Casper de Gier
Skeeleraar & schaatser - 23 jaar - Laag-Keppel
Zegevierend naar de TOPDIVISIE!
De zaterdag van 2 maart stond voor marathonschaatsend Nederland in het teken van de grande finale van de KPN-cup: de allerlaatste wedstrijd van een reeks van 14 cupwedstrijden. De één was gebrand op sportief succes, de ander al bezig met de vooraf aangekondigde afterparty. De één al opgebrand na een lang en intensief seizoen, de ander gretig om nog een laatste keer flink gas te geven…
Gezien er interesse was en ik al gesprekken had gevoerd met meerdere topdivisieploegen, realiseerde ik mij voorafgaand aan de wedstrijd dat dit mijn allerlaatste wedstrijd in de beloftencompetitie zou zijn. Na drie seizoenen bij de beloften (eigenlijk tweeënhalf, gezien een skeeleravontuur in Colombia en Mexico afgelopen schaatsseizoen halveerde) zou ik volgend jaar de stap maken naar de topdivisie. Ik was er nog niet uit in welke 'kleuren' ik volgend jaar zou gaan rijden en probeerde mijn gedachtestroom daags voor de wedstrijd zo veel mogelijk af te sluiten voor de sleur van het hele transfercircus. Eerst nog een goede wedstrijd rijden, daarna zien we wel weer verder. Een focus die beloond werd.
Het viel tijdens de 100-ronden-lange beloftenwedstrijd geen moment stil. Op kwart-koers keek ik nog op het scorebord, wat aangaf: "Gemiddelde rondetijd: 30,8". Voor de niet-schaatskenners: dat is razendsnel (ruim 46 kilometer per uur) en vergelijkbaar met een topdivisiekoers. Niet veel later had ik samen met zeventien andere aanvalslustige beloften – waaronder twee ploegmakkers - een ronde voorsprong gepakt op het peloton. Door attent te positioneren, zaten we direct na afsprinten van het peloton alle drie voorin koers, met nog elf ronden te gaan. Het rondebord stond op 9. Ik zag m'n kans, twijfelde geen moment en koos – als sprinter – verrassend vroeg voor de aanval. Het verstand werd op nul gezet. 8… 7… 6… Harkend de ronden aftellen… 5… 4… 3… Zuur tot in m'n kleine teen… 3… 2… 1… en GENIETEN! Solo aankomen en het gehele laatste rechte stuk de tijd hebben om het publiek op te zwepen, dat is iets wat elke marathonschaatser mee wil maken. En als klap op de vuurpijl werden mijn beide ploeggenoten tweede en derde. Een perfecte wedstrijd voor Team Bouwpartners!
Nu – ruim anderhalve week later – geniet ik er wederom van om mijn wedstrijdbeleving op papier te zetten en de foto's terug te zien. Een perfecte afsluiter van het winterseizoen én van mijn driejarige periode in het beloftenpeloton. Want afgelopen vrijdag werd mijn transfer naar de topdivisieploeg van Bouwselect bekendgemaakt. Voor velen een verrassende keuze, maar voor mij een weloverwogen besluit. Na een succesvol beloftenseizoen, waarin ik meerdere wedstrijden won, tweede werd in de eindrangschikking van de cup en de witte trui voor beste jongere in het klassement won, de Trachitol-Trophy marathonvierdaagse won, een derde plek pakte tijdens de eerste en enige marathon op natuurijs in Haaksbergen, top-20 klasseringen noteerde in de doorstroomwedstrijden (waar de top tien van het beloftenklassement de kans krijgt om in de topdivisie mee te koersen) en achtste werd in het topdivisiepeloton op de Weissensee, begin ik komend seizoen weer op 'nul'.
Ter illustratie kan je de transfer die ik ga maken vergelijken met iemand die net afgestudeerd is: ik heb mijn examen (lees: beloftenperiode) met uitstekende resultaten afgerond en moet nu in de echte wereld opboksen tegen gehaaide, geroutineerde sporters en full-time profs. Eerdergenoemde resultaten zijn absoluut geen garantie voor het rijden van goede uitslagen in de topdivisie, maar wel bruikbare bagage en een teken van gretigheid: de wil om er voor 110% voor te gaan is er.
Komend seizoen zullen er meer faciliteiten toegankelijk zijn en zal ik een onkostenvergoeding ontvangen om een gedeelte van mijn sportmaterialen aan te kunnen schaffen en/of te kunnen onderhouden. De resterende kosten vang ik zo goed als mogelijk op door 25 uur per week in een schaatsenfabriek te werken, waar ik de flexibiliteit heb om mijn uren divers in te delen en zo vaak mogelijk te kunnen trainen. Ik wil ervoor gaan, wil meer en beter trainen en het stapje-voor-stapje beter worden voortzetten. Tot zover heeft mij dat veel gebracht en ik ben ervan overtuigd dat er nog veel meer in zit. Een nieuwe wielrenfiets, nieuwe lagers, trainingskampen in Spanje, Colombia en Duitsland, een nieuwe hartslagmeter, een wattagemeter voor op de fiets, nieuwe schaatsbuizen en ideaal gezien een autootje waarmee ik naar de training kan crossen en niet afhankelijk ben van het OV of vervoer van anderen… Een aantal wensen waarin ik graag zou willen investeren om mij omhoog te knokken in de wereld van de topsport. Wil jij mijn missie ondersteunen en een plekje inpikken op mijn skeeler- en schaatspak? Dan ben je meer dan welkom! Neem contact met me op via casperdegier@msn.com.