Ben Bomers 40 jaar in het onderwijs
Groenlo – "Mijn uitgangspunt is altijd dat iedereen, in dit geval alle leerlingen maar ook alle leerkrachten, met veel plezier naar school moeten gaan. Pas wanneer dat het geval is, heb je een garantie dat men goed in het vel zit en dat er vervolgens aan beide kanten goede prestaties worden geleverd. Juist in dit uitgangspunt heb ik altijd, en doe dat heden ten dage nog steeds, het nodige geïnvesteerd." Aan het woord is geboren en getogen Grollenaar Ben Bomers (61). Op 6 augustus van dit jaar zat hij 40 jaar in het basisonderwijs en afgelopen vrijdag werd hij daarom uitgebreid in het zonnetje gezet.
Door Theo Huijskes
Dat in het zonnetje zetten was het geval op de St. Willibrordusschool, waar directeur Bomers in de gemeenschapsruimte een onverwacht en spontaan onthaal kreeg aangeboden, waarvoor alle groepen leerlingen een bijdrage leverden. Er werden mooie woorden gesproken en er werd vooral veel gezongen en gedanst en dat allemaal voor een directeur, die door leerlingen en leerkrachten op handen wordt gedragen.
"Zelf had ik een totaal ander scenario voor ogen," vertelt een blij verraste Ben Bomers. "Na enkele eerdere activiteiten met de collega's, wilde ik vandaag de kinderen trakteren en er verder niet al teveel aandacht aan schenken. Maar goed, al deze feestelijk ingepakte bejubelende lofuitingen overkomen je. Toch ook wel weer heel mooi."
Zwolle-Groenlo-Zwolle-Groenlo
Ben Bomers begon zijn onderwijsloopbaan op 6 augustus 1975 als beginnend leerkracht aan de St. Ludgerusschool in Zwolle, en dat onder de vleugels van schoolhoofd en tevens oom Anton Rouw. Vervolgens verkaste hij naar Groenlo om van 1981 tot 1987 leerkracht te zijn aan de basisschool St. Willibrordus en daarna van 1987 tot 1994 adjunct-directeur van de Watermolenschool naast directeur Jan van wees. De vacante functie van directeur in Zwolle lonkte, waardoor hij van 1994 tot 2009 de directiefunctie bekleedde aan de Ludgerusschool. Thans is onderwijsman Bomers vanaf 2009 directeur van de Willibrordusschool en daarnaast mede-directeur van de beide locaties van basisschool De Ni-je Veste.
"De functie van directeur bekleed ik zo goed en volledig mogelijk, maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat het lesgeven zelf nog altijd mijn voorkeur heeft. Zo ben ik helemaal in mijn element wanneer ik de vakken rekenen en taal en nog meer de vakken aardrijkskunde en geschiedenis kan doceren." Wanneer er een leerkracht ziek is, staat Bomers niet direct klaar om een invalkracht te regelen. "Wanneer het enigszins kan, spring ik zelf bij. Het aantrekkelijke van dit vak is om dicht bij de kinderen te staan en er een hechte band mee te hebben. Van de door kinderen aan de dag gelegde spontaniteit krijg je nooit genoeg. Ondanks dat ik vanwege mijn functie als directeur weinig les geef, durf ik te zeggen dat ik 90% van de kinderen op deze school bij voor- en achternaam ken. Het is mooi om kinderen op een bepaalde manier verbaal te raken door gewenste vragen te stellen of bepaalde interesses te tonen."
Touwtjes in handen
Naast zijn uitspraak dat werken met kinderen het mooiste is wat er bestaat, is Bomers ook een geboren organisator. "Ik ben inderdaad iemand, die bij alle zowel hoofd- als nevenactiviteiten graag de touwtjes in handen wil hebben. Bij de mij vandaag aangeboden voordrachten van de kinderen heeft iedereen het kunnen horen, ik wil een directeur zijn die zijn zaakjes goed voorbereidt, bepaalde stukken vooraf goed bestudeert, overal briefjes en aantekeningen van maakt en de agenda nauwgezet invult en volgt."
Over alle veranderingen in het onderwijs door de jaren heen, kan 'meester' Bomers een boek schrijven. "Het grote verschil is dat er pakweg 30 tot 40 jaar geleden veel meer rust was. Wij leven tegenwoordig in een drukke, bij vlagen veel te gehaaste wereld. Kinderen hebben nu te maken met veel meer prikkels van buitenaf. Ouders in de rol van tweeverdieners, waardoor de rol van de opa's en oma's in deze maatschappij erg belangrijk is geworden. Omdat wij nu te maken hebben met veel kleinere gezinnen dan vroeger, wordt er ook veel meer van de kinderen verwacht, zeg maar gewoon verlangd. Dit laatste overigens ook van de onderwijskrachten. De druk op het onderwijzende personeel is bijzonder groot. Dit met het gevolg dat er weinig of geen tijd meer over is voor bepaalde ontspanningsactiviteiten. Desondanks blijf ik veel waarde hechten aan gezelligheidsbijeenkomsten met het voltallige team. Dat niet alleen aan het einde van een schooljaar, maar ook tussentijds. Een goede harmonie en een goede sfeer zijn in ons werk met kinderen onontbeerlijk," aldus Ben Bomers, die in zijn vrije tijd veel aandacht heeft voor zijn kinderen en kleinkinderen en de gemeenschap Groenlo op tal van terreinen dient. Dit laatste onder andere ten behoeve van de RK Kerk, de sport bij de voetbalvereniging Grol en de politiek vanwege een bestuursfunctie bij het CDA afdeling Oost Gelre.