'We krijgen het eigenlijk altijd voor elkaar'
Jubileumreceptie Grolse Boys
Door Henri Walterbos
GROENLO - De gevoelstemperatuur buiten is -13, in de geplaatste feesttent is het aangenaam warm met een gevoelstemperatuur die nog een stukje hoger ligt. De sfeer is warm en gemoedelijk, de woorden in de richting van de jubilerende vereniging zowaar nog warmer. Enkel lovende woorden van de diverse sprekers.
Naast hartelijke woorden in de richting van aimabel voorzitter Harry Paf en zijn bestuur is het Henk Plas die namens de KNVB twee leden van Grolse Boys een KNVB-speld opspeldt. Beiden voor hun verdiensten als verenigingsscheidsrechter, bij zowel sv Grol als Grolse Boys, dat het verzoek initieerde. Leo te Koppele hanteert inmiddels 40 jaar de fluit, Radomir Repija 25 jaar. Beide mannen draaien op het moment van huldiging bardienst om de ruim honderd gasten van een drankje en een hapje te voorzien. Nadat beide mannen totaal verrast hun versierselen opgespeld hebben gekregen nemen ze weer gewoon hun plek achter de bar in. Met evenveel plezier worden drankjes uitgeserveerd met een gouden speld op de revers.
'Knappe prestatie'
Wethouder Jos Hoenderboom spreekt van een mooie vereniging die zichzelf goed redt. Namens sv Grol is het voorzitter Hans Scheinck die het woord voert. Nadat de voorzitter van de grote broer zijn oprechte felicitaties en waardering heeft overgebracht aan bestuur en leden is het niet verrassend dat Scheinck het onderwerp 'huwelijk' en verbroken verloving aansnijdt, oftewel een fusie die in het verleden al twee keer strandde, maar vooral ook waardering voor de jubilaris. "Die 70 jaar is best een knappe prestatie als je even naar het verleden in Groenlo kijkt. De Grolse Boys was ooit een protestante enclave in een katholiek bolwerk. De club wist zich staande te houden en kreeg op die manier een eigen identiteit. Die identiteit heeft de club behouden hoewel die nu niet meer op het geloof gebaseerd is. Ook in Groenlo zijn nu vele gemengde partnerschappen van beide geloofsrichtingen, als die geloofsrichtingen overigens nog door de partners herkend worden. Op zulke mooie partnerschappen is één uitzondering, jawel, dat zijn wij samen. Het is ons beide verenigingen niet gelukt een gemengd partnerstel te worden. In de afgelopen 20 jaar moest de verkering twee keer beëindigd worden. Beide besturen waren heftig verliefd maar leden van beide zijden vonden het niet bij elkaar passen. Met andere woorden 'De Papa's en Mama's wilden niet dat wij trouwden'. Daarom sta ik hier wat wankelend en met een licht gestegen lichaamstemperatuur, want ik weet dat die verliefdheid nog steeds bestaat. Dus wat ons betreft, lieve Harry, gaan we het nóg een keer aan onze eigen papa en mama vragen. Ik heb ook al wat dingen georganiseerd voor daarna." Lees verder op pagina 3