Me, myself and I

Problemen dichtbij zijn altijd groter dan problemen veraf, problemen die je persoonlijk treffen hebben altijd veel meer impact dan problemen die de hele straat, het hele land of de hele wereld treffen. Althans, ze lijken groter voor jezelf. Een marsmannetje (m) zal het anders bekijken van zijn afstand.

Dat geldt ook voor problemen met je huis. Als ik eens een keer geen water heb, is niets zo geruststellend als van de buren horen dat zij ook geen water hebben. Dan wordt het vast wel opgelost door het systeem. Maar als alleen jij er last van hebt, dan moet je zelf maatregelen nemen.

Mijn werkweek begon met een totale verstopping. Niet van mij, maar van de afvoer. Toilet, douche, wastafel - alles was onbruikbaar.
(Net op dat moment las ik een artikel over dat meer jongeren loodgieter willen worden. Toeval? Deze week in uw krant op de vacaturepagina.)
Na enige telefoontjes lukte het me om een loodgieter te regelen - wees loyaal, ontstop lokaal! Binnen een halfuur waren ze er (twee voor de prijs van twee) en een uur na aankomst was het opgelost, de verstopping weg en de tegels op de oprit weer op de plek. Ik hoefde alleen nog maar te vegen en binnenkort de - ongetwijfeld tegenvallende - rekening te betalen.
Ik heb bijna het hele uur met respect het werk van de twee rioolhelden gadegeslagen. Dat is nog eens een baan waar mensen wat aan hebben.

Daarom wil ik nog meer jongeren, of ouderen die zich om laten scholen, oproepen loodgieter te worden. En ook elektro-installateur, bouwvakker of een ander praktisch technisch beroep.
Ik weet waarover ik praat nu ik langs de stinkende afgrond van ergerlijkheid heb gescheerd: die twee rioolontstoppers hebben de kwaliteit van mijn dagelijkse leven in een uur meer verhoogd dan mijn lifecoach in veertien sessies.

Nu ik weer probleemloos kan douchen, toiletteren en afwassen, kan ik weer rustig het grote nieuws volgen. En ik moet bekennen dat klimaatverandering, stikstofproblematiek, de handelsoorlog tussen China en Amerika en de transgenderdiscussie fijn lees- en kijkvoer opleveren, maar me als het er echt op aankomt weinig interesseren. Als mijn water en mijn stroom en mijn gas en mijn afvoer maar in orde zijn.
Zo ben ik. En ik denk bijna iedereen. Zo zitten mensen in elkaar. Waarmee mijn gelijk in de eerste alinea van deze column wordt bewezen (of op zijn minst ondersteund).

Fris gedoucht en ontlast ga ik zo mijn keuze maken voor de verkiezingen van 15 maart. En woensdagavond de exitpolls bekijken. Ik hou van lijstjes en cijfers en statistiekjes. Maar BBB, D66, VVD, CDA (meer wij, minder ik -:)), PvdA/GL ... het zal me eigenlijk enigszins een al dan niet vegetarische worst zijn, zolang ik maar internet heb en de boodschappen én loodgieters probleemloos kan betalen.

Nu eerst De La Soul beluisteren. Eindelijk. RIP David Jolicoeur.