Grappen en grollen

Grappen en grollen

Je zou denken dat je met de feestdagen helemaal niet terecht kunt bij overheidsinstanties, beste Grollenaren. Ik dacht: die lui van de overheid zitten lekker thuis de ‘Weihnachtsstol’ op te smikkelen of te genieten van een via de teeveereclames op zeer ingetogen wijze aangereikt kerstdiner. En dan is er helemaal geen tijd voor vragen van lastige burgers, nee het is genieten en nog eens genieten en dan moet je niet op de vingers kunnen worden gekeken. Dus sluiten die gemeentehuizen. Dat dacht ik, maar ik zag in onze Groenlose Gids van vorige week onder de gemeenteberichten de kop: ’Openingstijden rondom feestdagen’. Het zal toch niet waar zijn dacht ik; het zal toch niet waar zijn dat al die ambtenaren nu ook nog tijdens de feestdagen op dat gemeentehuis zitten te schaven aan onbegrijpelijke wetsartikelen en zo. En dat ook de bestuurders fanatiek doorvergaderen.

Ik wilde meteen een soort dankbericht de wereld insturen, maar een stem in mij zei: eerst precies de tekst lezen en pas dan reageren. Niet omgekeerd Torenwachter! Een kleine maar terechte terechtwijzing. Ik ging er nog eens goed voor zitten en las: ‘Openingstijden rondom feestdagen. Gemeentehuis; Vanwege de feestdagen is het gemeentehuis op de volgende dagen (eerder) gesloten’. Dit is een vorm van hogere strategie en management; eerst beginnen over de openingstijden en dan verder gaan met het (eerder) gesloten zijn. Ze zijn al gesloten maar dan nog eerder. Slim gedaan, maar ik gun al die jongens en meisjes die normaal op het gemeentehuis zijn hun thuiskerstgeluk en dat ze even niet worden lastiggevallen door zeurende inwoners.

Ik zat daar zo over na te denken toen onze uiterst vage neef uit het verre Lichtenvoorde zijn opwachting kwam maken. Ik moet zeggen dat hij in een bijzonder vrolijke stemming verkeerde en hij had ook iets over zich van ’we maken er wat van’. Wat hij er precies van wilde maken ontging me op dat moment, maar hij wilde wel iets. Hij zei dat het tijd werd voor een goed glas en dat hij het met de wereld nu wel even had gehad. Ze kunnen me wat, riep hij vrolijk zonder daarbij aan te geven wie dan precies wat zou kunnen. Wat dat betreft bleef hij de uiterst vage neef.

Hij vroeg of ik een goede mop kende want daarvoor was hij nu in de juiste stemming. Een mop waarbij hij als het ware zou ontploffen van plezier en hij verwees daarbij omslachtig naar het op handen zijnde vuurwerkgeknal en de daarbij behorende ontploffingen. Maar het viel me op dat hij daarna niet meer informeerde naar de mogelijk in mijn hoofd rondslingerende grappen en ik begreep ineens dat het hem er natuurlijk om ging dat hij met zijn eigen fantastische mop zou komen als remplaçant van mijn falend vermogen op dit gebied.

Ik zei dat ik de indruk had dat hij vandaag op dit terrein beter op dreef was dan ik, veel beter zelfs. Lichtenvoorde neemt op dit moment het voortouw riep ik en hij glansde van voldoening. Vertel het maar, moedigde ik hem nog eens aan.

Nou zei hij, ik heb nu een mop die echt niet kan. Deze mop die gaat alle grenzen te buiten, die heeft zo veel dat het gewoon te veel is. Daarom kan-ie niet. Nou, laat eens horen riep ik. Er volgde een lange stilte. Toe maar, riep ik nog een keer ter aanmoediging. Het duurde lang voordat hij riep: ik zei toch hij kan niet!

Over humor gesproken, persoonlijk vond ik de ‘opening’ van het gemeentehuis toch mooier.

De beste wensen van de

Torenwachter