Pastor Johan Klaassen verkast van Groenlo naar Assen
"Voetballers in mijn team vroegen of ik hun kind wilde dopen"
Door Henri Walterbos
Groenlo/Assen - Hij was een bekende verschijning in Groenlo, geliefd ook. Pastor Johan Klaassen, inmiddels is hij zowel woonachtig als werkzaam in het land van Bartje, Drenthe. Geboren en getogen Tukker, ter wereld gekomen in Albergen. Naam gemaakt in de Achterhoek als pastor en later zelfs als heuse buutreedner in 'de nöletonne' van carnavalsvereniging De Knunnekes. Een 'normaal' kind in een gezin dat naast hem nog uit een jongere broer en zus meer bestond. Met zijn drieën verloren ze in 1965 hun moeder en 10 jaar later hun vader. Hij was toen 18. Het vormde hem voor een deel, dit vroege verlies. 'Je denkt op je achttiende net dat je de gehele wereld aankunt, en dan overkomt je dit.'
Hij had net zijn levenspad uitgestippeld. Het liep uiteindelijk anders dan aanvankelijk bedacht. Voordat Johan ging werken voor de kerk, na zijn middelbare schooltijd, was hij 'gewoon' werkzaam in de 'normale' maatschappij. Na een aantal jaren bij de Raad van Arbeid (1975-1978) werkzaam te zijn geweest verzette Johan zijn bakens en dook hij wederom de studieboeken in op de Sociale Academie, richting opbouwwerk, met af en toe stages in parochies. Dat hij zijn werk opzij zette, een studie oppakte en deze richting koos, was voor anderen wellicht een verrassing, voor hem echter een 'logische' keuze. "Ik zag een stuk ongerechtigheid in de wereld en een verbinding met Jezus van Nazareth. En ondanks dat ik geen antwoorden kreeg na het overlijden van mijn vader kreeg ik er wel veel andere dingen voor terug. Ik voelde me goed bij die keuze. Omgang met mensen is wel even wat anders dan wetenschap. Van mijn ouders had ik meegekregen nooit in rangen en standen te denken, maar altijd het goeie in de mens te blijven zien."
"Groenlo heeft een open samenleving"
Kerkjurist
In 1991 werd hij in Groenlo gestationeerd als pastoraal werker, met in 1994 officiële uitbreiding van zijn werkzaamheden als kerkjurist. "Ik zat al vanaf 1991 tot over mijn oren in de echtscheidingen. Mensen scheidden in veel gevallen alleen maar voor de wet, maar als ze opnieuw willen trouwen in de kerk, dan kan dat niet, omdat ze niet gescheiden zijn voor de kerk. Dan kwam dat voor een deel op mijn bordje. Heel veel gesprekken voer je dan met mensen." Contact met mensen, dat ligt hem wel. Mensen voelen zich bij hem op hun gemak. Om zijn persoonlijkheid, zijn houding, zijn warme uitstraling, maar ook om zijn inhoud en hoe hij het brengt. "Ik praat waar mogelijk dialect met de mensen. Dat schept een andere band en het staat dichter bij je hart. Het gaat om de juiste woorden, het juiste gevoel erbij en de taal waarin je praat." Johan is alles ineen, iets dat hem zo geliefd maakt als pastor, als mens. "Ach joa, preaken ging mien wal good af," lacht hij, hiermee al snel verwijzend naar zijn optreden als buutreedner tijdens de Knunnekes-pronkzittingen. Johan kan er nog steeds om lachen en van genieten. "Toen de carnavalsmissen jaarlijks werden gehouden, werden de preken in het dialect gebracht. Als eerste Frans 'Tooms' Huirne, daarna ik. Stond ik daar boven in de kansel die ik de Calixtustonne noemde," schatert hij. "Dat viel in zo'n goede aarde dat mensen van De Knunnekes mij vroegen of ik bereid was om het jaar erop als debuut-buutreedner in de echte tonne te komen staan, maar niet alvorens eerst op cursus te zijn geweest bij de HBS, de Hogere Buutreedners School. Het was een geweldige ervaring met goede reacties." Een buut vol Twentse spitsvondigheden en nette grappen. Zijn uitstraling en lach deden de rest. "Als je achter de schermen komt dan zie en merk je pas wat voor geoliede machine De Knunnekes is. Echt knap."
Pijn in het hart
Johan kijkt met bijzonder veel plezier terug op zijn 24 jaar in Groenlo. "Met pijn in ons hart vertrekken mijn vrouw Ine en ik naar Assen. Groenlo heeft een erg fijn woon- en leefklimaat met een open samenleving. We hebben hier middenin het leven gestaan, met veel mooie en minder mooie momenten."
Voetballen bij sv Grol
Niet voor niets was het zijn voetbalteam bij sv Grol dat een afscheidswedstrijd voor hem organiseerde toen hij zijn afscheid en vertrek aankondigde. "Dat vond ik heel mooi! Het was enorm druk ook nog. Het mooie vond ik dat ik met jongens voetbalde die me dan bij de geboorte van hun kind vroegen of ik hun kind wilde dopen. Prachtig vond ik dat. Grol is sowieso een mooie club, al mopperen we wel eens . Dat hoort er bij."
Bisdom Groningen-Leeuwarden
Onlangs vertrok Johan met echtgenote naar Assen om daar een nieuwe uitdaging aan te gaan als kerkelijk opbouwwerker. Fusies, ruzies en nieuwe vormen van kerk-zijn mee-ontwikkelen, vat hij het kort samen. "Ik was bang dat ik er spijt van zou krijgen als ik deze uitdaging niet aan zou grijpen. Mijn ervaringen neem ik mee. We zullen nog vaak in Grolle terugkeren bij vrienden, of evenementen." Eén van de eerste dingen die hij in Assen gaat doen is op zoek gaan naar een voetbalclub. "Er zitten daar meer clubs, maar ik denk dat het ACV wordt. Daar zit het blauw van Grol in het tenue."