Inge de Wit, bestuurder SKB. Foto: PR
Inge de Wit, bestuurder SKB. Foto: PR

Samen voor goede Zorg

Zorg

Gewenning is menselijk, maar laten we de realiteit niet vergeten

Het blijft toch merkwaardig hoe ons brein werkt. Hoe snel we gewend raken aan extreme omstandigheden. De eerste beelden uit Oekraïne, nu drie maanden geleden, sneden dwars door de ziel. Inmiddels begint het journaal met ander nieuws. De oorlog woedt nog steeds in alle hevigheid, maar verdwijnt meer en meer naar de achtergrond. Het bewijs dat alles went, zolang de ellende maar lang genoeg duurt.

In het SKB vergeten we Oekraïne niet. Ons zorghart klopt niet alleen voor onze eigen patiënten hier in de regio, maar voor alle mensen in medische nood. Wij nemen sinds het begin van de invasie het voortouw bij verschillende inzamelingsacties. Dat doen we samen met andere ziekenhuizen die net als wij lid zijn van de SAZ, de Samenwerkende Algemene Ziekenhuizen. En dat blijven we doen. Deze week vertrekken drie volle vrachtwagens met medicijnen naar Oekraïne. Bestemd voor zo’n twintig ziekenhuizen. Met de donaties aan de Stichting Healthcare4Ukraine kopen we medicatie en medische hulpmiddelen en kijken we heel gericht naar wat zij nodig hebben om de dagelijkse zorg overeind te houden. Kijkend naar de infrastructuur die voor een groot deel is vernietigd en het grote aantal slachtoffers dat acute zorg nodig heeft, is dat een enorme uitdaging.

Tussen al het leed, klinkt ook hoop en wilskracht, zo heb ik als bestuurder mogen ervaren. In korte tijd zijn er warme, persoonlijke contacten ontstaan met hulpverleners in Oekraïne. Een paar dagen geleden stond ik nog in verbinding met een arts in Lviv. Zijn vrouw en kinderen zijn gevlucht en verblijven op dit moment in Londen. ‘Ik hoop dat ik hen binnenkort weer in de armen kan sluiten’, zo schreef de arts. Vanzelfsprekend is dat allerminst. Terwijl ik met hem appte ging in zijn stad het luchtalarm af.

Op slechts 1500 kilometer van ons veilige Nederland is dit al maandenlang de dagelijkse realiteit. Laten we dat niet vergeten. Natuurlijk, gewenning is menselijk. Het leven gaat door, de boog kan niet altijd gespannen zijn. Ruim twee jaar na de eerste corona-uitbraak bepalen de energiecrisis en inflatie het nieuws. Als je niet beter zou weten, zou je denken dat COVID-19 nooit heeft bestaan. Ook in ons ziekenhuis lijkt het meeste weer bij het oude. De wachttijd is kort en operaties lopen grotendeels volgens planning. Het is fijn dat patiënten in de meeste gevallen weer snel terecht kunnen. Daardoor zou je bijna vergeten hoe hard onze ziekenhuismedewerkers de afgelopen maanden hebben gewerkt. Voor goede coronazorg en ook om de andere zorg zoveel mogelijk overeind te houden. Nu corona naar de achtergrond is verdwenen, zie ik dat zij dat nog steeds doen. Net dat stapje extra voor zo goed mogelijke zorg voor elke patiënt. Daar mogen we best even bij stilstaan, vind ik. Als íemand vakantie heeft verdiend, dan zijn zij het wel.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant