Joke Harbers (83) geniet volop van haar verzamelwoede

'Voor anderen een soort stoornis, voor mij een hobby!'

Tekst en foto's door Theo Huijskes

GROENLO/EEFSELE - Ze heeft inmiddels de leeftijd van 83 jaar. Maar dat is voor haar geen enkele reden om een punt te zetten achter haar reeds jaren bestaande levenshobby: het verzamelen van allerlei spullen en voor zowel binnen als buiten het huis. Dat wil niet zeggen dat zij niet selectief is in het verzamelen. Ondanks de aanwezigheid van een brede voorkeur zijn haar zinnen en haar verzamelactiviteiten met name gericht op zaken, die in haar ogen een verrijking vormen voor haar directe woonomgeving en mede daarom bij haar voor een goed gevoel zorgen. Wij hebben het hier over Joke Harbers-Groot Zevert, geboren op 22 juni 1936 in het 't Reurlse Brook en wonende op de hoek Steenbraakweg - Eefselerweg in het hart van het buurtschap Eefsele.

Voorbijkomende fietsers lassen een pauze in, passerende wandelaars kiezen voor een stop. Verrast dat men is bij het zien van de in de voortuin opgestelde, ontelbare beeldjes, vogelhokjes, kabouters en wat het allemaal niet meer mag zijn. Maar degenen, die de moeite nemen om iets verder te kijken dan hun neus lang is, ontdekken aan de zijkant en achter het huis en richting het iets verderop liggende bosperceel nog veel meer. Een verzameling van heks-achtige figuren, fakkels, laarzen, allerlei soorten vogels en andere dieren, klompen, hooivorken, mattenkloppers, emmertjes, paraplu's, allerhande al dan niet gevulde kruiwagentjes. Kortom, teveel om allemaal te benoemen. Terwijl Joke Harbers niet meer kan inschatten wat bij benadering het totale aantal is, houdt zoon Frank Harbers het op meer dan duizend, mogelijk zelfs tweeduizend exemplaren. "En dan heb ik het nog niet eens over de binnen uitgestalde en opgestapelde spullen. Tellen is hier onbegonnen werk."

'Er moest brood op de plank komen!'
"Dit alles bepaalt niet alleen mijn leef- en woonplezier, maar is tegelijkertijd mijn alles", reageert Joke, terwijl zij zittend op haar achterterras, van alle kanten omgeven door de meest onvoorspelbare spulletjes haar hondje Diezel over zijn kopje strijkt. Aan haar voeten staat een kooi maar daarin een gezonde marmot die zich zo te zien helemaal thuis voelt.

"Toen ik in 1962 ben getrouwd met mijn helaas overleden man Frans, zijn wij direct hier gaan wonen. Een huis dat hoofdzakelijk door hem is gebouwd. Eefsele maakte destijds nog deel uit van twee gemeenten: een gedeelte hoorde bij Lichtenvoorde en een gedeelte bij Groenlo tot in 2005 de overkoepelende gemeente Oost Gelre kwam", vertelt Joke. Joke's hobby is ontstaan gedurende haar jeugdjaren. "Al vrij jong moesten wij thuis op de boer helpen met alle voorkomende werkzaamheden, zoals het voeren van de varkens en het melken van de koeien. Je was in die dagen al blij wanneer je de huishoudschool mocht volgen. Maar daarna moest je wel direct aan het werk, want er moest brood op de plank komen. Wij hadden een gezin met negen kinderen en mijn vader overleed in 1940, nota bene aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Ik was toen vier jaar."

Krantenroute van 30 kilometer per dag
Joke Harbers is trots op haar familie en in het bijzonder op haar gezin. "Samen met mijn man Frans hebben wij zes kinderen op de wereld gezet. Helaas is ons eerste kindje René bij de geboorte overleden. Vervolgens kregen wij een viertal meiden, te weten Jolanda, Christa, Anne-Marie en Mirande, die onder andere gezorgd hebben dat ik een gelukkige oma ben. De zesde telg als laatste en dus de jongste is zoon Frank, in de volksmond veelal 'Frankie' genoemd, die bij mij thuis woont." Laatstgenoemde mengt zich vervolgens in het gesprek met het vertellen van een activiteit, die zijn moeder bijna dertig jaar in het belang van het gezin heeft uitgevoerd. "Zes dagen in de week was zij iedere morgen vroeg de bezorgster van het dagblad de Gelderlander en dat niet alleen in Groenlo zelf, maar ook nog daarbuiten. Als kinderen hebben wij haar toen wel eens moeten vervangen, bijvoorbeeld bij ziekte. Daarbij de afstand die zij iedere dag aflegde, te weten 30 kilometer, gemeten. Wat een gigantische krachtsinspanning en dat ook nog eens bij weer en wind, bizar, echt onvoorstelbaar!"

Gezeten onder de parasol en genietende van het mooie zomerweer, verschijnt er een lach op Jokes gezicht. Ondanks gezondheidsklachten staat Joke Harbers nog altijd bijzonder positief in het leven en geniet tegelijkertijd van de mensen om haar heen, van de natuur maar vooral van haar enorme verzameling spullen. "Ik kan er niets aan doen. Bepaalde spulletjes wil ik gewoon graag hebben en eenmaal in mijn bezit kan ik er geen afstand meer van doen. Zo ben ik en zo zal ik ook blijven. Iedereen moet mij maar nemen zoals ik ben!"