Nederlandse badjuffrouw neemt afscheid van 'Bad hinter Aalten', Bahia
BOCHOLT/OOST GELRE - Ze is 65 jaar geworden en neemt na meer dan veertig jaar als badjuffrouw te hebben gewerkt in Duitsland bij zwemparadijs Bahia afscheid. Daar werkte ze het langst, namelijk twintig jaar. Elly Huitink uit Groenlo heeft in Duitsland altijd prettig gewerkt. "Ik heb er altijd mijn eigen werk kunnen doen," vertelt ze.
Door Eveline Zuurbier
Vlak voor het uur aquafitness in het Vitalisbad krijgt ze allerlei cadeaus van haar cursisten die voor het laatst een training van Elly hebben. Op haar één na laatste dag trakteert ze op een ontbijt. Van een oud-deelnemer ontvangt ze een eigen gemaakte taart en een taartbodem die ze zelf wil afmaken. Ze deelt op haar beurt rabarber-aardbeienschnaps uit. Een Duits gebruik dat betekent: er is wat te vieren. Het wordt in een slok opgedronken. 'Een beetje Duits' zit in haar genen, vertelt ze. De vader van haar opa was een Duitser waardoor haar de Duitse taal spreken ook gemakkelijker gaat. "Ik heb de Moeder-MAVO gedaan om de taal goed te leren." Ze voelt zich binnen haar werk thuis tussen de Duitsers. "Duitsers zijn heel sociaal. Ze zijn warm en hartelijk. De Nederlandse bezoekers vindt ze een stuk minder prettig in de onderlinge omgang," vertelt ze uit ervaring. Ze zegt het zachtjes en beschaamd. "Nederlanders gedragen zich anders dan de Duitsers."
Jaarlijks bezoeken 420.000 mensen zwembad Bahia in Bocholt. Iets meer dan een kwart van de gasten is Nederlander. Er werken 107 mensen, van wie vijf met de Nederlandse nationaliteit. Elly Huitink is één van 'die Gastarbeiter'. Haar collega's vertellen het met een brede lach. Evenals dat Nederlanders Bahia claimen als hun zwembad. "Ja, sie sagen: Bahia ist unser Bad. Es bedeutet Bad hinter Aalten," lachen ze. Waar het leuker werken is, in Duitsland of in Nederland, weet Elly niet te vertellen. In Bahia heeft ze de mensen zwemmen geleerd zoals dat in Nederland ook gebeurt. "Hier in Duitsland kennen ze alleen cursussen bestaande uit 16 lessen. Dan hoef je voor een eerste zwemdiploma van de kant te kunnen duiken en een baan zwemmen. Het levert je het 'Seepferdchen Diplom' (Zeepaardje diploma) op." In Bahia heeft ze zwemlessen opgezet naar het model dat in Nederland gebruikelijk is. Elly Huitink: "Je kunt niet in een cursus van 16 lessen het zwemmen goed leren." In Bahia geven ook enkele Nederlandse zwemscholen zwemlessen. "Duitsers kijken hun ogen uit als kleintjes in kleren het water inspringen en ook nog door een zeil met een gat zwemmen."
Voor Elly Huitink is zwemmen en alles wat daarmee te maken heeft, een grote hobby. "Ik houd van water. Mijn moeder was kassière bij het zwembad in Groenlo waar ik later meehielp. Maar werken in de weekenden, daar had ik een hekel aan. Ik dacht: "Als ik zwemonderwijzer en -trainer wordt, omzeil ik dat." Ze trouwde in april 1972, vlak voordat het zwemseizoen voor openluchtzwembaden begon. "In Eibergen zaten ze ontzettend verlegen. Het was voor die tijd nog ongewoon om als vrouw te gaan werken, wanneer je getrouwd was. Maar ik deed dat wel, wat moest ik anders? Thuis zitten rondkijken? We konden geen kinderen krijgen, vertelt ze ernstig. Daarna kreeg ze werk bij de Paulusstichting, het latere Groot Deunk in Barlo. "Het was voor mij een enorme uitdaging om mensen met een beperking te leren zwemmen. In combinatie met watershiatsu lukte dat heel goed. Shiatsu is een massage in het zwembad waardoor de mensen rustig worden en zich ontspannen. In feite vindt iedereen zwemmen fijn," legt ze uit. "Kinderen zwemmen negen maanden in de buik van hun moeder. Angst of watervrees hebben, kan niet," zegt ze streng. Als Groot Deunk failliet gaat, komt ze bij het strandbad in Winterswijk en als Groot Deunk na enkele jaren leegstand wordt gekocht door een investeerder wordt ze gevraagd het overdekte zwembad nieuw leven in te blazen. Mensen van buiten Groot Deunk – met name ouderen - nemen er zwem- en bewegingslessen. Als dan Groot Deunk opnieuw wordt overgenomen, verhuurd wordt aan de gemeente Aalten voor de opvang van vluchtelingenk gaat ze nog even terug naar Winterswijk totdat ze een vacature leest van Bahia. Haar ervaringen bij Groot Deunk blijken bijzonder waardevol voor haar werk in Bocholt bij Bahia te zijn.
Afgelopen vrijdag 18 december was het haar laatste werkdag in Duitsland, niet wetende dat ze terug naar huis door een groep Nederlandse cursisten in Barlo onderweg met medewerking van politie zou worden tegengehouden voor een verrassingsreceptie aan Nederlandse zijde. Daar trof ze na jaren haar oud-collega's van Groot Deunk.