Ria Wolters-Meeusen al 25 jaar kosteres bij De Molenberg
GROENLO - Naast haar woning aan de Widukindstraat in Groenlo, is de huiskapel van woonzorgcentrum De Molenberg haar tweede thuiskomen, beter gezegd haar domein en dat in de betekenis van een door haar in alle opzichten beschermde en omarmde locatie. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat het gesprek ten behoeve van deze rubriek plaatsvindt in de warme, intieme, reeds in 1936 gebouwde kapel. Een plek, die inmiddels een vermelding heeft op de gemeentelijke monumentenlijst. Gesprekspartner hierbij is deze maand Ria Wolters, geboren Meeusen, 25 jaar kosteres van dit godshuis en alleen daarom al een bijzonder verdienstelijk vrijwilliger.
Door Theo Huijskes
"Wanneer je alle bezigheden ten behoeve van deze geschiedkundige kapel meetelt, is het al meer dan 30 jaar dat ik hier op vrijwillige basis werkzaamheden verricht", vertelt de op 11 februari 1943 geboren Ria, dochter van het negen kinderen tellende schoenhandelsgezin Meeusen uit de Meddosestraat in Winterswijk. "Na mijn arbeidzame leven, in de periode 1961 tot 1988 bij bejaardencentra in Groenlo en later Eibergen, ben ik als lector (lezer van kerkelijke teksten) hier van start gegaan. Omdat ik nog vele, van de hier toen nog werkende zusters kende, werd deze bezigheid al snel uitgebreid met tal van klusjes, zoals het bijspringen bij allerhande werkzaamheden in de kapel en het er met name zijn voor de bewoners van De Molenberg, die de diensten in de kapel willen bezoeken. Dit vrijwilligerswerk moest en kon ik in de periode 1991 tot 2008 combineren met mijn werk als fulltime telefoniste-receptioniste voor 36 uur per week bij het Sociaal Werkvoorzieningsschap Hameland, destijds gezeteld aan de Mattelierstraat in Groenlo."
'Ik ben hier
als lector aan
de slag gegaan
maar kreeg er
al snel andere
klusjes bij'
Zondagmorgen is voor mij heilig
Ria Wolters zegt het een bijzondere eer te vinden dat zij de functie kosteres mag bekleden. "Dit heeft tot gevolg dat men mij niet aan de zondagmorgen moet komen, die is voor mij heilig. Het is tevens een coördinerende, dan te vervullen taak, waarbij ik ook de vrijwilligersdiensten regel. Het gaat hier om bereidwillige vrijwilligers, die er iedere week voor zorgen dat de bewoners, die de diensten in de kapel willen bijwonen, worden opgehaald van hun kamer en na afloop ook weer worden teruggebracht. Verder houd ik mij bezig met het klaarzetten van stoelen en tal van andere zaken, zoals de verzorging van de kleden voor de priesters, het aansteken van de kaarsen, het in gereedheid brengen van de geluidsinstallatie, het assisteren bij het uitreiken van de communie en ga zo maar door. Ik ben er telkenmale op uit om alles tot in de puntjes te hebben geregeld. Immers de bewoners, die iedere keer de dienst bezoeken, hebben daar recht op. En niet in de laatste plaats degenen die in de dienst voorgaan, zoals in het verleden de pastores Bruggeman en Kievitsbosch en tegenwoordig bijvoorbeeld pastor Escher, die nog éénmaal per maand de dienst leidt. Ook mag ik de vele koren uit en buiten Groenlo niet vergeten, die hier graag komen zingen, zoals jaarlijks tijdens de Kerst traditiegetrouw de mannenzangvereniging Inter Nos uit ons eigen Grolle."
Vrijwilligers-
werk biedt mij
de nodige
troost en
voldoening
De kerk biedt mij de nodige troost
Het vrijwilligerswerk biedt mij de nodige troost en ook veel voldoening", geeft Ria Wolters aan, daarbij verwijzende naar het verlies van haar man en haar zoontje op veel te jonge leeftijd. "Manlief Gert is in 2007 overleden aan een zeldzame kankeraandoening in het hoofd. Daarvoor en dat reeds in 1981 verloren wij onze zoon Ronald, die overleed na een hartstilstand in het zwembad van Winterswijk. Een enorm gemis, waaraan echtgenoot Gert erg veel, teveel heeft geleden. Maar ondanks dit grote verdriet, sta ik in alle opzichten positief in het leven. De eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat dit ook komt door mijn, in Lichtenvoorde woonachtige dochter Ingrid, die samen met haar Frank twee kinderen hebben (Lynn en Ties) en ik daarom twee schatten van kleinkinderen. Ik beschouw een en ander als absolute rijkdom, dat hoe gek het ook klinkt mijn vrijwilligerswerk stimuleert."
Aldus de 76-jarige mensenmens, die door velen om haar heen wordt geroemd om het te allen tijde hebben van oog en oor voor de medemens. Iemand die haar overgebleven vrije tijd verder vult met haar hobby's thuis en daarnaast met het bezoeken van een internetclub en het bijwonen van bijeenkomsten van Vrouwengilde Groenlo, voorheen Plattelandsvrouwen Groenlo, waarbij zij ook nog eens met veel verve de functie van bestuurslid voor haar rekening neemt.