column mirjam van erp

column mirjam van erp

Tankklep

Opinie

Lieve Grollenaren. Jullie zijn inmiddels wel een beetje op de hoogte van mijn escapades. Toch? Iemand die haar bank in bad doet is natuurlijk niet helemaal in orde. Na die betreffende column zei zelfs iemand tegen mij: “Nou, als dat mij was gebeurd had ik het NOOIT verteld.

Tja, dat is mijn lot blijkbaar: het overkomt mij en ik vertel het wel. Goed. Laat het dan misschien een les zijn voor jullie en jullie kinderen.

Gelukkig leer ik ook wel bij. Zo las ik tijdens de afgelopen komkommertijd een praktisch stukje in de Gelderlander van vijf augustus: ‘Waarom zit de tankklep bij de ene auto links en bij de andere rechts?’ Hadden jullie het gelezen?

Zoals jullie wel weten fiets ik. Eerder altijd brommend maar sinds meneer Sprenkeler is gestopt met repareren fiets ik noodgedwongen elektrisch. Ik neem hem dat nog altijd kwalijk, maar dat begrijpt hij gelukkig wel.

Toen ik in het westen woonde had ik altijd wel een auto. En: ik wist ook nooit aan welke kant de tankklep zat.. Bij welke pomp ik ook tankte, ik reed standaard naar de verkeerde kant en daarom reed ik altijd een flink eind naar voren, zodat ik de slang dan achter de auto om kon leiden naar de kant waar de tankdop dan uiteindelijk bleek te zitten..

Mijn eerste auto was een goudbeige Suzuki Swift en ik zou ik niet zijn als dat “aan welke kant zit de tankdop”-vraagstuk mij niet een keer in een penibele situatie gebracht had.

Op een goeie dag reed ik van Santpoort waar ik toen woonde naar vriendin Kirsten in Den Haag. “Als je eenmaal op het Prins Clausplein bent KAN het niet meer fout gaan!” had ze mij door de telefoon gerustgesteld.

Ha. Jullie kennen mij he? Eenmaal aangekomen op het Prins Clausplein reed ik mij klem tussen een flinke lading voetbalsupporters. Kennelijk was er een interland aanstaande en vóór mij, links van mij, rechts, achter en verder echt overal reden busjes, touringcarbussen, campers en een enkele personenauto met Turkse voetbalsupporters. Turkse muziek klonk uit de luidsprekers, Turkse mannen hingen uit de noodluiken, zaten op de daken van de busjes, zwaaiden met Turkse vlaggen, bliezen op fluitjes, ratelden met ratels en iedereen tuterde.

En daar reed ik tussen. Klein blond Achterhoeks deerntje in mijn gouden koekblikje. Ik kon geen kant op.

Toen was mijn benzine op.

Godzijdank naderden we een pomp. Dat hadden de Turken ook gezien en ook zij moesten plotseling allemaal tanken.

En jullie raden het al: AAN WELKE KANT ZAT MIJN KLEPJE?

Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen want Turken zijn hele vriendelijke meneren en iedereen hielp mij ruimhartig. Maar een vraagje voor de heren autofabrikanten: Plak voor dames zoals ik een sticker? Ja? Linksboven in het raam? Of rechtsboven? Al naar gelang? Met “Disse kante”? Of een pijl of zoiets? Afgesproken?

Dag lieve mensen, tot de volgende keer.

Ik ga fietsen.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant