Corsogroep Harbers Paul. Foto: Dinès Quist

Corsogroep Harbers Paul. Foto: Dinès Quist 

Harbers Paul wil niet dat 40 jarig jubileum de laatste is

Algemeen

LICHTENVOORDE - Corsogroep Harbers Paul heeft een feestje te vieren. De groep bestaat namelijk 40 jaar. Maar de club drinkt de champagne met een beetje buikpijn, want het voortbestaan van de corsogroep is niet gegarandeerd. Aan het ledenaantal ligt het niet en aan hun enthousiasme al evenmin. Maar na 40 jaar moeten ze uit hun oude vertrouwde onderkomen en zijn daarom naarstig op zoek naar een nieuw dak boven het hoofd.

Door Dinès Quist

Ooit werd er op ‘t Zand aan de rand van Lichtenvoorde een grote productie aan wagens gebouwd. Maar liefst vier corsowagens van verschillende families vulden de corso-optocht aan. De families voegden zich na enkele jaren samen tot twee groepen te weten groep Harbers en groep Paul. In 1982 besloten ze hier één club van te maken, dat werd: Harbers Paul. De harde kern van de twee families met buurtbewoners telde 6 jonge knapen van rond de 17 jaar; René en Edwin Harbers, Wilfried en Ronald Paul, Hans Mensink en Carel Baks. “We hadden toen een mooie club van handige jongens bij elkaar”, vertelt één van hen, “maar het ontbrak ons nog aan een creatieveling. Toen hebben we Laurens Stottelder gevraagd om ons creatieve brein te worden. Dat maakte van de harde kern een zevental.”

Zevenkoppige voorzitter
Dat zevental staat 40 jaar later nog als een huis. Inmiddels is de corsogroep gegroeid met een 80-tal leden en staat de teller tijdens het plakweekend met gemak op 120 man. De harde kern is in de loop van de jaren samengeklonterd tot een zevenkoppige voorzitter. Daaruit blijkt wel de sterke saamhorigheid die de club uitademt. Dat is ook wat de jongere generatie voelt. Lauri Paul en haar nicht Robin Krabbenborg werden al meegenomen naar de corsowagenbouw zodra ze lopen konden. Inmiddels wonen de twintigers aan de andere kant van Nederland, maar tijdens de weken voor het corso-evenement zijn ze elk weekend te vinden in de werkplaats van Harbers Paul.

Afgezaagd been en onverwacht 1e
In de loop van de jaren heeft de corsogroep bijna alle prijzen al een keer behaald met als topper de eerste prijswinnaar Herfsttooi in 2008. Eén van de zeven vertelt, “Dat was een kleine verfijnde wagen zonder veel bombarie. Carel Baks had er geen vertrouwen in en zei: ‘Als dit ‘m is dan kunnen we beter meteen stoppen’. Het is maar goed dat we niet naar hem geluisterd hebben want we zijn er eerste mee geworden.” Een grotere wagen bouwde de club in 1998 met Sumo. “De Sumoworstelaar paste niet onder de lantaarns door. Na de halve route geslalomd te hebben, zijn we op een gegeven moment de ladder opgeklommen en hebben zijn been eraf gezaagd.” De keuzes voor de wagens in de afgelopen 40 jaar werd bepaald door de aanwas helpers. “Als er veel kinderen waren bouwden we laag zodat iedereen erbij kon. Zo hebben we altijd gekeken naar de capaciteit binnen de club.”

Vertrouwde hal voor de vlakte
De oude vertrouwde hal waar de corsoclub de afgelopen tijd zijn veertigste wagen bouwde is een loods van WOPA. “We zijn altijd superverwend geweest met deze ruimte. We hadden de luxe van twee ruimtes hier op het terrein. In de beginperiode bouwden we in een kleinere hal aan de overkant en in de laatste fase haalde WOPA zijn voertuigen uit de grote hal en dan konden wij erin om de wagen verder uit te bouwen. We mochten gebruiken wat we nodig hadden uit de loods en als we de rekening wilden betalen, werd deze door de eigenaar doormidden gescheurd. We voelden ons in al die jaren meer dan welkom.” Die glorietijden zijn na aanstaande zaterdag verleden tijd, want dan moet de loods leeg zijn. De loods gaat voor de vlakte om ruimte te maken voor nieuwbouwwoningen. “Een dergelijke plek zal moeilijk te vinden zijn, maar we hebben vertrouwen dat het goed komt, want we willen nog jaren mee.”

Corsogroep Harbers Paul. Foto: Dinès Quist

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant