De Pfeifer Challenge
Misschien dat hij er zelf anders over denkt, maar voor mijn gevoel heb ik een bepaalde klik met hem. Mogelijk dat het komt omdat ik hem destijds als voetballer in de hoofdmacht van mijn geliefde club bewonderde vanwege zijn grote betrokkenheid, alsmede tomeloze inzet. Of zou het zijn omdat mijn bewondering voor hem te maken heeft met het feit dat hij op 17-jarige leeftijd aan de slag ging als zelfstandig oud ijzerhandelaar en nu iets meer dan 20 jaar later directeur is van een prachtig bedrijf, dat binnen niet al te lange tijd mogelijk 50 duizend vierkante meter van het bedrijventerrein Den Sliem/Laarberg in beslag neemt?
Gerrit Pfeifer werd geboren op 21 augustus 1977 in een woonwagenfamilie en kreeg dus in zijn jongere jaren steevast het etiket 'kamper' opgeplakt. Ik weet dat het hem persoonlijk raakt wanneer hij hiermee heden ten dage nog wel eens op een negatieve wijze wordt geassocieerd. Ik kan mij dat goed voorstellen, omdat wij met ons allen in relatief kleine gemeenschappen leven, waarbinnen iets of iemand al vrij gauw in een verkeerd daglicht wordt geplaatst, laat staan dat wij uiterst goed zijn in het toepassen van het werkwoord generaliseren. Dit laatste zeker wanneer het gaat om woonwagenbewoners. En wie zijn dat? Gewone autochtone Nederlanders, die voornamelijk vanwege economische omstandigheden in woonwagens terecht zijn gekomen met het gevolg dat hun nazaten daarin zijn geboren. Weer anderen zijn er verzeild geraakt omdat ze hun situatie wilden ontvluchten of simpelweg op een woonwagenkamp de liefde van hun leven hebben gevonden.
In mijn column van enkele weken geleden had ik het over ondernemers, die of het nu Lichtenvoorde of Groenlo betreft hun woonplaats in het hart hebben gesloten en dientengevolge met de revenuen van hun bedrijfssucces ook iets terug willen doen richting de gemeenschap, waarvan zij deel uitmaken. Gerrit Pfeifer is zo'n ondernemer. Jong, enthousiast, ambitieus, sociaal en zoals hij zelf zegt: 'Bij alles wat ik in mijn leven doe dan wel oppak, vermijd ik half werk. Je doet het goed of je begint er niet aan.' En dat laatste maakt hij helemaal waar. Dat niet alleen met zijn bedrijf, dat op tal van zakelijke en menselijke terreinen een verrijking is voor Oost Gelre in het algemeen en Groenlo in het bijzonder, maar ook met inventieve financiële, materiële en andere injecties buiten het bedrijf om. Wat daarbij het bedrijf Pfeifer Heavy Machinery en met name de in deze column centraal staande persoon misschien wel het meest siert, is de van meet af aan onophoudelijke betrokkenheid bij Kika (Stichting Kinderen Kankervrij). Zelf vader van kinderen en daarnaast de werkgever van tal van jonge vaders en moeders, beseft hij als geen ander dat kinderen met uitzondering van een griepje of verkoudheid niet ziek horen te zijn. Kinderen echt ziek, doodziek als gevolg van kanker, zoals bijvoorbeeld al die kids in het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis in Amsterdam, dat gaat lijnrecht in tegen alle regels en principes van rechtvaardigheid.
Het verdient daarom veel bewondering en waardering, dat hij het uithangbord KiKa daar waar dat mogelijk is aan zijn bedrijf verbindt. Zoals een jaar geleden toen hij besloot om hoofdsponsor te worden van de sportvereniging Grol. Terwijl vervolgens de inkt van de contractondertekening nog maar net was opgedroogd, werd er een nieuw initiatief geboren: 'De Pfeifer Challenge'. Op de laatste vrijdag en zaterdag van de maand augustus van dit jaar gaat een twaalftal wielrenners, waaronder jawel Gerrit Pfeifer zelf, een exceptionele uitdaging aan. Startende in Maastricht op de vrijdagmorgen fietst men naar Parijs en weer terug om op die manier in een tijdsbestek van 36 uur duizend kilometer weg te trappen om vervolgens op de zaterdagavond op de Markt in Groenlo te kunnen finishen. En dit alles met maar één doel: Zoveel mogelijk geld inzamelen voor KiKa. Helemaal top!
DE LIBERO
Reacties of tips: delibero@contact.nl