André Kempers neemt met
gemengde gevoelens afscheid
GROENLO - André Kempers uit Groenlo werd op 11 januari 65 jaar. Voor hem hét moment om voor een groot deel een punt te zetten achter zijn jarenlange vrijwillige verdiensten ten behoeve van de Rooms-Katholieke Kerk. Naast een start van het vrijwilligerswerk in Apeldoorn en Etten, heeft Kempers zich van 1977 tot 1992 vol overgave in tal van functies ingezet voor de Ludger- en Bonifatiuskerk in Lichtenvoorde en vanaf 1992 tot heden voor de Maria Moeder Gods- en Calixtuskerk in Groenlo.
Door Theo Huijskes
Na het Paasfeest komt er voor André Kempers bestuurlijk en aansturend een einde aan een intensieve, bewogen en volgens eigen zeggen bijzonder leerzame periode. "Het werk binnen de kerk heeft mij van jongs af aan intensief beziggehouden. Daarom heb ik altijd de drang gehad om mij op alle mogelijke manieren binnen de kerk verdienstelijk te maken," vertelt de man die op het Klein Seminarie in Apeldoorn heeft gezeten. "Ondanks al het moois dat ik binnen de kerk heb meegemaakt, neem ik toch met gemengde gevoelens afscheid. Dit met name, omdat ik vanwege mijn geaardheid tal van functies, volgens de nog steeds bestaande leer van de Rooms-Katholieke Kerk, eigenlijk niet had mogen uitoefenen. Dat ik van onze voorgangers en pastoors die rol wel heb mogen vervullen en ook blijf vervullen, geeft mij veel voldoening en maakt me blij."
In zijn bungalow aan de Ludgerstraat in Groenlo maakt de in het buurtschap Vethuizen bij Etten in een boerengezin met zeven jongens geboren Kempers nog eens duidelijk waarom hij praktiserend lid van die Kerk is gebleven en zich er altijd voor heeft ingezet.
Uitsluiting van groepen
"Het doet mij pijn dat deze Kerk nog steeds een groot aantal mensen buitenspel zet. Het is in mijn beleving nooit de bedoeling van Jezus geweest om bepaalde groepen uit te sluiten. De Kerk ligt mij te na aan het hart om deze te verlaten. Bovendien zou het te gemakkelijk zijn om de weg van de minste weerstand te kiezen. Daar peins ik niet over. Neemt niet weg dat ik blijf zitten met de vraag wie mensen mag veroordelen om bijvoorbeeld hun geaardheid of het feit dat ze gescheiden zijn."
Kempers zet in dat verband geëmotioneerd een aantal duidelijke vraagtekens bij paus Franciscus, sedert 13 maart 2013 de leider van de Rooms-Katholieke Kerk. "Ik twijfel absoluut niet aan de goede bedoelingen van deze paus, maar het wordt wel de hoogste tijd voor daden. Onder zijn pontificaat is er in de afgelopen drie jaar nog geen enkele kerkelijke wet of regel versoepeld. Het essentiële van ons katholieke geloof staat vast en daar moeten we ook aan vasthouden. Toch vind ik dat door mensen ingestelde regels en wetmatigheden ook weer door mensen veranderd of aangepast kunnen en moeten worden. Deze paus spreekt veel mensen aan op de juiste toon, maar ik zou zo graag zien dat de Kerk zich aansluit bij wat er anno 2016 onder de mensen hier in het Westen leeft. Ik hoop vurig dat paus Franciscus op de ingeslagen weg doorgaat en het zover weet te brengen dat velen weer naar de Kerk terugkeren. Ondanks dat ik maar een klein radertje in het geheel van die Kerk ben, blijf ik het opnemen voor al die mensen voor wie – door al die regels en ook door de tijdgeest – geen plek is binnen het instituut Kerk. Mensen haken niet voor niets af. Ik vind dat heel erg jammer."
Leraar aan Marianum
Na de afronding van het Klein Seminarie koos Kempers er niet voor naar het Groot Seminarie te gaan. "In de jaren zestig ging binnen de Katholieke Kerk alles op de schop. Van mijn klas, tevens de laatst afgestudeerde groep, is er niemand priester geworden. Zelf zag ik van dichtbij wat er allemaal binnen de kerk gebeurde. Priesters traden aan de lopende band uit. De secularisatie nam een enorme vlucht. Zelf ging ik naar andere manieren zoeken om mij voor de Kerk in te zetten."
Na het Klein Seminarie studeerde Kempers Nederlands in Nijmegen. Vervolgens solliciteerde hij - naar later bleek zijn enige sollicitatie - naar een baan op Scholengemeenschap Marianum in Groenlo. Daar werd hij in 1977 op 26-jarige leeftijd leraar Nederlands havo-vwo in de bovenbouw met een voorkeur voor de Nederlandse literatuur. Om gezondheidsredenen moest hij zijn werk in 2005 opgeven. Dit heeft hem veel pijn gedaan. Wel brak daarmee een periode aan, waarin zich het vrijwilligerswerk voor de kerk nog nadrukkelijker aandiende.
André Kempers: "Het vrijwilligerswerk is altijd deel van mijn leven geweest. Dat begon al tijdens mijn studietijd in Apeldoorn met onder andere jeugdwerk in het Arnhemse centrum Klarendal, alsmede het beheren van een winkeltje voor de mensen in de derde wereld. Let wel, allemaal werkzaamheden met de kerk als insteek. Ondanks dat ik van huis uit nooit ben gepusht, zelfs nog eerder ben afgeremd, stond en staat de kerk bij mij altijd voorop. Met name de rituelen binnen de kerk spraken en spreken mij nog altijd in hoge mate aan. Het vieren van de eucharistie en het er als acoliet aan deel mogen nemen doet mij iedere keer weer veel en het is de mooiste plaats om samen te komen en samen te zijn."
De kerk als ziel
Zijn liefde voor de kerk gaat zover, dat André Kempers van mening is dat iedere locatie, hoe klein ook, een kerkgebouw zou moeten houden. "Een kerkgebouw sluiten, betekent dat de ziel uit een plaats of geloofsgemeenschap wordt gehaald. Natuurlijk besef ik dat het op de lange termijn, zeker financieel gezien, een moeilijke opdracht wordt, maar mijn standpunt is om kerkgebouwen zo lang mogelijk te handhaven, ook al worden deze bij wijze van spreken maar één keer in de maand gebruikt. Verder ben ik voorstander van meer multifunctioneel gebruik van het kerkgebouw, maar dan wel binnen de daarvoor geldende grenzen."
Kempers raakt niet uitgepraat over zijn vele werkzaamheden in het belang van de Kerk. Die variëren van het zijn van acoliet, vanaf het allereerste moment, tot het bekleden van de meest uiteenlopende bestuursfuncties, van het zijn van coördinator van diverse werk- en stuurgroepen, tot het deel uitmaken van de locatieraad met het onderdeel communicatie, tot bovenal het mogen zijn van ceremoniarius (ceremoniemeester bij kerkelijke plechtigheden).
"Wat ik bij dit alles als de meest omvangrijke, in ieder geval zwaarste klus heb ervaren, is de fusie tussen een zevental parochies tot het parochieverband Noach (Noord-Oost Achterhoek) en later via een naamswijziging de St. Paulusparochie. Een intensief proces van circa vijf jaar, waarbij veel tegenstrijdige, persoonlijke standpunten aan het eind van de rit uitmondden in een organisatiemodel met een steeds betere onderlinge verstandhouding tot gevolg. Ook de verheffing van de H. Calixtuskerk tot basiliek is voor mij en voor de hele Groenlose gemeenschap van onschatbare waarde."
André Kempers zal voor de geloofsgemeenschap Groenlo voor enkele taken beschikbaar blijven. Zo blijft hij acoliet, ceremoniarius van de basiliek en sinds kort is hij notulant bij de bestuursvergaderingen van het parochiebestuur.