De Torenwachter: ben ik de meest gevraagde Hemelvaartmuzikant?
Het was niet meer normaal, beste Grollenaren, absoluut niet meer normaal. Ik weet dat ik een uiterst getalenteerde muzikant ben. Dat heet in vaktermen natuurlijk musicus, want een musicus is meer dan een muzikant, dat weet zowel de muzikant als de musicus, maar ik ben allebei. Asjeblieft. Normaal wordt er natuurlijk bij mij thuis ook gebeld door familie en zo. En door acquisitieautoriteiten van zonnepanelenprojecten die energie willen besparen en daar heel veel energie in steken.
Maar de afgelopen weken was ik steeds de man die ze aan de telefoon moesten hebben; een oprukkend leger van dweilorkesten hing aan de lijn en ook aan mijn lippen, want ze wilden allemaal dat ik op Hemelvaartsdag in hun orkest zou meespelen. En daar lag geen charitatieve gedachte aan ten grondslag in de geest van: och, die Torenwachter is daar zo alleen en zit daar maar wat te koekeloeren in die tochtige toren. We zullen hem eens opvrolijken met sympathiebetuigingen en Samaritaans gedrag. Helemaal niet. Business as usual.
Want wat bleek me na een serie aanzoeken tot deelname? Dat de organisatie van het 24e Open Achterhoeks Dweilorkesten Kampioenschap (een hele mond vol) forse prijzen toekent aan de winnaars. Fabelachtig hoge prijzen zelfs waardoor ik me afvroeg of de dweilorkesten na de repetitie en een aantal heerlijke pilzen de prijzen hadden bekeken en toen wellicht de getallen wat dubbel hadden gezien? Dat daar zulke enorm bedragen in omgingen dat die jongens koortsachtig zochten naar kansen om die prijzen te winnen en dat ze daardoor als vanzelf bij een van de meest getalenteerde muzikanten - musici - terechtkwamen en dat ben ik. Dat er in die dweilorkesten al door diverse leden werd gedacht om na het behalen van het kampioenschap tot aankoop van een vrijstaande woning over te gaan. Vrij op naam.
Ik moet wel zeggen dat de genereusheid van de organisatie in schril contrast staat met de niet-scheutigheid van de dweilorkesten zelf. Linke jongens zijn dat, hele linke jongens die kunnen dat, daar zit muziek in. Als ze belden dan zeiden ze steeds: Wij willen graag winnen in Groenlo en dat kan alleen als we echte goede muzikanten hebben. En jij bent de man die ons erdoor kan slepen. Jij kunt het verschil maken. Jij weet de juiste toon te zetten. Met jou erbij zit er muziek in.
Maar gelijk daarop kwam de aap uit de mouw. Ik hoefde dat natuurlijk niet voor niets te doen, want ik kon onderweg rustig heel af en toe een drankje nemen en ze zouden er ook voor zorgen dat 'moeder de vrouw' een bloempje kreeg! Zoveel hartelijkheid was eigenlijk wel een kenmerk van hun orkest. Ze wilden op Hemelvaartsdag nog wel vooraf even bij mij oefenen en dan kon ik toch wel zorgen voor wat 'proviand' wat zij altijd 'bier' noemden! Ik hoorde hen vrolijk lachen.
Ik begon te begrijpen dat er voor velen een riante financiële toekomst in het verschiet lag als ik mijn muzikale talenten maar wilde inzetten. Eigenlijk - hoewel ze dat denk ik verkeerd lazen - was ik de man die hun financiële toekomst kon verzilveren.
Ik nam een kloek en wijs besluit, ja, ik weet het: dat komt niet elke dag voor. Ik zei tegen alle orkesten van 'klank- en drankformatie' tot 'ooit wordt het beter-orkest' dat ik mee zou spelen.
En nu speel ik morgen tijdens Hemelvaartsdag in alle orkesten mee en loop door de rijen, zodat de leden straks allemaal een eigen huis kunnen kopen en wij thuis maandenlang met 'een bloemetje voor moeder de vrouw' zitten opgescheept.
Dank alvast voor uw applaus,
Torenwachter