Museumcafé wordt plek om elkaar te ontmoeten en te spreken
Ruimte voor muziek, oude films en tentoonstellingen
Door Bernhard Harfsterkamp
AALTEN – Op vrijdag 23 maart werd het Museumcafé in het Nationaal Onderduikmuseum geopend. Directeur Gerda Brethouwer sprak liever over de aftrap, omdat het café nog niet helemaal klaar is. Het café is de ruimte, waar iedereen voor het cultureel programma van het museum terecht kan. Het is een plek om mensen te ontmoeten uit verschillende landen en culturen, maar er kunnen ook oude films over de gemeente Aalten bekeken worden. Volgens Brethouwer sluit het goed aan bij de missie van het museum. Als mensen elkaar niet ontmoeten en spreken is er geen begrip en ontstaan er grote conflicten. Wethouder Henk Rijks opende het café door een van zijn favoriete bezigheden uit te voeren: het draaien van een plaatje.
Kunstveiling leidde tot Museumcafé
In het Museumcafé wordt met verschillende organisaties samen gewerkt. Mensen met een beperking, die in een van de woonzorgcomplexen bij Estinea wonen of aan een van de dagbestedingactiviteiten meedoen, krijgen ook een rol in het café. Zij verzorgen koffie en thee met iets er bij tijdens de bijeenkomsten en kunnen, zoals tijdens de aftrap werd getoond, ook heel goed allerlei feestelijke hapjes maken, die ze daarna met enthousiasme rondbrengen. Tijdens een kunstveiling, een aantal jaren geleden, werkten museum en Estinea al samen. "Die veiling was niet alleen een succes", vertelde Gerrit van Veen van Estinea, "Maar het succes zat ook in de verzorging van het horecadeel door de mensen van Estinea." Het was de kiem voor de plannen voor het museumcafé, "die uitgevoerd konden worden als de gemeente wilde meewerken".
Oude films en avonden over andere landen
Tijdens de opening werd al een indruk gegeven wat er in de toekomst allemaal verwacht kan worden in het café. Zo was er een voorproefje van een filmavond, waarop enkele van de vele oude films die over Aalten zijn gemaakt te zien zullen zijn. "We hebben al een kast vol en er komen er steeds meer bij", vertelde Brethouwer. Bijvoorbeeld over de deelname aan het spelprogramma Zeskamp van 50 jaar geleden, waarin Aalten het altijd uitblonk. Of van recentere datum: een schaatswedstrijd voor scholen in Bredevoort. Twee keer per jaar zal er een ander land centraal staan. Daarvoor wordt samen gewerkt met de stichting Mondiaalten. Dit jaar zal er aandacht zijn voor Roemenië en Turkije. Daarmee wordt getoond dat de wereld groter is dan Aalten. De landen waaraan aandacht wordt gegeven hoeven niet altijd ver weg te liggen. Er kan ook gekozen worden voor Engeland of Duitsland.
'Geweldig dat het lukt om goede combinaties te maken'
In het Museumcafé kunnen ook kleine tentoonstellingen gehouden worden, die niet over het onderduiken en de tijd van de Tweede Wereldoorlog gaan. Daarnaast zullen er muzikale avonden zijn. Wethouders Henk Rijks sprak op zijn geheel eigen wijze de aanwezigen toe. Hij complimenteerde alle betrokkenen met het initiatief. "Ik heb wel eens gedacht: wanneer vragen ze het geld ervoor nou eens aan." Bij de mensen van Estinea had hij ook Hugo gezien, een oud-leerling van hem. Rijks gaf jarenlang les aan de Koningin Julianaschool, de school die dichtbij de Ringweg lag. "Op een vrijdagmiddag had ik pleinwacht en zag ik Hugo bij het hek staan en naar de weg kijken. Dat weekend begon de Zwarte Cross. Hugo riep: "Meester, meester, moet je eens komen kijken. Er komt een heel lange begrafenisstoet langs."" Rijks vond het geweldig dat het lukt om goede combinaties te maken in het Museumcafé: vrijwilligers van het museum die samenwerken met de cliënten van Estinea of twee jonge dames, met heel verschillende stemmen, die prachtig samen zingen. Hij vond wel dat het café niet te veel een kroeg moet worden, waarna de wethouder café opeens in verband bracht met Kafarnaüm uit het Nieuwe Testament, waar "iemand die 2000 jaar geleden heel belangrijk was" heel veel aandacht trok. Die grote belangstelling gunt hij het Museumcafé ook. Daarna pakte Rijks zijn platenkoffertje met singletjes en draaide als openingshandeling een obscuur Nederlandstalig liedje uit de jaren zestig. De luisteraar kon in ieder geval herkennen dat het iets met fietsen te maken had, een hobby van de wethouder. Rijks draaide het plaatje niet tot het eind. "Er zit teveel herhaling in de tekst." Bovendien was het de hoogste tijd om te genieten van een drankje en hapje, dat rondgebracht werd door de mensen van Estinea.
