachte, slaagde hij erin het voor zichzelf en vele stadsgenoten meer dan de moeite waard te maken. Door al het moois dat het leven te bieden heeft te omarmen en de moeilijke dingen met een grapje wat te verzachten. Hij heeft er zelf van genoten. In een laatste gesprek vertelde Ferry dat hij het bereiken van een leeftijd in de tachtig altijd als een mooi doel had gezien, maar dat nu hij daar was gekomen het eigenlijk ook wel leuk was geweest om nog wat langer te blijven.

Iedereen die hem kende had niets liever gewild. Hen rest niets anders dan het vervullen van die ene wens: ‘Hol Grolle mooi!’