Eerst moeten de hapjes op

Woensdagavond was ik voor het eerst van mijn leven bij een uitslagenavond in Aalten. In Winterswijk heb ik er al vele mee gemaakt, maar het is altijd aardig om te ervaren hoe ze dat elders doen. In Winterswijk, hoorde ik later, werd om kwart voor elf in één keer de voorlopige einduitslag bekend gemaakt. In Aalten werd dat langzaam opgebouwd, want zo'n avond moet wel een beetje spannend zijn.

Daarom werden de uitslagen van alle stembureaus één voor één bekend gemaakt. Ook werden er tussenstanden gepresenteerd, zodat er al een beeld van de einduitslag ontstond. Meteen was duidelijk dat Gemeentebelangen zou winnen. Eén zetel extra leek al heel snel zeker, maar het zou zelfs nog een tweede kunnen worden. Spelbreker zou de VVD kunnen zijn, die ook al weldra op de goede koers voor een extra zetel lag.

Om kwart voor elf werd de laatste tussenstand bekend gemaakt. Er moest nog maar één uitslag van een laatste stembureau binnen komen. Die werd elk moment verwacht. Een half uur later werd gezegd dat er een klein probleempje was en dat het nog iets langer zou duren. Uiteindelijk moest er nog ruim twee uur worden gewacht voordat de einduitslag bekend werd gemaakt. Al die tijd dacht Henk Rijks dat zijn partij zes zetels zou krijgen. Al die tijd dacht Martin Veldhuizen dat hij weer die derde zetel niet zou halen.

Na drie kwartier ben ik toch maar eens op onderzoek uit gegaan. Er werd wel gezegd dat er een fout was ontdekt bij het laatste stembureau, maar ik weet uit eigen ervaring dat er nooit fouten worden gemaakt bij het tellen van de stemmen. Daarvoor doen al die vrijwilligers te goed hun werk. Dus moest er iets anders aan de hand zijn. Om me te helpen bij het nadenken hierover ging ik nog maar eens een wijntje halen bij de mobiele bar. Een theorie kwam in me op. De burgemeester zat hier achter. Die wilde gewoon de spanning er nog even inhouden, want het was zo gezellig in het gemeentehuis. Ook gunde hij zijn wethouder nog even de euforie.

Bij het halen van nog een wijntje, soms heb ik smeermiddel nodig om de raderen in mijn hoofd te laten draaien, viel mij iets anders op. Er stonden nog heel veel hapjes achter de bar. Ook hoorde ik fluisteren dat er nog drie ronden met bitterballen, minifrikandellen en ander warm, hartig frituurpretgoed was gepland. "Dat moet allemaal wel op", zei een van de medewerkers, die er op die avond zo goed voor zorgde dat ook het inwendige van de aanwezigen werd versterkt. "Even naar de burgemeester", hoorde ik een ander zeggen.

Een goede burgemeester heeft graag tevreden medewerkers. Maar ook is hij een man die begaan is met het milieu. Hapjes weggooien, omdat bijna iedereen na de einduitslag meteen naar huis snelt, is verspilling. Begrijpelijk was het wel, want alle kandidaten voor de gemeenteraad waren moe, doodmoe. Maar in het kader van de duurzaamheid moest de uitslag nog maar even uitgesteld worden. Toen die eindelijk bekend werd gemaakt was Henk Rijks niet al te teleurgesteld en Martin Veldhuizen was extra blij. Bij de bar zag ik blije gezichten. "Zijn alle hapjes op", vroeg ik. "Ja, het is gelukt", werd met een glimlach gezegd.