Ronald Willering staat midden in de gemeenschap
Blind geboren raadslid van Oost Gelre
Door Theo Huijskes
Oost Gelre - Reeds jaren achtereen heeft hij de beschikking over een trouwe en liefdevolle blindengeleidehond. Maar voor onze afspraak in Grand Café Markt 5 in Lichtenvoorde, laat hij zijn viervoeter thuis. "Of het nu een mens of een dier is, ik wil zo weinig mogelijk van een ander afhankelijk zijn. Bovendien kan ik er slecht tegen dat mijn hond in bepaalde situaties slimmer is dan ik." Met deze woorden en tevens een brede lach op zijn gezicht meldt Lichtenvoordenaar Ronald Willering zich, en dat exact op het vooraf afgesproken tijdstip, voor een interview ten behoeve van deze krant.
Ronald Willering werd op 2 maart 1969 in Hengelo Ov. geboren in een gezin met twee jongens, waarvan hij de jongste is. De oorzaak van het gegeven dat hij als enige in het gezin blind ter wereld is gekomen, is nog steeds onbekend.
"Ik heb vaak met de gedachte gelopen om daar onderzoek naar te laten uitvoeren. Maar tot op heden is daar nog niets van terecht gekomen. Misschien omdat ik meer waarde hecht aan het drinken van een biertje in een gezellig gezelschap dan kennis te nemen van de ware diagnose," aldus het altijd opgewekte, maar vooral humorvolle raadslid van de fractie OOG in de gemeenteraad van Oost Gelre.
Ik was en ben nog steeds een
losbol
Tijdens een boeiend onderhoud vertelt Ronald Willering uw verslaggever over het in zijn beleving best spraakzame leven dat hij leidt.
"Als gevolg van blindheid, werd in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw nog aangemerkt als een handicap, heb ik de periode van mijn zesde tot en met mijn negentiende levensjaar doorgebracht in een soort internaat in Zeist. In dit geval geen vorm van interne huisvesting met een negatieve klank. Ik heb er een goede tijd gehad en er bijzonder veel geleerd. Je verblijft in een totaal andere omgeving en hebt van doen met mensen om je heen die in dezelfde situatie verkeren en op dezelfde wijze invulling aan het leven geven. Voor mijn ouders was het natuurlijk niet leuk, want ik was alleen in de weekends thuis. Maar wat ik in Zeist heb meegekregen en heb geleerd, hadden zij mij nooit kunnen geven. Ik heb er veel profijt van gehad en pluk daar heden ten dage nog steeds de vruchten van."
Ronald Willering lacht andermaal wanneer de periode na het verblijf in Zeist ter sprake komt.
"Terwijl ik dat helemaal niet wilde zijn, was ik in die tijd een soort linkse rakker, die zo nodig een sociaal academische school moest bezoeken. Zonder daarover goed na te denken, moest dat tevens gepaard gaan met het zelfstandig gaan wonen. Ik was in die tijd een echte losbol. Om daar maar direct aan toe te voegen dat ik dat tegenwoordig nog steeds ben, zij het met de aantekening dat ik het nu onder controle heb. Heb vervolgens diverse baantjes gehad, bij onder andere het GAK in Enschede en de rechtbank in Zwolle en Zutphen. Met name aan mijn periode in Zutphen bewaar ik goede herinneringen. Daar werkte ik, mede als gevolg van het kleinschalige, gemoedelijke, familiaire karakter, in een soort paradijs."
Sedert 2009 werkt Ronald Willering als mediator bij de gemeente Enschede en doet dat werk daarnaast ook nog eens als kleine zelfstandige.
Een huwelijk is maar een stukje papier
De verhuizing van Ronald Willering in 1999 naar Lichtenvoorde, had te maken met zijn kennismaking met Monique Bonnes, woonachtig in die plaats.
