Frank Zand | Vrij gewillig

Ik had een vrijdagavondbijeenkomst met vrijwilligers. Na het formele gedeelte - vergaderen, hersenwaaien, #durftediscussiëren - werd de sfeer steeds informeler en mijn gezelschap steeds kleiner. We verhuisden van het afkoelende terras, via het achtercafé naar het voorcafé.

Het eindigde uiteindelijk ergens in een thuiscafé, met wederzijdse instemming, zonder dwang, vrijwillig. Ach, het was toch al superlaat en je bent maar één keer niet echt oud. Bovendien ben je sowieso nooit te oud voor sex, drugs & rock'n'roll. Het werd trouwens vooral bier & Boh Foi Toch.

Toen ik uiteindelijk naar huis fietste, was er al een flinke streep zaterdag aan de horizon te zien.
Het was fris, het meisje met de vroege (betaalde) zaterdagkrant was er beter op voorbereid en gekleed dan ik. Maar zij had er ook al een nachtje langer over kunnen slapen.

Ik fietste langs het regionale bedrijventerrein de Laarberg. Daar is nog een mooi stuk grond beschikbaar bij de oprit naar de nieuwe (nou ja, ruim een jaar oude) N18. Daar kan mooi een KFC, een Burger King of een McDonald worden neergeplant. Liefst een met 24/7 openingstijden. Zodat je er ook op zaterdagmorgen rond 5 uur terecht kunt. Al is het maar voor koffie. Nou moest ik thuis zien te komen op vrij lauwe Red Bull.
Het is die plek waar die megamestvergisser gepland is, maar die gaat voorlopig niet door. Dus daar is in elk geval voorlopig alle ruimte voor fastfood, desnoods als pop-up. Ronald McDonald in plaats van die clowns van RMS. En veel lekker vette wegglijhappen om je eigen micromestvergister aan het werk te krijgen.

En nu ... vrij en op vakantie. Niet omdat het kan maar omdat het moet. Vrijwillig moet, zoals zoveel tegenwoordig. Misschien wel net als vorig jaar ver weg, maar wel Grolsch drinkend, gekleed in een State of Art-shirt. Uit én thuis dus.

Na de vakantie ga ik mijn agenda voor het komende seizoen invullen. Misschien word ik wel vrijwilliger bij de ZSOM, de Ziekenomroep Sound of Music. Die bestaat dit jaar veertig jaar. Die onafgekorte naam klinkt trouwens als een jongerenkoor opgericht in de jaren zeventig.
Word ook ZSOM-vrijwilliger, beste lezer! Je maakt mensen in de Lichtenvoordse Antoniushove en de Groenlose Molenberg en op andere zorgplekken gelukkig(er).

Je hoeft echt geen nerd te zijn om ziekenomroepvrijwilliger te worden (het mag wel). Je leert ervan, er is vast wel een job die bij jou past. Er komt heel wat kijken bij het maken van opnames voor de opgenomenen. En het is dienstbaar en dankbaar, een keer wat anders dat al het narcistische gevlog, gefilter en geselfie.
(Ik wil overigens geen moraalridder zijn ofzo, daar zijn anderen in deze krant beter in.)

En je hebt als vrijwilliger van de ZSOM vast weleens een gezellige bijeenkomst. En wie weet wat er dan allemaal kan gebeuren, al dan niet met mij als ik ook vrijwilliger word. Je zou zomaar eens de andere morgen pas thuis kunnen komen. Maar dat is niet te filmen.