Illustratie: Marc Weikamp
Illustratie: Marc Weikamp

‘We kozen bewust voor de gemudelekheid’

Maatschappij

ACHTERHOEK – In Boeren, Burgers en Buitenlui spreken we met inheems, import en idealist over hoe het leven in de Achterhoek is. We evalueren en fantaseren en Marc Weikamp zal illustreren, omdat de regio er is om te eren. Deze keer een gesprek met Wilma Aalderink uit Steenderen, echtgenote van de in 2015 overleden burgemeester van Bronckhorst, Henk Aalderink. Na haar rouwperiode voelt ze zich als een vis in het water wanneer ze zich inzet voor de samenleving, en dan speciaal voor ouderen. “Bij de dagbesteding ben ik een soort pretjuffrouw.”

Door Josée Gruwel

“Je bent zo flink”, zeggen de mensen. “Maar na het overlijden van iemand waar je van houdt voel je pijn en leegte, een soort steen op je hart. Die steen moet je langzaam aan de kant schuiven om verder te kunnen. Je moet toch je rouwproces hebben: eerst door het zwarte gat, dan omhoog kruipen en daarna je vleugels uitslaan. Dus niet blijven hangen in je verdriet,” vertelt Wilma. In het eerste jaar na het overlijden van haar man, bij het wegschuiven van de steen, is ze weloverwogen naar Stichting Welzijn Steenderen gegaan om vrijwilliger te worden. “Ik ben een doener, niet het type om stil te gaan zitten.”

Wie nu een afspraak met haar wil maken, loopt eerst tegen een lijstje van bezigheden aan. Op maandagmorgen bakt Wilma zandkoekjes met een oud-banketbakker uit Rha, zodat iedereen die in die week koffie komt drinken bij Ontmoetings- en activiteitencentrum De Kei in Steenderen een vers koekje bij de koffie heeft. Daarnaast is ze bestuurslid van Stichting Welzijn Steenderen, vrijwilliger bij de dagbesteding, voorzitter van Vrouwen van Nu in Steenderen en voorzitter van Zang- en Ontspanningsvereniging Doesburg. Op de morgen van het interview heeft ze ’s morgens in alle vroegte al bloemstukjes gemaakt en weggebracht naar De Kei. “Want vanmiddag hebben we een picknick voor vrijwilligers. Tachtig van de honderdtien vrijwilligers gaven zich op.” Ze vertelt over de bereidheid in Steenderen om anderen te helpen. “Er is veel hulp overal.” Zelf heeft ze een zwak voor ouderen.

Wilma is in 1948 geboren in Apeldoorn en groeide vanaf haar negende op in Zutphen als vierde van negen kinderen. De oudsten mochten studeren en Wilma hielp na school te hebben afgemaakt in de huishouding. Ze leerde op haar achttiende Henk Aalderink kennen op de dansles in Eefde en trouwde met hem op haar twintigste. Samen woonden ze vervolgens veertig jaar in Doesburg. Daar kregen ze een zoon en een dochter.

‘Niet blijven hangen in je verdriet’

Wilma was in haar woonplaats 22 jaar activiteitenbegeleider in Verpleeghuis Sint Elisabeth en bewoog zich gemakkelijk in het sociale leven. Terwijl Zutphen en Doetinchem allebei op het snijvlak van de Achterhoek liggen, voelde Wilma zich er niet direct Achterhoekse. Toch trok de Achterhoek, ook bij haar man. Toen hij gedeputeerde was van de provincie Gelderland wilde hij graag burgemeester worden, het liefst in de Achterhoek. Hij solliciteerde voor de functie in de gemeente Bronckhorst. “We hebben heel bewust gekozen voor de ‘gemudelekheid’.” Evenals Wilma had Henk een passie voor mensen en wilde hij daarom switchen van functie. “Als gedeputeerde heb je veel met organisaties te maken, maar als burgervader zijn de mensen je belangrijkste doelgroep.”

Na met de paardenkoets in Hengelo G. te zijn onthaald, stond Wilma zo’n tien jaar lang met liefde en plezier aan de zijde van haar man, die zich ontpopte als burgervader voor iedereen en die bevlogen ambassadeur bleek voor de Achterhoek. Zo richtte hij P10 op, een samenwerkingsverband dat van tien naar nu inmiddels dertig grote plattelandsgemeenten groeide.

