Het nadeel van goede voorzieningen is dat je ze ook kwijt kunt raken
De hele Achterhoek is in rep en roer rond de mogelijke afslanking van het streekziekenhuis in Winterswijk (SKB), beste Grollenaren. Het zal jullie ook niet zijn ontgaan en het gaat natuurlijk wel om een zeer belangrijke voorziening die we graag ook 'volledig' in stand willen houden. Duidelijk allemaal. Voor de wat ouderen onder jullie memoreer ik even de totstandkoming van het SKB in Winterswijk in 1984. Dat bracht ontzettend veel commotie met zich mee; er werden bijna bloedige oorlogen uitgevochten om de vestigingsplaats, wat op zichzelf door al die verwondingen alleen al de noodzaak van een goed medisch centrum opriep nietwaar?
Ik dacht dat het toen de eerste keer was dat er hier een protestmars werd gehouden want het ziekenhuis moest in Groenlo blijven, zoveel bleek wel tijdens die demonstratie. Fanatieke mensen die tevens deskundigen waren, dachten dat het nooit tot een streekziekenhuis in Winterswijk zou komen, het lag in de periferie van de Achterhoek, niet goed bereikbaar, bestuurlijk een miskleun und so weiter.
Ik herinner me nog wel een ludieke slogan uit die tijd en die ging ongeveer zo: waar ter wereld en in Nederland ligt het centrum aan de rand? Mooi gevonden. Maar het streekziekenhuis kwam in Winterswijk en is in de loop der jaren uitgegroeid tot een meer dan volwaardige voorziening met een goede reputatie en haalt hoge cijfers bij beoordelingen zoals dat tegenwoordig heet. De perifere ligging hoor ik nooit meer noemen.
Maar nu doemt er dus het gevaar op van het verdwijnen van een aantal voorzieningen waardoor het ziekenhuis niet meer compleet is. Ik zeg het nu even in mijn eigen woorden. Er is naar ik begrijp een samenwerkingsverband met het Doetinchemse ziekenhuis, maar niet alle kaarten zijn daarbij geloof ik op tafel gekomen, of ze hebben elkaar verkeerd begrepen. Winterswijk voelt zich verraden, dat is eigenlijk de kwintessens van het verhaal.
Logisch dat er nu wordt geprotesteerd, maar toch hou ik mijn hart een beetje vast. Je ziet in Nederland nu het voor mij als leek merkwaardige verschijnsel dat een aantal ziekenhuizen verdwijnt, ophoudt te bestaan. En nu vrees ik eigenlijk dat we hier opnieuw hebben te maken met een schaalvergroting. Waar het een goede 25 jaar geleden nog ging over de oostelijke Achterhoek, gaat het nu over de hele Achterhoek. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het opnieuw een vorm van gewoon schaalvergroting is, waartegen dezelfde bezwaren als 25 jaar geleden, maar nu in groter verband, weer worden opgeworpen.
Doetinchem krijgt over enkele jaren een nieuw ziekenhuis dat natuurlijk nog meer hoogstaande medische voorzieningen zal bevatten dan nu en dat leidt er dan weer toe dat de noodzaak om in de nabije omgeving nog zo'n hoogwaardig ziekenhuis te hebben er eigenlijk niet meer is.
Ik begrijp ook dat in het geheel van afwegingen de stem van de zorgverzekeraars die over het geld gaan (ons geld) van groot gewicht is. Ik vraag me ook altijd af of alle kaarten wel op tafel worden gelegd, dat er toch een stille diplomatie is waardoor je er vaak als gewoon mens geen vat op krijgt.
Ik hoop van ganser harte dat het de bestuurders hier en de bevolking natuurlijk lukt om Winterswijk overeind te houden. Maar ik ben - ik zei het net al - bang voor dat het toch gaat mislukken. Maar we moeten ons wel tot het uiterste inspannen want elke keer wordt er weer een stukje afgenomen. Volhouden tot ver in blessuretijd, dat is wel een aardige gedachte voor behoud van een ziekenhuis.
Torenwachter