"Het begon direct met een samenwoning, waarna ik op 28 mei 2004 met haar in het huwelijk trad. Met een huwelijk heb ik niet veel, maar dat wel met Monique en vanzelfsprekend met mijn inmiddels 7 jaar oude zoontje Sam. Helemaal geweldig om daarvan vader te mogen zijn. Mede door haar en hem ben ik blij om in Lichtenvoorde te mogen wonen. Ik hecht veel waarde aan kleinschaligheid en gezelligheid, alsmede zeker het bourgondische leven, waarvan hier sprake is." Om te vervolgen met een alleszeggende gezichtsuitdrukking richting uw verslaggever: "Wat dat betreft had het ook Groenlo mogen zijn. De Achterhoek heeft daarom een pre ten opzichte van Twente. De Tukker kijkt veel meer de kat uit de boom. Ik voel mij hier als een vis in het water. Ik kan hier mijn hobby's, waaronder wandelen, lezen en uitgaan, naar hartenlust uitvoeren. Ik heb zelfs viermaal over de Vierdaagse van Nijmegen gelopen, maar ik moet eerlijk bekennen dat het biertje na afloop mij meer bekoorde dan al dat eentonige geloop. Ik houd bovendien van het doen van aparte, uitdagende dingen, zoals bijvoorbeeld de deelname aan een evenement als de Tristan Hoffman Challenge."
Oost Gelre heeft de juiste
schaalgrootte
Sedert 2010 maakt Ronald Willering deel uit van de gemeenteraad van Oost Gelre.
"Ik ben altijd in de politiek geïnteresseerd geweest. Reeds als 9-jarige jongen volgde ik de landelijke politiek. In die periode, en dat met name op school, had ik te maken met een extreem linkse groepsleiding, die je een bepaalde kant opdreef. Dit had onder andere tot gevolg dat ik reeds op 20-jarige leeftijd voor de politieke partij PPR op plaats drie stond bij de gemeenteraadsverkiezingen in Almelo. Die partij behaalde toentertijd een of twee zetels en toen viel ik gelukkig voor mijzelf en ik denk ook voor de partij buiten de boot. Bij mijn komst naar Lichtenvoorde, werd ik door OOG benaderd. Dat sprak mij direct aan. Dit omdat ik eigenlijk niets heb met landelijke partijen, zoals CDA, VVD en PvdA, maar veel meer met lokale partijen. Bij mijn aantreden als raadslid had ik desalniettemin geen hoge verwachtingen. Wel had en heb ik nog steeds de nodige ambities. De sfeer in de huidige raad van Oost Gelre is goed. Wij kunnen met elkaar goed door één deur. Dit komt ook omdat de onderlinge verschillen niet echt groot zijn en omdat de beschikbare speelruimte heel marginaal is. Wij zijn met elkaar coöperatief bezig, waardoor het voor de buitenwereld soms saai overkomt. Heeft niet alleen met mentaliteit te maken, maar zeker ook met de juiste schaalgrootte van Oost Gelre. Daarom voel ik ook niets voor een fusie met Winterswijk of welke fusie dan ook. Ik heb er nooit in geloofd dat wanneer er iets veranderd moet worden, dan gelijk de gehele organisatiestructuur op zijn kop moet."
Het gaat mij niet om OOG, maar om de ambities waarvoor wij staan
Willering zegt zich helemaal te kunnen vinden in een uitspraak van PvdA'er Felix Rottenberg wanneer deze opmerkt dat een politieke partij slechts een soort gereedschap is en dat het belangrijker is om voor je eigen ideeën en principes op te komen.
"Ik heb inmiddels ervaren dat je in de politiek leeft en functioneert bij de waan van de dag. In het verlengde daarvan streef ik er desondanks telkenmale naar om het verschil te kunnen maken. Zo blijf ik doorlopend het belang van duurzaamheid bepleiten. Dit niet als een apart thema, maar nog meer als een uitgangspunt bij het nemen van beslissingen voor onze burgers in het algemeen en onze ondernemers in het bijzonder."
Op de verdere ambities met betrekking tot zijn partij OOG en in het verlengde daarvan mogelijk een functie als fractievoorzitter of wethouder in de toekomst, wil Ronald Willering niet vooruitlopen.
"OOG is niet met mij getrouwd en ik niet met OOG. Daarmee bedoel ik te zeggen dat ik het nog niet weet. Natuurlijk is OOG een lokale partij en dat heeft zoals opgemerkt mijn voorkeur. Maar dat wil nog niet zeggen dat ik het met alles en iedereen binnen de partij altijd eens ben. Dit ondanks mijn uitgangspunt dat ik liever nergens tegen ben en eigenlijk overal voor wil zijn. Een in de praktijk natuurlijk niet waar te maken stelling. Wel is het zo dat ik nog vele ideeën en dus ook plannen heb voor de toekomst. Wanneer begin 2018 er opnieuw gemeenteraadsverkiezingen zijn, ben ik 49 jaar. Een leeftijd waarop ik wel moet weten welke van die ideeën c.q. plannen voor mij dan nog haalbaar zijn!"