Door een ongeneeslijke ziekte stierf Henk Aalderink op 65-jarige leeftijd. “We hebben samen hier in de gemeente tien jaar een goede tijd gehad.” Terwijl Wilma dat zegt beseft ze dat ze als bezige bij in Steenderen, maar ook in Doesburg nooit los komt van ‘de vrouw van’. Doorgaans vindt ze dat prima, een enkele keer is het lastig, zoals onlangs bij de Dodenherdenking, waarbij emoties van tien jaar geleden - toen de burgervader landelijk nieuws haalde omdat hij op het kerkhof in Vorden ook langs graven van Duitse gesneuvelden uit de Tweede Wereldoorlog wilde lopen - bij haar weer bovenkwamen.

Maar ook die emoties raken daarna weer op de achtergrond, zeker als een kleizoon binnenkomt en vertelt dat mensen op zijn werk zijn achternaam linkten aan de overleden oud-burgemeester van Bronckhorst. Wilma: “En als hij mij dan vertelt dat hij trots is op zijn opa.”


Illustratie: Marc Weikamp 

8 keer 8erhoeks met Wilma Aalderink

Favoriete Achterhoekse plek:
“Het plantenbos in Steenderen. Sinds kort had ik er nog nooit van gehoord. Onlangs kwam ik er voor het eerst met een picknick. Het is een open plek in het bos die een sfeer van rust uitstraalt.”

Mooiste Achterhoeks bedrijf/organisatie:
“Aviko. Dit Steenderense bedrijf is sinds 1962 uitgegroeid tot een gerenommeerd bedrijf dat wereldwijd bekend staat om haar aardappelproducten. Passie, inspiratie, innovatie en kwaliteit staan bij Aviko hoog in het vaandel. Op vakantie in Amerika was het een aparte ervaring toen we in een winkel zakken van Aviko in de vriezer zagen liggen. Trots!”

Mooiste Achterhoekse gebouw:
“Het Strandbad Winterswijk. Dit prachtige gebouw uit de jaren dertig van de vorige eeuw, inmiddels rijksmonument, is ruim tien jaar geleden gerestaureerd. Het is een prachtig complex geworden waar je kunt relaxen: zonnen, zwemmen, een wijntje drinken en een lekker hapje eten in het sfeervolle restaurant met een luxe terras met uitzicht over het hele bad.”

Inspirerende Achterhoeker:
“Bennie Jolink, de zanger van ‘Normaal’. Jolink inspireert me, omdat hij altijd zichzelf blijft. Bij een optreden in Nieuwspoort in Den Haag kwam ik erachter dat hij van oorsprong de kunstacademie had gedaan en schilderijen maakt. Een verborgen talent!”

Favoriete Achterhoekse artiest/kunstenaar:
“Eigenlijk weer Bennie Jolink. Maar daarnaast ook actrice Riek Schagen, vooral bekend door haar rol als sympathieke huishoudster Saartje in de geliefde tv-kinderserie ‘Swiebertje’. Ze was een rasechte Amsterdamse en woonde op latere leeftijd in Vorden. Ik mocht haar wel eens ophalen en thuisbrengen, bijvoorbeeld als ze uitgenodigd was om over haar werk te vertellen in de kring van burgemeesters. Ze was echt een dame, maar ik zag haar toch altijd in de rol van Saartje. In Vorden is ze uiteindelijk, op 94-jarige leeftijd, in 2008 overleden.”

Lekkerste Achterhoekse gerecht/drank:
“Een echt Achterhoeks gerecht of drankje ken ik eigenlijk niet. Wel weet ik ‘blote billetjes in het gras’. Het is een oud-Nederlands stamppotgerecht, met aardappelen, witte bonen en snijbonen. Ik ken het met spekjes erbij, maar geef mij in de plaats van spekjes maar draadjesvlees. Eerlijk gezegd heb ik het nog nooit zelf klaargemaakt.”

Mooiste Achterhoekse lied:
“’D’r is gin mooier plaetsken in d’n Achterhook, als waor ow wiegsken het gestaon…’ Als ik dat lied inzet als vrijwilliger bij de ouderen, zingt iedereen na drie woorden spontaan mee.”

Mooiste uitdrukking: 
“’t Kump zoas ’t kump.’ En ’het komt altijd wel weer goed. Maar je moet niet teveel terugkijken, want wat geweest is komt niet weer en je kunt het ook niet overdoen.”

Bent u of kent u een goede kandidaat voor deze rubriek? Meld dit dan bij redactie@achterhoeknieuws.nl


Wilma Aalderink. Foto: Josée Gruwel 

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant