Antoon Bleumink in een karakteristieke houding te midden van het groen. Foto: Ferry Broshuis
Antoon Bleumink in een karakteristieke houding te midden van het groen. Foto: Ferry Broshuis Foto: Ferry Broshuis

Waardering voor Antoon tijdens laatste bomenwandeling

GROENLO - Hij was enkele dagen daarvoor al officieel met pensioen gegaan, maar afgelopen vrijdag was Antoon Bleumink al weer even gids bij de wandeling langs monumentale, exotische, bijzondere en interessante bomen, zoals Bomenwacht Oost Gelre dat had aangekondigd. Op die manier wilde de Bomenwacht hem eren en bedanken voor het vele werk dat hij als groenbeheerder van de gemeente de afgelopen jaren heeft verricht. Hij werkte op de kop af 40 jaar. Hij was bij de gemeente officieel 'werkvoorbereider openbaar groen', maar hij was veel meer. Een vraagbaak, een rustpunt in soms hectische tijden en bovenal iemand die geïnteresseerd is in de natuur.

Door Ferry Broshuis

Een flink aantal mensen genoot van zijn uiteenzettingen bij de vele imposante bomen die in de veste zijn te bewonderen. En Antoon Bleumink kan interessant vertellen over de vele bomen, de leeftijd, de ruimte die bepaalde bomen nodig hebben, de verwoestingen die zijn aangericht door de natuur of de mens en waarvan de uiterlijke kentekenen nog steeds het bewijs vormen. Hij werd bij zijn explicaties nog geassisteerd door Carel ten Have, die ook heel veel weet van het onderhoud van bomen en dergelijke. De route ging natuurlijk via Kanonswal, door de tuin van de voorzitter van Bomenwacht, Jaap Cannegieter, naar Basten Asbeck enzovoort. Antoon Bleumink heeft ook al eens een boekje gemaakt over de bijzondere bomen; daar is nu nog maar één exemplaar van. Maar nu hij met pensioen is maakt hij wellicht een nieuw boekje. Het gezelschap hoort veel over hoe diep de wortels in de grond steken en waarom. Over solitaire bomen, hun kronen en ga zo maar door.
Over de verwoestingen, over de littekens die je nog altijd kunt zien. En of bomen nu wel of niet een gevaar vormen als het onweert en bliksemt. 'Beuken goaj zeuken en bi'j eiken goaj wijken', zo luidt een oud versje. Maar of dat 100% waar is?
Het werd vrijdag een waardig en passend afscheid. Met zijn collega's had hij dat enkele dagen eerder gedaan. Een fraaie herinnering daaraan staat nog aan Het Laantje van Lasonder.