Afbeelding

Beltrum

Opinie Columns

Beltrum

Dat ik verhuisd ben van de Grolse binnenstad naar Beltrum is jullie niet ontgaan, lieve Grollenaren. Bij de Aldi, de Jumbo en AH in Groenlo kom ik jullie regelmatig tegen en bijna altijd vragen jullie belangstellend hoe het nu gaat. Dat vind ik zó gezellig!

“Heee, Beltrum!” hoor ik dan, fietsend door de Beltrumse straat. “En, hoe bevalt het je?” vragen oud- collega’s van de Matteljee. En “Hebben ze in Beltrum soms geen winkels?” heeft die ene grappenmaker al duuznd keer gevraagd ??

Het bevalt mij uitstekend en ik ben superblij met mijn woning, mijn buren, de gezellige sfeer in het dorp, de winkels en niet te vergeten de heerlijke horeca.

Wel heb ik wat problemen gehad met het feit dat wij Beltrummers geen container hebben voor het oud papier. Ook hier bezorgt Achterhoek Nieuws wekelijks een fijn krantje, en ook hier wordt een aardig pakket folders bezorgd door hardwerkende mensen. Een ‘JA-NEE sticker’ is geen optie voor mij want twee van die folders pluis ik graag uit op aanbiedingen.

En daarom leek mijn eetkamer al gauw op het hutje van wijlen Opa Koenders. Kennen jullie hem nog, de verzamelaar van oud papier in zijn donkere vervallen schuurtje bij de stal aan de Papendijk? As kind hielp je hem graag met het ophalen van kranten in de buurt. De rest van de middag verbleef je dan op de hobbelige zandvloer bij de giftig walmende oliekachel, terwijl Opa gezellige klodders pruimtabak-sap in het rond spoog.

Maargoed, ik zat dus met bergen papier en met name die veelkleurige aanlokkelijke folders die ik in de Kevelderstraat altijd onmiddellijk in de papierbak gooide begonnen mijn nieuwsgierigheid op te wekken. Ik begon er tijdens mijn ontbijt regelmatig even een paar door te nemen, alleen maar voor de gezelligheid hoor, even bladeren kon ten slotte geen kwaad.

Dat had ik beter niet kunnen doen.

Binnen een week stond namelijk het Solar Grasdiertje (ook binnenshuis bruikbaar) op mijn salontafel. En nee, ik wist ook niet wat dat was natuurlijk. Maar ik wilde hem toch heel graag hebben. Al gauw werd het grasdiertje vergezeld door de Sprekende Kerstbal. En, jullie begrijpen het vast al lieve Grollenaren: door die zaligheid aan aanbiedingen en plaatjes bleef het daar natuurlijk niet bij. Want spullen met ‘een mondstuk met een niet-lekkende sluiting en extra led-licht voor het verlichten van het toepassingsgebied’, die laat je toch niet aan je neus voorbij gaan? Sterker nog, hoe was het in ’s hemels naam mogelijk dat ik ooit zónder had gekund? En zo vulde mijn huisje zich al snel met de goddelijkste artikelen voorzien van ‘schokabsorptie’, ‘traploos instelbare maalgraad’, ‘geïntegreerd Footflexx-binnenzoolsysteem voor optimale demping’, ‘met praktisch ophang-gat’, ‘inclusief natzuigmondstuk’, ‘voor een langdurige geurbeleving’, ‘bescherming tegen ompoling en overlading’, ‘met EHBO- instructies’, ‘handige led-verlichting aan de onderkant’ en, heel geruststellend, ‘met herkenbare ingrediënten’.

Ik was diep gelukkig.

Na een tijdje maakte ik kennis met mijn buurvrouwen. Één van hen is zo lief om mijn oud papier, inclusief al die fleurige heerlijkheden, naar de grote container te brengen die hier elke maand door het Beltrums Mannenkoor wordt neergezet aan de Avesterweg. Inmiddels heeft de klusjesman een schuurtje getimmerd achter mijn huis waar mijn oud papier doos nu ook staat. Daar kieper ik de stapel folders tegenwoordig ongezien in.

Eergisteren is de kringloop hier geweest. Ze kwamen wat spullen halen. Ik had wat rommel die… naja… ik niet gebruik, zeg maar. Dat begrijpen jullie vast wel.

Maar het Solar Grasdiertje mag blijven.

Hij heet Oskar.


mirjam@writeme.com 

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant