Hoe Theo van Bijstervelds herinnering aan de Achterhoek hem jaren later deed terugkeren

LICHTENVOORDE – "Het was tegen het eind van de Tweede Wereldoorlog. Den Haag was net gebombardeerd. Mijn vader, de kleine Theo van Bijsterveld, werd met zijn broertje Servaas naar de Achterhoek gestuurd om aan te sterken. Er was in Den Haag namelijk niet genoeg te eten voor hen," vertelt Monique Kuijk-van Bijsterveld. "Ze verbleven een poosje op de boerderij bij de familie Rootinck in Zwolle bij Groenlo. Daarna vertrokken ze weer naar het westen van het land. Mijn vader heeft altijd mooie herinneringen bewaard aan de Achterhoek, daarom keerde hij er vele jaren later ook met veel plezier terug."

Door Barbara Pavinati

In 1976 moest Theo zijn café-restaurant 'De Vuursche Dreef' in Hollandsche Rading, vlakbij Hilversum, om een bizarre reden verlaten; zijn huurbaas was vermoord. Het café runde hij samen met zijn vrouw Beeldje. In een horecablad las hij een advertentie van Brouwerij Dommelsch over een pand dat te huur stond in de Achterhoek. Op slinkse wijze kwam hij achter het telefoonnummer ervan. Hij vertelde aan het meisje dat bij Dommelsch de telefoon opnam, dat hij het pand al gekregen had van haar collega maar dat zijn dochter koffie had gemorst op het met vulpen opgeschreven nummer. De truc werkte en uiteindelijk werd Theo de nieuwe eigenaar van De Driehoek, want dat was het pand waar het om draaide. Hij verhuisde met zijn vrouw en zeven kinderen naar Lichtenvoorde, vlakbij het Zwolle waar hij als kind geweest was.

Disco
Op 2 juni 1976 runden Theo en Beeldje officieel De Driehoek. Zijn negentienjarige dochter Monique zwaaide de scepter over Moniques Snackbar. Er was in het pand ook nog een brasserie, gerund door zoon Marcel, waar je kon biljarten en de kinderen Raymond en Annemarie regelden alles rond de legendarische discotheek. Daarover worden tot op de dag van vandaag door oud-bezoekers nog herinneringen aan opgehaald. De jeugd van vroeger die niet altijd naar de disco mocht, verzon allerhande smoesjes om er toch naar toe te gaan. Zo zeiden sommigen thuis dat ze gingen zwemmen en maakten dan op de wc van De Driehoek hun meegenomen badpakken nat. Er werd van alles georganiseerd: open podia voor bandjes, een bakfietstocht naar Amsterdam en de sterkste man van Lichtenvoorde.

Moi!
De familie Van Bijsterveld woonde de acht jaar dat ze De Driehoek runden boven de zaak. Ze waren blij met de saamhorigheid in de Achterhoek en hadden zich gelijk welkom gevoeld. "Niet lullen, maar poetsen en als de nood hoog is, sta je voor elkaar klaar," zegt Monique daarover. "Het eerste wat mij opviel toen ik de trein uit stapte was dat iemand 'moi' tegen mij zei. Die man vertelde mij dat je vreemdelingen kon herkennen aan het feit dat ze geen 'moi' terugzeggen. Sindsdien zeg ik altijd tegen iedereen 'moi!'. Hier in de Achterhoek is het makkelijk contact leggen. Je kan overal over praten. Ook over de bloemetjes tussen de stoeptegels."